Ο Νάνος Θόριν Δρύασπις, μαζί με τους συντρόφους του, αλλά και τον Μπίλμπο Μπάγκινς και τον Γκάνταλφ, συνεχίζουν την πορεία τους από εκεί όπου την άφησαν στην προηγούμενη ταινία, με σκοπό να φτάσουν στο Βουνό της Μοναξιάς και να διεκδικήσουν ξανά το λαμπρό τους βασίλειο. Η διαδρομή τους θα τους οδηγήσει από το Δάσος Μέρκγουντ και τα όλο χάρη αλλά και υπεροψία ξωτικά, μέχρι τον οικισμό των ανθρώπων της Λίμνης, με οδηγό τους ένα μυστηριώδη τυχοδιώκτη. Ολα τα εμπόδια που συναντούν, ωστόσο, στο δρόμο, δε συγκρίνονται καν με τον τρόμο που θα βιώσουν εάν έρθουν αντιμέτωποι με τον τρομερό Δράκο Σμάουγκ, που φρουρεί το παλάτι του Ερεμπορ και τους θησαυρούς του.
Ο Πίτερ Τζάκσον συνεχίζει επίσης την πορεία του, με το δεύτερο μέρος της κινηματογραφικής τριλογίας του «Χόμπιτ». Διασκευάζοντας ένα βιβλίο όχι ιδιαίτερα μεγάλο σε τρία εκτενή σενάρια, αναπόφευκτα δημιουργεί μια δομή χαλαρή, η οποία παρακολουθεί στην ουσία την ομάδα του Θόριν που περπατάει ασταμάτητα. Καθώς, μάλιστα, αυτή εδώ είναι η μεσαία ταινία, μ’ ένα παρελθόν στην προηγούμενη κι ένα μέλλον στην επόμενη, στερείται και της πρώτης γνωριμίας και της κορύφωσης.
Κι όμως, αυτή εδώ η ταινία είναι σαφώς πιο ενδιαφέρουσα και συναρπαστική από την προηγούμενη. Αυτό οφείλεται στο ότι στο γκρουπ των ηρώων προστίθενται κατά περιόδους χαρακτήρες πιο ζωντανοί, με χαριτωμένα κι ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, αναπτύσσονται ανταγωνισμοί, κόντρες, ακόμα κι ένα ερωτικό τρίγωνο, ενώ καθώς ο Θόριν κι ο Μπίλμπο φτάνουν όλο και πιο κοντά στον προορισμό τους, οι κίνδυνοι που παρουσιάζονται προσφέρονται για πιο έντονες σκηνές δράσης. Για την ακρίβεια, δύο από αυτές καταφέρνουν να κόψουν την ανάσα, η μάχη με τις γιγάντιες φονικές αράχνες στο Δάσος Μέρκγουντ και, φυσικά, το εκπληκτικό φινάλε της ταινίας, η πυρωμένη πάλη με τον Δράκο Σμάουγκ, πνιγμένη σε τόνους υγρού χρυσαφιού που απειλούν να καταπιούν τόσο το μαγικό Ερπετό (εκπληκτικά σχεδιασμένο, με τρομακτική, επιβλητική μορφή και διακριτή προσωπικότητα), όσο και τους ήρωες.
Οι δύο ταινίες του «Χόμπιτ» απέχουν πολύ από τον πλούτο, τα σκαμπανεβάσματα, το υπέροχο σύμπαν του «Αρχοντα των Δαχτυλιδιών», αλλά η «Ερημιά του Νοσφιστή» βρίσκεται ένα σκαλοπάτι πιο πάνω από το «Αναπάντεχο Ταξίδι» και, στο κάτω-κάτω, αν καλομάθαμε από την προηγούμενη τριλογία του Πίτερ Τζάκσον, τίποτε δε μας εμποδίζει απ’ το να χαρούμε λίγο Χριστουγεννιάτικο παραμύθι στη Μέση Γη.
Διαβάστε εδώ τα πάντα για το «Χόμπιτ: Η Ερημιά του Νοσφιστή»
