Μερικά ντοκιμαντέρ δεν χρειάζονται περίτεχνη κάμερα, αυστηρή διεύθυνση φωτογραφίας, επίμονη και πολύχρονη παρατήρηση, κινηματογραφική διαδρομή τεκμηρίωσης ή χρήματα, για να είναι απλά σπουδαία.
Ενα από αυτά είναι το «Roughcut» της Ελιάνα Αμπραβανέλ που αν θέλει κάποιος να το περιγράψει, τότε μπορεί να πει πως είναι ένα μικρό στιγμιότυπο στη ζωή της Μπάμπι, μιας τρανσέξουαλ φιλιππινέζας μετανάστριας από τις Φιλιππίνες που ζει στην Αθήνα δουλεύοντας ως κομμώτρια προκειμένου να μπορεί να συντηρεί την οικογένειά της - τη μητέρα, το σύζυγο και τον εξάχρονο γιό της.
Μέσα στη χειροποίητη φτιαξιά του, όμως, το ντοκιμαντέρ της Ελιάνα Αμπραβανέλ είναι χωρίς καμία υπερβολή ένας ολόκληρος τεράστιος και θαυμαστός κόσμος, χτισμένος από τα υλικά που φτιάχνονται οι μικρές, αθέατες μα τόσο συναρπαστικές ιστορίες ανθρώπων που βρίσκονται δίπλα μας, όπως για παράδειγμα σε ένα μικρό διαμέρισμα της Αθήνας οπου λειτουργεί και ως κομμωτήριο και όπου καθημερινά - ανάμεσα σε ψαλίδια, χτένες και πιστολάκια - εκτυλλίσσεται σε μικρογραφία όλη η κοινωνικοπολιτικοοικονομική διάσταση ενός ξένου που ζει και εργάζεται στην Ελλάδα.
Μόνο που όχι όπως μπορεί να φανταζόσαστε, σαν ακόμη μια, δηλάδη, τυπική ιστορία μιας τρανσέξουαλ ή μιας μετανάστριας...
Γιατί η Μπάμπι δεν είναι μια τυπική μετανάστρια, ούτε μια τυπική τρανσέξουαλ, όπως και το «Roughcut» δεν είναι μόνο ένα ντοκιμαντέρ για την ταυτότητα ή τη μετανάστευση.
Κομμώτρια, μητέρα,, σοουγούμαν, σύζυγος, δασκάλα, κόρη, μα πάνω απ' όλα μια συναρπαστική γυναίκα, η Μπάμπι ανοίγει την πόρτα της στην κάμερα της Αμπραβανέλ για να μοιραστεί μαζί της προσωπικές στιγμές εν ώρα εργασίας, όταν μιλάει με το γιο της στο skype, την προτετοιμασία ενός μουσικοχορευτικού σόου της κοινότητας των Φιλιππινέζων στην Αθήνα...
Κυρίως, όμως, εξομολογείται την αγωνία της πως όσο κι αν θέλει να επιστρέψει στην πατρίδα της, ζει με το φόβο πως όταν θα σταματήσει να είναι αυτή που συντηρεί την οικογένειά της κανείς δεν θα την αγαπά.
Σκηνοθετώντας σχεδόν η ίδια το ντοκιμαντέρ της, η αεικίνητη, ξέφρενη και σε στιγμές σπαρακτική Μπάμπι αφήνει όλο το πεδίο ελέυθερο στην Αμπραβανέλ να την κινηματογραφήσει σαν μια σταρ του σινεμά, σαν μια ηρωίδα ενός κλασικού μελοδράματος σε ένα χειροποίητο ντοκιμαντέρ που με αφοπλιστική ειλικρίνεια και αναζοωγονητική ελαφρότητα αναθεωρεί κάθε βαρυσήμαντη έννοια της ξενιτιάς, την ανοχής της σεξουαλικής ταυτότητας, της μετανάστευσης, της αποδοχής της διαφορετικότητας, της οικονομικής κρίσης πετυχαίνοντας να καταγράψει τη βαθύτερη ουσία όλων των παραπάνω και να καταλήξει σε ένα απολαυστικό πορτρέτο μιας υπέροχης γυναίκας που εκτός από κομμώτριά σου θα ήθελες πάση θυσία να είναι φίλη σου.
