Το 1535 ένας αλχημιστής κατασκευάζει ένα μηχανισμό που μπορεί να χαρίσει την αιώνια ζωή. Πέντε αιώνες μετά ένας αντικέρ τον ανακαλύπτει, τον δοκιμάζει και καταδιώκεται από τον ανηψιό ενός ετοιμοθάνατου εκατομμυριούχου που αναζητά τον μηχανισμό προκειμένου να εμποδίσει τον θάνατο του.
Αν είναι αλήθεια πως για να μπορέσεις να κατανοήσεις έναν δημιουργό πρέπει να επιστρέψεις στο πρώτο του έργο, τότε το «Cronos» μοιάζει με τον πιο ολοκληρωμένο χάρτη του αχανούς σύμπαντος του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο. Oλες οι εμμονές της μέχρι σήμερα φιλμογραφίας του (από το «Blade» μέχρι και το «Λαβύρινθο του Πάνα») βρίσκονται εδώ. Η παιδική ηλικία, ο θάνατος, η αλαζονία των θνητών μπροστά στο υπερφυσικό, συνθέτουν εδώ για πρώτη φορά ένα γοητευτικό θρίλερ που δεν χρειάστηκε παρά μόνο μια ισχυρή βάση φανατικών, που το ανακάλυψαν μέσα στα χρόνια, για να θεωρείται ήδη cult.
Ιδιοφυές ως προς τη σύλληψη του (γραμμένο εξ ολοκλήρου από τον ίδιο τον Ντελ Τόρο) και πατώντας πάνω στην πανάρχαια μυθολογία των βαμπίρ, το «Cronos» είναι στη βάση του ένα παραμύθι χωρίς happy end. Aλλοτε τρομακτικό και άλλοτε σαρκαστικό, μπορεί να προδίδει την απειρία του δημιουργού του και την low budget καταγωγή του (αν και στην εποχή του υπήρξε η πιο ακριβή μεξικάνικη ταινία με budget 2 εκατομμυρίων δολαρίων), αλλά δεν σταματά ποτέ να εκπλήσσει κυρίως με την ευρηματική μείξη των παραδοσιακών συστατικών του τρόμου και του μαγικού ρεαλισμού του σινεμά της Λατινικής Αμερικής.
Ορίζοντας ήδη από την αρχή της καριέρας του τα όρια που θα τοποθετούσαν το σινεμά του στα σύνορα του art και του mainstream σινεμά, ο Ντελ Τόρο καταφέρνει με το «Cronos» να γίνει αυτός ο σκηνοθέτης που με κάθε του ταινία προσπαθεί να δημιουργήσει έναν καινούργιο μύθο. Με αφορμή το κυνήγι της αθανασίας, η διαδρομή ενός ανθρώπου από τη ζωή στο θάνατο μοιάζει με μακρινό απόγονο των λογοτεχνικών ιστοριών του Χ.Φ. Λάβκραφτ και ολοκληρώνεται σε ένα φιλοσοφικό δοκίμιο για το εφήμερο της ανθρώπινης φύσης. Τοποθετώντας το «Cronos» στις καλύτερες ταινίες με βαμπίρ που γυρίστηκαν ποτέ και τον δημιουργό του στην αφρόκρεμα των πιο ιδιοσυγκρασιακών δημιουργών των τελευταίων χρόνων.
