Oταν η Τζέσι, ένα επίδοξο μοντέλο, μετακομίζει στο Λος Aντζελες, τα νιάτα και η ζωντάνια της καταβροχθίζονται από μια ομάδα γυναικών, με εμμονή στην ομορφιά, που θα χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο, για να πάρουν αυτό που έχει.
Από τα Ιταλικά giallo και το Λος Αντζελες του Ντέιβιντ Λίντς, από τις πιο κρυπτικές και υπνωτικές στιγμές του Στάνλεϊ Κιούμπρικ μέχρι το «Ο Θάνατος σου Πάει Πολύ» του Ρόμπερτ Ζεμέκις και τον Αλεχάντρο Γιοντορόφσκι, το «Neon Demon» του Νίκολας Βίντινγκ Ρεφν είναι μια ταινία που δεν φοβάται να συγκριθεί με τις αναφορές της ξέροντας πως τουλάχιστον στο επίπεδο των εικόνων, δεν έχει τίποτα να ζηλέψει.
Και σε αυτή την ιστορία τρόμου και σχεδόν σουρεαλισμού, οι εικόνες είναι προφανώς το παν, αφού η ιστορία είναι μόνο το όχημα για μια πυρετική κατάδυση σε έναν κόσμο αιματοβαμμένης ομορφιάς όπου η επιφάνεια είναι η ουσία. Η ηρωίδα του, ένα δεκαεξάχρονο κορίτσι που φταίει στο Λος Αντζελες με όνειρα να γίνει μοντέλο δεν έχει κανένα πρόβλημα με την κενότητα της και το ίδιο ισχύει και για την την ταινία του Ρεφν. «Δεν μπορώ να παίξω, δεν μπορώ να χορέψω, ούτε να γράψω. Αλλά είμαι όμορφη και ξέρω ότι μπορώ να βγάλω λεφτά από την ομορφιά» λέει η Τζέσι της Ελ Φάνινγκ και όσο κι αν κάτι τέτοιο ακούγεται σχεδόν κυνικά ειρωνικό, το «Neon Demon» φυσικά επικροτεί.
Ευτυχώς σε αυτή την ταινία, αντίθετα από το «Μόνο ο Θεός Συγχωρεί», ο Νίκολας Βίντιγκ Ρεφν καταλαβαίνει πως δεν χρειάζεται να επενδύσει τις εικόνες του με μια επίφαση τραγικού βάθους για να λειτουργήσουν. Το «Neon Demon» είναι απενοχοποιημένα ανούσιο, διότι ποιος χρειάζεται κάτι παραπάνω όταν η ταινία ξεχειλίζει ομορφιά; Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο πλάνο του, το φιλμ είναι ένας πανέμορφος εφιάλτης που σε υπνωτίζει με τις εικόνες και την μουσική του, που σε μεταφέρει σε έναν αυθύπαρκτο κόσμο με τους δικούς του κανόνες που απλά τέμνεται με την αληθινή ζωή. Και η ιστορία του αυτή ενός νεαρού αθώου κοριτσιού που ανακαλύπτει ότι χρειάζεται κάτι παραπάνω από την εμφάνισή της και την αθωότητα για να επιβιώσει σε έναν κόσμο όπου όλοι θέλουν να σε κατασπαράξουν είναι απλώς η αφορμή για να σε παρασύρει σε αυτό το trip.
Σουρεαλιστικό και ανίερο, το φιλμ είναι γεμάτο από σκηνές βγαλμένες από την πιο γνώριμη και συχνά βρώμικη horror εικονογραφία, που όμως εδώ κινηματογραφούνται με γυαλιστερή ομορφιά, κι άλλες, που θα μπορούσαν να ανήκουν σε μια πολύ πιο εκλεπτυσμένη και «καλλιτεχνική» ταινία. Ταλαντευόμενο από το ένα στο άλλο άκρο, το «Neon Demon» ξέρει πολύ καλά τι θέλει να είναι και δεν έχει κανέναν δισταγμό να το κάνει. Από σεκάνς λεσβιακής νεκροφιλίας μέχρι άλλες ακατανόητης, neon παράνοιας κι από όμορφα κορίτσια που κυνηγιούνται με μαχαίρια μέχρι λουτρά αίματος, το φιλμ είναι εδώ για να σου προσφέρει μόνο εικόνες και μια μεθυστική αίσθηση ενός σινεμά που μπορεί να σε καταπιεί αν μόνο του αφεθείς.
Και ναι ξεκινώντας από τον τίτλο του ήδη, το «Neon Demon» δεν βγάζει κάποιο «νόημα» αν αυτό είναι που αναζητάτε απαραίτητα στο σινεμά. Αν εν τούτοις είστε έτοιμοι να αποδεχτείτε τον κινηματογράφο και σαν κάτι άλλο, σαν την πιο σύντομη παράκαμψη από την πραγματικότητα στον κόσμο των ονείρων και στο βασίλειο του υποσυνειδήτου, τότε το φιλμ του Ρεφν θα σας πάει κατ ευθείαν εκεί. Δέστε τις ζώνες σας κι ανοίξτε τα μάτια.
