Η Ελίζαμπεθ Σπαρκλ, μία διάσημη επί δεκαετίες -αλά Τζέιν Φόντα- τηλεοπτική γυμνάστρια, έχει συνηθίσει την αψεγάδιαστη εικόνα της να εκπέμπεται μαζικά από οθόνες, να δεσπόζει εμβληματικά από τα τεράστια billboards της Hollywood Blvd, να παθιάζει τα θηλυκά, να διεγείρει τα αρσενικά, να δοξάζεται. Να αγαπιέται.
Μέχρι που γίνεται 50 χρονών και μαζί με τα μπουκέτα με τα κόκκινα τριαντάφυλλα, παίρνει από το γλοιώδες τηλεοπτικό αφεντικό της και την απόλυση της. Βλέπει τα πόστερ της να ξηλώνονται από τους διαδρόμους του καναλιού. Την γιγάντια αφίσα της να σκεπάζεται από νέο προϊόν. Ναι, προϊόν. Ναι, νέο. Γιατί νεότητα στο προϊόν του απαιτεί και ψάχνει ο συνομήλικος της καναλάρχης και βάζει αγγελία για 25χρονες γυμνάστριες που θα διεκδικήσουν την εκπομπή αεροβικής της Σπαρκλ. Γιατί εκείνη δεν «sparkle» (λάμπει) πια.
Η Ελίζαμπεθ καταρρακώνεται. Οταν λαμβάνει μυστηριωδώς την πληροφορία ότι μπορεί να αποκτήσει αυτή την «ουσία» που θα της δώσει πίσω τα νιάτα της (τη δουλειά της, τη ζωή της) μπαίνει στον πειρασμό και το τολμά. Τι μπορεί να πάει στραβά;
