Συμμορία ληστών που μόλις έχει ξαφρίσει μια τράπεζα, αναγκάζεται να κρύψει τα λάφυρά της στο αυτοκίνητο ανυποψίαστης οικογένειας (μαμά, μπαμπάς, και δύο γιοί) που βρίσκεται στο δρόμο για τις διακοπές. Μέσα στην υγρασία και την πυκνή βλάστηση του Μπατόν Ρουζ, η υπό καταδίωξη οικογένεια βλέπει τους δεσμούς της να κλειδωνίζονται, η συμμορία επίσης πάσχει από παιχνίδια εξουσίας, αλλά ποιος να τα προσέξει αυτά μέσα σε αδιάκοπες καταδιώξεις με τ’ αυτοκίνητα.
Ως βρώμικο θρίλερ, η ταινία επιταχύνει στην εκκίνηση και από τότε δε σταματά στιγμή. Το «Transit» μοιάζει να είναι ένα αληθινό b-movie, με την έννοια ότι είναι α. ταινία είδους, β. αρκούντως αιματοβαμένη και βίαια και γ. πραγματικά φτηνή, ή τουλάχιστον έτσι δείχνει.Ο διευθυντής φωτογραφίας προσπαθεί με φίλτρα και γωνίες που θυμίζουν καλειδοσκόπιο να δημιουργήσει ένα αισθητικό ενδιαφέρον. Ακατάπαυστη, ανησυχητική μουσική και μια γεμάτη ένταση ηχητική μπάντα σφυροκοπούν σε όλη την ταινία. Μαζί με το μοντάζ που πάσχει από ADD, καταφέρνουν, αν μη τι άλλο, να στήσουν ένα θρίλερ επιθετικό και στιλιζαρισμένο. Ακόμα και το σενάριο έχει ένα – δύο πρωτότυπα στοιχεία, όπως ότι ο πάτερ φαμίλιας που βρίσκεται στα χέρια του υποκόσμου, είχε κι ο ίδιος τα δικά του προβλήματα με τον νόμο.
Τίποτε όμως δεν κάνει την ταινία να ξεχωρίσει από ένα θρίλερ της σειράς, εκτός από τους δύο πρωταγωνιστές, τον Τζέιμς Φρέιν στο ρόλο του αρχι-γκάνγκστερ και τον Τζιμ Καβίζελ, που υποδύεται τον πατέρα και θα μπορούσε να παραδώσει, ως αυθεντία, μαθήματα για το πώς να ξεκινήσετε μια θεαματική κινηματογραφική καριέρα και να την καταστρέψετε με δική σας ευθύνη.
Η ταινία γενικά στις περισσότερες χώρες βγήκε απ’ ευθείας σε DVD / BluRay και, πραγματικά, την εποχή που στην Ελλάδα η ανέχεια έχει αρχίσει να διαπερνά και το σινεμά, είναι απορίας άξιο γιατί δεν έγινε το ίδιο κι εδώ.
