Η ταινία είναι βασισμένη στην ζωή και κυρίως τον θάνατο της Ελουάνα Ενγκλάρο, της οποίας το δικαίωμα στον θάνατο υπήρξε για χρόνια μια από τις πιο πολυσυζητημένες υποθέσεις στην ιταλική δικαιοσύνη, κοινωνία και πολιτική και έφτασε ως το σημείο να προκαλέσει μια σοβαρή συνταγματική κρίση στη γειτονική χώρα.
Η Ελουάνα Ενγκλάρο έπεσε σε κώμα το 1992 μετά από ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα σε ηλικία είκοσι ετών. Ο πατέρας της προσπαθούσε για δεκαεφτά ολόκληρα χρόνια να πείσει τους γιατρούς να αφαιρέσουν τον σωλήνα τροφοδοσίας της, πιστεύοντας ότι έτσι θα έδινε στην κόρη του ένα αξιοπρεπές τέλος, κατά τη δική της θέληση. Σύμφωνα με τον ίδιο, λίγους μήνες μόνο πριν το ατύχημά της, η Ελουάνα είχε επισκεφθεί έναν φίλο της που βρισκόταν σε κώμα και είχε ζητήσει, αν ποτέ βρεθεί στην ίδια θέση, κάποιος να δώσει ένα τέλος.
Μετά από μια δεκαετή δικαστική μάχη, οι γιατροί του νοσοκομείου που νοσηλευόταν, μείωσαν με δικαστική απόφαση την ποσότητα της τροφής που της παρείχαν, προκειμένου να προετοιμάσουν το τέλος της. Ομως υπολόγιζαν δίχως τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο οποίος με τη σύμφωνη γνώμη του Βατικανού, εξέδωσε επείγον προεδρικό διάταγμα, το οποίο ακύρωνε την απόφαση του δικαστηρίου και σύμφωνα με το οποίο, κανείς δεν μπορεί να διακόψει την παροχή τροφής και νερού σε κάποιον ασθενή του οποίου η ζωή εξαρτάται από αυτά.
«Πρόκειται για φόνο, δεν μπορώ να μην προσπαθήσω να την σώσω» δήλωνε ο Ιταλός πρωθυπουργός δικαιολογώντας την απόφασή του με την σοκαριστική φράση ότι αν μη τι άλλο η Εουλάνα «είναι ικανή να φέρει στον κόσμο παιδιά». Ο πρόεδρος της Ιταλίας Τζιόρτιο Ναπολιτάνο εν τούτοις αρνήθηκε να υπογράψει το προεδρικό διάταγμα, λέγοντας ότι δεν γίνεται ένα τέτοιο διάταγμα να ακυρώνει την απόφαση ενός δικαστηρίου.
Με αφορμή την ιστορία της Εουλάνα, αλλά δίχως να περιορίζεται σε αυτή, ο Μάρκο Μπελόκιο ξεκίνησε ήδη τα γυρίσματα του «Bella Addormentata», εν μέσω συζητήσεων κι εμποδίων. Θέλοντας να γυρίσει στην περιοχή του Φρίουλι-Βενέτσια Τζούλια, μια περιφέρεια του βορά όπου εκτυλίχθηκε το δράμα της Ενγκλάρο μέχρι τον θάνατό της το 2009, αντιμετώπισε σθεναρή αντίδραση από την τοπική κοινωνία.
Η κυβέρνηση της περιφέρειας προσπάθησε να τον εμποδίσει όχι απλά να πάρει χρηματοδότηση από το ταμείο της για την ενίσχυση κινηματογραφικών παραγωγών, αλλά ακόμη και να κάνει αίτηση για χρηματοδότηση. Οι αντιρρησίες έλεγαν πως δεν θέλουν να θεωρηθεί η περιοχή τους σαν «ένα μέρος το οποίο καλλιεργεί την κουλτούρα του θανάτου».
Ο παραγωγός της ταινίας Ρικάρντο Τότζι από την άλλη λέει πως όσοι αντιτίθενται στα γυρίσματα δεν έχουν καν διαβάσει το σενάριο: «Η ταινία είναι ένας διαλογισμός γεμάτος ομορφιά πάνω στη ζωή και το θάνατο. Μια διακήρυξη αγάπης προς τη ζωή. Οσοι το κατηγορούν δείχνουν μόνο την δική τους άγνοια και έλλειψη πληροφόρησης. Δεν πρόκειται για μια ταινία που κηρύττει υπέρ της ευθανασίας, όπως την περιγράφουν. Ούτε είναι μια ταινία εναντίον της θρησκείας. Και οι τρεις ιστορίες του φιλμ, διακρίνονται από μια βαθιά αγάπη για τη ζωή».
Το σενάριο γραμμένο από τον Μπελόκιο, την συγγραφέα Βερόνικα Ράιμο και τον Στέφανο Ρούλι, έναν από τους σημαντικότερους σεναριογράφους της Ιταλίας σήμερα, συναντά στην πορεία του την ιστορία της Ελουάνα, την τελευταία εβδομάδα της ζωής της, αλλά περιλαμβάνει κι άλλους χαρακτήρες, που δεν έχουν απαραίτητα να κάνουν με την ίδια και την πολεμική που ξεκίνησε η κατάστασή της. Εν τούτοις, στο φιλμ υπάρχουν πλάνα γυρισμένα στο νοσοκομείο όπου πέθανε, παρουσιάζονται αληθινά έγραφα από την υπόθεσή της και ο πατέρας της Μπεπίνο Ενγκλάρο, έχει έναν μικρό ρόλο στο φιλμ.
Ο ρόλος του πατέρα της ηρωίδας εν τούτοις, ανήκει στον Τόνι Σερβίλιο, ενώ δίπλα του, έχουν ρόλους ηθοποιοί όπως η Ιζαμπέλ Ιπέρ και η Αλμπα Ρορβάχερ. Τα γυρίσματα ξεκίνησαν την περασμένη εβδομάδα στο Ούντινε δίχως το έλλειμα στο budget της παραγωγής να έχει καλυφθεί.
Ο ίδιος ο Μπελόκιο μοιάζει πεπεισμένος ότι οι αντιδράσεις θα καταλαγιάσουν όταν το κοινό θα έχει την ευκαιρία να δει το φιλμ. «Οταν ετοιμάζω ένα φιλμ, λέω πάντα, πως οι άνθρωποι θα πρέπει να έχουν την ευκαιρία να κρίνουν μόνοι τους, να έχουν την δική τους γνώμη και κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να ισχύει πουθενά αλλού περισσότερο, παρά σε αυτή την ταινία».
Οσο για το αιχμηρό θέμα του φιλμ, ο Μπελόκιο λέει: «είμαι αριστερός αλλά έκανα μια ταινία για τις τρομοκρατικές ενέργειες της αριστεράς με το «Καλημέρα Νύχτα». Τώρα σαν πρώην μαθητής σχολείου Ιησουιτών είναι φυσικό να θέλω να μιλήσω για το θέμα της ευθανασίας»...
