Αν ακούσετε κάποιον να ρωτάει «ποιος ζει στην θάλασσα σε ανανά;» το πρώτο πράγμα το οποίο θα σας έρθει στο μυαλό, χωρίς δεύτερη σκέψη, είναι φυσικά ο Μπομπ Σφουγγαράκης, ακόμα κι αν δεν έχετε δει ούτε ένα επεισόδιο της δημοφιλούς σειράς του. Κι αυτό γιατί η σειρά του Στίβεν Χίλνμπεργκ, μέσα στα πάνω από 20 χρόνια προβολής της, με τους τρισχαριτωμένους χαρακτήρες της και τις γεμάτες τρέλα περιπέτειές τους μέχρι και το σε στιγμές παρανοϊκό χιούμορ αλλά και το απαράμιλλο σουρεαλιστικό σύμπαν της, έχει καταφέρει να κερδίσει μια περίοπτη θέση στην ποπ κουλτούρα και να αγαπηθεί τόσο από τους μικρούς όσο και από τους μεγάλους.
Οπως είναι αναμενόμενο η τεράστια επιτυχία της την έχει κάνει να περάσει ήδη δυο φορές κι από τη μεγάλη οθόνη, μια το 2004 με το «Μπομπ Σφουγγαράκης: Η Ταινία» και άλλη μια φορά με το «Μπομπ Σφουγγαράκης Εξω απ' τα Νερά του» το 2015. Και επειδή δυο ταινίες ποτέ δεν είναι αρκετές για τον κύριο Τετραγωνοπαντελονή, επιστρέφει μαζί με την παρέα του για άλλη μια μεγάλου μήκους περιπέτεια, αυτή την φορά καταστρώνοντας μια «Επιχείρηση Διάσωσης».
Για ποιον όμως στήνεται όλη αυτή η επιχείρηση διάσωσης; Μα φυσικά για τον Γκάρι, το αγαπημένο κατοικίδιο σαλιγκάρι του Μπομπ, ο οποίος πέφτει θύμα απαγωγής, με τον Μπομπ και τον Πάτρικ να ξεκινούν μια επική περιπέτεια στη Χαμένη Πόλη της Ατλαντίδας για να τον φέρουν πίσω στο σπίτι. Καθώς περιπλανιούνται στις απολαύσεις και τους κινδύνους αυτής της επικίνδυνης και ξεκαρδιστικής αποστολής διάσωσης, ο Μπομπ και οι φίλοι του αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει τίποτα ισχυρότερο από τη δύναμη της φιλίας.
Ο Τιμ Χιλ, από τους βετεράνους σεναριογράφους της σειράς, αναλαμβάνει εδώ τόσο την σκηνοθεσία όσο και το σενάριο, προσπαθεί να ωθήσει το franchise προς μια νέα κατεύθυνση. Μπορεί η προηγούμενη ταινία πρόσφερε μια αρκετά μικρή γεύση από έναν 3D Μπομπ Σφουγγαράκη, αλλά αυτή εδώ σηματοδοτεί και την πλήρη μετάβασή του από το 2D animation στο CGI animation κάτι που, παρά τις όποιες αντιρρήσεις μπορεί να είχαν κάποιοι βλέποντας το, μοιάζει να είναι κάπως αναμενόμενο. Αυτό δεν σημαίνει επουδενί πως η «Επιχείρηση Διάσωσης» δεν παραμένει πιστή στις στιλιστικές επιλογές αλλά και το πνεύμα της σειράς, συνδυάζοντας με έναν υπέροχο τρόπο τις έντονες χρωματικές παλέτες που ντύνουν τον βυθό του Μπικίνι, οι οποίες ζωντανεύουν μέσω του CGI animation.
Φυσικά από μια ταινία με τον Μπομπ Σφουγγαράκη δεν θα μπορούσε να λείψει και ο σουρεαλισμός, το παράδοξο και η υπερβολή. Κι εδώ ήδη από την αρχή υπάρχουν όλα αυτά διάχυτα σε κάθε μικρή λεπτομέρειά τους, με την πλοκή να κυλά με γρήγορους ρυθμούς, το χιούμορ και τα αστεία του να παραμένουν ένα από τα πιο δυνατά σημεία της, παίζοντας ανάμεσα στο χαριτωμένο και το προκλητικό με αρκετή ευκολία, και με τις κινηματογραφικές αναφορές και τα cameo να έχουν την τιμητική τους, όπως αυτά του Snoop Dog και του Ντάνι Τρέχο, στον ρόλο του El Diablo, αν και είναι ο Κιάνου Ριβς που καταφέρνει να τους επισκιάσει όλους ως ένας Σοφός ξερόθαμνος ο οποίος, όπως λέει, «είμαι σοφός στο μυαλό και ψαρωτικός στην όψη, οπότε έχω όλο το πακέτο», κλέβοντας κάθε πιθανή υποβρύχια η μη παράσταση.
Οι χαρακτήρες της ταινίας μοιάζουν ίδιοι και απαράλλαχτοι (ο Μπομπ παραμένει τρελός και αισιόδοξος, ο Πάτρικ γλυκύτατα χαζός, ο Καλαμάρης εκνευριστικά υπέροχος και ο κύριος Καβούρης απελπιστικά τσιγκούνης), το σενάριο της ταινίας μοιάζει με ένα μεγαλύτερο σε διάρκεια επεισόδιο της σειράς, και ακόμη κι αν από τη μέση και μετά δείχνει να χάνει λίγο την δυναμική του (ειδικά με την για άλλη μια φορά αχρείαστες live action σεκάνς της), αυτό δεν σημαίνει δεν αναπληρώνει το κενό με την φαντασία και το χιούμορ της παραμένοντας ευχάριστη και διασκεδαστική ως το τέλος, κάτι που έρχεται σαν ένα γλυκύτατο αγχολυτικό για αυτές τις δύσκολες περιόδους που περνάμε.
[Η ταινία «Μπομπ Σφουγγαράκης: Επιχείρηση Διάσωσης», παρά τις οποίες αναβολές της λόγω της πανδημίας, δεν κατάφερε να βρει τελικά τον δρόμο της στις αίθουσες, με αποτέλεσμα να κυκλοφορήσει στις περισσότερες χώρες (ανάμεσά τους και στην Ελλάδα) στην πλατφόρμα του Netflix, στην οποία προβάλλεται μεταγλωττισμένη και με ελληνικούς υπότιτλους.]
