Ο Κωστής δεν είναι ένας συνηθισμένος σαραντάρης. Εσωστρεφής και μοναχικός, χωρίς οικογενειακές υποχρεώσεις και ενήλικες δεσμεύσεις, βρίσκεται λίγο μετά τα 40 του στην Αντίπαρο για να αναλάβει, ως γιατρός, την τοπική κλινική. Ο χειμώνας στο νησί περνά ήσυχα, δίχως πολλές εκπλήξεις και ανατρεπτικές συγκινήσεις, όμως πολύ σύντομα έρχεται το καλοκαίρι και όλα αλλάζουν. Η χειμωνιάτικη ρουτίνα δίνει τη θέση της σε ένα μωσαϊκό χρωμάτων και αισθήσεων, και η οργασμική κυκλαδίτικη ατμόσφαιρα δημιουργεί Διονυσιακές ψευδαισθήσεις. Η καθημερινότητα του Κωστή δεν θ’ αργήσει να ανατραπεί βίαια, από τη στιγμή που μια ξέφρενη, διεθνής ομάδα νεαρών και όμορφων τουριστών θα εισβάλει απροσδόκητα στην μέχρι πρότινος συνηθισμένη του ζωή. Ανάμεσά τους ο Κωστής θα ξεχωρίσει και θα ερωτευτεί παράφορα την 19χρονη Αννα, όμως, από εκείνη τη στιγμή και μετά, το ηδονιστικό καλοκαίρι στο νησί θα μετατραπεί σε μια σκοτεινή δίνη, που παρασέρνει την ανυποψίαστη παρέα σε ένα μονοπάτι γεμάτο σοκαριστικές εκπλήξεις και επικίνδυνες ακρότητες.
Ισως ποτέ δεν έχουμε δει έτσι στο σινεμά, την παροδική τρέλα, την λαγνεία, τον παροξυσμό που είναι το ελληνικό καλοκαίρι. Οχι μια ακόμη εποχή, αλλά μια κατάσταση που σε κάνει να πετάς τον χειμωνιάτικο εαυτό σου σαν τα ρούχα και, να χάνεσαι με μια βουτιά, σε μια άλλη διάσταση του είναι σου. Το «Suntan» μοιάζει να βάζει αυτή την αίσθηση σε μπουκάλι και την απλώνει πάνω σου σαν κρέμα. Μόνο που δεν σε προστατεύει, αλλά μάλλον σε καίει.
Σπάνια βλέπουμε επίσης μια τόσο διαπεραστική ματιά σε κάτι που θα μπορούσες να περιγράψεις ως ερωτική εμμονή, ή σαν την μανία ενός ανθρώπου που βυθίζεται να κρατηθεί σε κάτι, να βγει στην επιφάνεια. Ο Μάκης Παπαδημητρίου ένας αληθινά σπουδαίος ηθοποιός χτίζει εδώ έναν χαρακτήρα που σε κάνει να τον αγαπάς και μαζί σε κάνει να ανατριχιάζεις, που θες να πάρεις αγκαλιά και μαζί να τρέξεις όσο πιο μακριά του γίνεται. Αυτό που κάνει στην οθόνη οφείλετε να το δείτε, αφού το φιλμ του δίνει τον καλύτερο ρόλο της καριέρας του κι εκείνος το απογειώνει σε κάτι εξαιρετικό.
Στον αντίποδα της βαθιάς, σκοτεινής δικιάς του ερμηνείας, η Ελλη Τρίγγου, πρόσφατη απόφοιτος της Δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου, δεν θα μπορούσε να κάνει ένα καλύτερο ντεμπούτο στο σινεμά. Ως Αννα δεν σαγηνεύει μόνο τον χαρακτήρα του Κωστή, του Μάκη Παπαδημητρίου. Πολύ απλά, δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω της. Η γυμνή σάρκα της ίδιας και της παρέας της, ο τρόπος που η νιότη τους λάμπει σαν τον μεσημεριανό ήλιο, εκτυφλωτική, επικίνδυνη, αδιάφορη για οτιδήποτε άλλο γίνεται ο καταλύτης που θα απογυμνώσει ψυχολογικά τον ήρωα που το φως της τον τραβά σαν έντομο σε λάμπα, μα ταυτόχρονα τον βυθίζει στο δικό του σκοτάδι.
Κι αν το φιλμ λειτουργεί με τον τρόπο ενός ψυχολογικού θρίλερ για την μανία του «έρωτα», τις εμμονές και τον χάσιμο του εαυτού σου, κοιτάζει επίσης με απόλυτη επιτυχία μια πιο μεγάλη εικόνα. Μέσα από το πανάρισμα ενός νησιού όπως αυτό της Αντιπάρου. Πέρα από τα hipster στερεότυπα, πέρα από το νησί του «εναλλακτικού» συρμού των τελευταίων χρόνων, το «Suntan» μπορεί και δείχνει κάτι που μοιάζει στ΄ αλήθεια με την Ελληνική επαρχία. Το μίνι μάρκετ, οι ντόπιοι, οι τουρίστες, η La Luna, ο εμετός ή το σεξ στις ξερολιθιές, οι μπύρες στην παραλία, τα κουτσομπολιά, οι σκονισμένοι χωματόδρομοι, οι «γουρούνες», η απόλυτη μελαγχολία του χειμώνα, οι μοναχικοί άνθρωποι. Το ξημέρωμα γυρίζοντας πίσω από τα κλαμπ της συμφοράς, καθώς ο ουρανός χαράζει και οι λάμπες της ΔΕΗ τρεμοπαίζουν. Και μαζί στήνει με διακριτικότητα αλλά και ξεκάθαρα ένα ψηφιδωτό από την χύμα εικόνα της Ελλάδας του σήμερα, τις παθογένειές της, τους ανθρώπους που μας έφεραν ως εδώ, συμπεριφορές και πρακτικές που επώδυνα αναγνωρίζεις.
Το φιλμ σε παρασύρει σε μια διαδρομή που μοιάζει ελκυστική, όμορφη, κατά στιγμές ακόμη κι ελπιδοφόρα, αλλά οφείλουμε να σας προειδοποιήσουμε: θα σας τσαλακώσει την καρδιά. Δεν έχουμε άλλο τρόπο να σας το πούμε. Αυτή η ταινία δεν πρόκειται να σας αφήσει αδιάφορους. Θα σας γονατίσει, με την καλύτερη (μεταφορική) έννοια της λέξης. Και με τον τρόπο που το σπουδαίο σινεμά μπορεί να κάνει...
