Μια γυναίκα περπατά στις φτωχές συνοικίες του Κέιπ Τάουν. Βγάζει από τη τσάντα της την ταυτότητά της και την πετάει σε έναν σκουπιδοτενεκέ. Αμέσως παίρνει την αστυνομία από ένα τηλεφωνικό θάλαμο και δηλώνει ότι έπεσε θύμα κλοπής.
Η πρώτη αυτή αφοπλιστική σκηνή του «Fynbos» του Χάρη Πατραμάνη δεν βρίσκεται τυχαία στην αρχή μιας ταινίας που μιλάει πρωτίστως για την αναζήτηση της ταυτότητας, όχι μόνο μιας γυναίκας ή του διαλυμένου της γάμου, αλλά και μιας ευτυχίας που ο κάθε ένας ήρωας του φιλμ αναζητά σε διαφορετικό μέρος.
Πίσω στο σπίτι, η γυναίκα της αρχής θα συναντηθεί με τον αποξενωμένο σύζυγό της και μαζί θα φτάσουν σε μια απομονωμένη έπαυλη στην οποία ζει περιστασιακά ένα νεαρό ζευγάρι και που περιστοιχίζεται από το απόκοσμο αλλά ταυτόχρονα πανέμορφο τοπίο του Δυτικού Ακρωτηρίου, με κυρίαρχη την παρουσία του «fynbos», της τοπικής θαμνώδης βλάστησης της Νοτίου Αφρικής.
Εκεί ο σύζυγος θα προσπαθήσει να πουλήσει την τεράστια έκταση μαζί με το εντυπωσιακό γυάλινο σπίτι - δημιούργημα ενός αναγνωρισμένου αρχιτέκτονα - σε δύο επίδοξους αγοραστές, οι οποίοι όμως θα έρθουν αντιμέτωποι με μια σειρά από παράξενα γεγονότα που θα κλονίσουν την απόφασή τους.
Δεν χρειάζεται να γνωρίζετε τίποτα περισσότερο πριν δείτε το «Fynbos». Το πραγματικά ενδιαφέρον στο ντεμπούτο του Χάρη Πατραμάνη είναι η αλληλουχία μιας σειράς περιστατικών που βυθίζουν τους ήρωες της ταινίας αλλά και τον θεατή σε ένα μυστηριώδες σύμπαν, όπου ό,τι συμβαίνει θα μπορούσε να έχει πολλαπλές αναγνώσεις και κυρίως πολλαπλές εξηγήσεις.
Δομημένο γύρω από τρία ζευγάρια και με φόντο ένα τοπίο που αποτελεί μάλλον τον κεντρικό πρωταγωνιστή της ταινίας, φωτογραφημένο εξαιρετικά από τον Γερμανό διευθυντή φωτογραφίας Ντίτερ Ντέβεντερ, το «Fynbos» θα μπορούσε να είναι ένα μίνιμαλ αστυνομικό θρίλερ από το οποίο όμως λείπει η δράση και η αγωνία χτίζεται πάνω σε μια πιο υπαρξιακή, μεταφυσική διάσταση, όπου όσο η ώρα περνάει γεννά αμέτρητα ερωτήματα για το που ακριβώς σταματάει η πραγματικότητα και αρχίζει η φαντασία.
Κάπου ανάμεσα σε αυτό το διαρκές παιχνίδι ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα, στο πραγματικό και το φανταστικό, στο φαινόμενο και το φαινομενικό, βρίσκεται και η μεγαλύτερη αδυναμία του «Fynbos».
Στο γεγονός πως η ηθελημένη απόφαση του Πατραμάνη να αφήσει όλα τα ερωτήματα αναπάντητα, ανοίγοντας ταυτόχρονα το διαπροσωπικό του δράμα σε μια πλατφόρμα αντιπαράθεσης ανάμεσα στον καπιταλισμό και τη φύση και κατ' επέκταση σε ένα τελικά προφανές σχόλιο για τα σύγχρονα πρότυπα της αναζήτησης της ευτυχίας, μετατοπίζει το κέντρο βάρος ενός φιλμ που θα μπορούσε να λειτουργήσει από μόνο του, χωρίς να έχει ανάγκη την παραμικρή προσπάθεια αναγωγής του σε κάτι «βαρυσήμαντο».
Λιγότερο φορτωμένο με συμβολισμούς και με περισσότερες «φιλικές προς το κοινό» χαραμάδες, το «Fynbos» θα κρατούσε περισσότερο ακέραιη την γοητεία του ως η πρώτη δουλειά ενός ιδιοσυγκρασιακού δημιουργού που γνωρίζει από κινηματογραφική χωροταξία και ενδιαφέρεται να τοποθετήσει μέσα σε αυτήν τον... άνθρωπο!
Το «Fynbos» του Χάρη Πατραμάνη, σε παραγωγή της Ελένης Ασβεστά, μια συμπαραγωγή Νοτίου Αφρικής και Ελλάδας, συμμετείχε στο 33ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ντουρμπάν και στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ του Slamdance. Στο Forum της 63ης Berlinale έκανε την ευρωπαϊκή πρεμιέρα του.
Περισσότερο «Fynbos»:
