Η τρίτη ταινία του Αρι Αστερ «Ο Μπο Φοβάται», με πρωταγωνιστή τον Χοακίν Φίνιξ, φαίνεται πως δεν κατάφερε να κερδίσει κοινό και κριτικούς όπως οι δυο προηγούμενές του ταινίες «Διαδοχή και «Μεσοκαλόκαιρο». Παρόλα αυτά όμως για τον Αστερ φαίνεται πως αυτή η ταινία είναι η αγαπημένη του και είναι αρκετά περήφανος γι’ αυτήν.
Μιλώντας στο περιοδικό Empire, ο Αστερ αναφέρθηκε στην κληρονομία που άφησε πίσω της η ταινία του, αλλά και το πως την προσέγγισε. «Θεωρώ ότι η ταινία είναι μια πικαρέσκα [σ.σ. έργο συχνά με σατυρικό ύφος που περιέγραφε με ρεαλιστικό τρόπο και χιουμοριστικές λεπτομέρειες τις περιπέτειες του ήρωα που προέρχεται από μια κατώτερη τάξη, και τα παθήματά του μέσα σε μια πολυτάραχη και διεφθαρμένη κοινωνία] και νομίζω ότι μέρος αυτής της παράδοσης είναι μια κάποια ασέβεια προς την ακεραιότητα κάθε είδους αφηγηματικής δομής. Η ταινία είχε σχεδιαστεί για να αλλάζει συνεχώς το σχήμα της. Θα έλεγα ότι είναι η ταινία για την οποία είμαι πιο περήφανη. Νομίζω ότι είναι η καλύτερη ταινία που έχω κάνει. Λατρεύω την ταινία και ελπίζω πραγματικά ο κόσμος να συνεχίσει να τη βλέπει.»
Πάντως ακόμα και σε εκείνους που τους άρεσε, ο Αστερ του συνιστά να δουν την ταινία τουλάχιστον δύο φορές για να βιώσουν πλήρως τα επίπεδα της μη γραμμικής δομής τριών πράξεων. «Ελπίζω ότι ο κόσμος θα επιστρέψει σε αυτή την ταινία. Είναι σίγουρα μια ταινία που πιστεύω ότι ωφελεί από την επιστροφή. Δεν νομίζω ότι ξέρεις καλά τι είναι μέχρι να την ολοκληρώσεις. Φαντάζομαι ότι η δεύτερη προβολή θα ήταν αισίως πιο πλούσια με τρόπο που δεν μπορεί η πρώτη. Εχει σχεδιαστεί για να παλέψεις μαζί της.»
Διαβάστε ακόμα: Η νέα ταινία του Αρι Αστερ θα έχει τίτλο «Eddington»
Και συνέχισε λέγοντας «για μένα, η ταινία αποκρυσταλλώθηκε στο τέλος της θεατρικής σεκάνς, όπου ο Μπο ενώθηκε ξανά με τους γιους του. Φτάνει σε αυτή τη συναισθηματική κορύφωση, στο τέλος της πιο τεχνητής ακολουθίας. Το περισσότερο που νιώθω για τον Μπο είναι όταν ουσιαστικά ζει αυτή την πραγματικά ψεύτικη στιγμή κάθαρσης όπου είναι πατέρας, κάτι που δεν είναι, και αγκαλιάζει αυτά τα χαμένα παιδιά που στην πραγματικότητα δεν είχε ποτέ. Οποτε έβλεπα την ταινία, ένιωθα πως αυτή ήταν η καρδιά της: αυτό το ασυνήθιστο αποτέλεσμα του να ερχόμαστε πιο κοντά στον χαρακτήρα όταν αυτός είναι πραγματικά πιο μακριά από την κατάστασή του και είμαστε απλώς βαθιά μέσα σε αυτόν και σε αυτά που λαχταρεί.»
Ακόμα και αν η πρώτη φορά για κάποιους ήταν αρκετή, μπορούμε να ελπίζουμε πως η επόμενη συνεργασία του Αστερ με τον Φίνιξ η οποία, σύμφωνα με τον Αστερ, θα είναι ένα αντισυμβατικό γουέστερν, να είναι πιο πετυχημένη. Αναμένουμε…
