Μια γυναίκα – πληθωρικό θηλυκό για την ακρίβεια – τα βάζει μ’ έναν κατεξοχήν αντρικό κόσμο και η εκδίκηση μπλέκεται στα πλοκάμια του έρωτα. Η Στέφανι Πλαμ βρίσκει τον ιδανικό στόχο στο πρόσωπο του πρώην αστυνομικού και νυν απατεώνα Τζο Μορέλι, που έχει μια περιουσία γραμμένη στο κεφάλι του κι επιπλέον τής είχε ραγίσει την καρδιά: με λίγα λόγια, ιδανική ευκαιρία για εκδίκηση.
Η ίδια η Κάθριν Χάιγκλ, που ενστερνίστηκε απόλυτα το πρότζεκτ και ως παραγωγός, αποδεικνύεται εντελώς ακατάλληλη για το ρόλο. Ενώ ως ηθοποιός είναι χαριτωμένη, φωτεινή και γλυκειά στις all-american ρομαντικές κομεντί, υποδυόμενη μια ηρωίδα που είναι καπάτσα, αθυρόστομη ιταλοαμερικανίδα κοπελιά απ’τις μικροαστικές γειτονιές του Νιου Τζέρσεϊ μοιάζει έξω απ’ τα νερά της, ελαφρώς αποκριάτικη.
Η αφορμή για τις κωμικές στιγμές της ταινίας είναι η ακαταλληλότητα της ηρωίδας, της Στέφανι Πλαμ, για τη δουλειά που αναλαμβάνει και οι γκάφες που κάνει στην πορεία. Και το ρομαντικό στοιχείο, φυσικά, η σχέση μίσους και πάθους που τη συνδέει με τον καταζητούμενό της, τον οποίο υποδύεται ο Τζέισον Ο’ Μάρα, με γυαλιστερό μάτι και φονικό σεξ απίλ.
Η ταινία έχει όλα τα προαπαιτούμενα εφόδια για να γινόταν μια έξυπνη, γεμάτη ένταση ρομαντική κομεντί στο ύφος και το επίπεδο των ταινιών με την Κάθριν Χέπμπορν και τον Κάρι Γκραντ. Μόνο που κάπου στο δρόμο, στην άγνοια των συντελεστών και στην ευκολία με την οποίο μοιάζουν ν’ αντιμετωπίζουν το υλικό τους, χάνεται η μαγεία από τη συνταγή.
