Δύο εικοσάχρονοι, οι οποίοι ζουν στο Μαϊάµι κατά τη διάρκεια του Πόλεµου στο Ιράκ, εκµεταλλεύονται µια σχεδόν άγνωστη κυβερνητική πρωτοβουλία, που επιτρέπει σε µικρές επιχειρήσεις να «κλείνουν» συµβόλαια του Αµερικανικού στρατού. Παρά το ταπεινό ξεκίνηµά τους, καταφέρνουν να βγάλουν πολλά χρήµατα και να ζήσουν τη µεγάλη ζωή. Όµως, οι δύο φίλοι θα χάσουν κάθε έλεγχο όταν θα κλείσουν µια συµφωνία 300 εκατοµµυρίων δολαρίων για εξοπλιστικά συστήµατα του Αφγανικού στρατού – µια συµφωνία που θα τους φέρει σε επαφή µε σκοτεινούς ανθρώπους, πίσω από τους οποίους, όπως θα αποδειχθεί, κρύβεται η ίδια η Αµερικανική κυβέρνηση.
Με τον Τοντ Φίλιπς του «Hangover» στα ηνία και τον Τζόνα Χιλ στον έναν από τους δύο βασικούς ρόλους, μοιάζει δικαιολογημένο αν αυτό που περιμένεις είναι μια ακόμη «αγορίστικη» κωμωδία. Ομως εδώ ο Τζόνα Χιλ είναι σε «Ο Λύκος της Γουόλ Στριτ» mode και η κωμωδία του Φίλιπς, αν και αστεία, είναι μαύρη, πολιτική και βασισμένη σε μια αληθινή ιστορία από εκείνες που μοιάζουν υπερβολικά απίθανες για να συνέβησαν στ΄αλήθεια.
Τα «Σκυλιά του Πολέμου» μπορεί να μην έχουν το βάθος ή την πολυπλοκότητα του σινεμά του Σκορσέζε, αλλά έχουν κάτι από το DNA του, στον ρυθμό και την ένταση, στην πικρή τους καρδιά, ακόμη και στην χρήση της μουσικής. Και ναι, το φιλμ είναι μεν κωμωδία, όμως αυτό δεν το εμποδίζει από το να σχολιάσει με καίριο (κατά στιγμές λίγο πιο προφανή, αλλά δεν πειράζει), τρόπο την εξωτερική πολιτική της Αμερικής, τα politics και την αληθινή φύση των σύγχρονων πολέμων.
Την ίδια στιγμή το φιλμ του Φίλιπς κοιτάζει κάτι εξίσου αμερικάνικο όσο και οι ένοπλες συγκρούσεις ή η αγορά των όπλων, το κυνήγι του αμερικάνικου ονείρου έστω και μέσα από την πιο απρόβλεπτη διαδρομή και το πόσο εύκολο είναι να κάνεις μια στροφή 180 μοιρών στα όσα πιστεύεις και είσαι, για μια βαλίτσα χρήματα κι ένα μεγάλο πολυτελές διαμέρισμα με θέα.
Ναι, αυτά δεν είναι τα συνηθισμένα υλικά μια τυπικής αμερικάνικης κωμωδίας, όμως το φιλμ του Φίλιπς ξέρει πως να τα συνθέσει σε ένα μαζί αστείο και λίγο ανατριχιαστικό στην καρδιά του φιλμ που σε κάνει μεν να γελάς, μα αφήνει τελικά μια πικρή γεύση στο στόμα.
