Ο Σίμπα, ένα θαρραλέο λιοντάρι δεν μπορεί να περιμένει τη στιγμή που θα γίνει βασιλιάς. Ο ζηλιάρης θείος του, Σκαρ όμως έχει τα δικά του σχέδια. Προκειμένου να ανέβει στον θρόνο, οδηγεί τον Σίμπα στην εξορία. Μόνος και αποπροσανατολισμένος, ο Σίμπα σύντομα βρίσκει σύντροφο στην περιπέτειά του τον Τιμόν και τον καλόκαρδο φίλο του, Πούμπα. Ο ελεύθερος χαρακτήρας τους, τους οδηγεί σε μια ζωή με στυλ «Hakuna Matata», ώσπου ο Σίμπα θυμάται την πραγματική αποστολή και το πεπρωμένο του. Η επιστροφή στον τόπο του θα τον οδηγήσει να διεκδικήσει ξανά τη θέση του στον «Κύκλο της Ζωής»...
Το γεγονός πως ο «Βασιλιάς των Λιονταριών» είναι ό,τι πιο κοντινό έκανε ποτέ η Disney στο «Μπάμπι» είναι και η μεγαλύτερη απάντηση στην τεράστια επιτυχία που γνώρισε η ιστορία του μικρού Σίμπα εν έτει 1994, παραμένοντας ακόμη και σήμερα το πιο εμπορικό παραδοσιακό φιλμ κινουμένων σχεδίων της εταιρίας.
Παιδικό στα όρια της σκληρής ενηλικίωσης και ενήλικο όσο θα άντεχε η «παγωμένη» καρδιά του Γουόλτ Ντίσνεϊ για να μην σπάσει, το πρώτο κινούμενο σχέδιο στο οποίο η Disney δεν εμπιστεύθηκε κάποιο υπάρχον παραμύθι αλλά προτίμησε να το «γράψει» από την αρχή, διεθέτε στον πυρήνα του μια ιστορία παιδιού – γονέα, το ίδιο τραγική αλλά και το ίδιο απελευθερωτική όσο και ο σοκαριστικός αποχωρισμός του Μπάμπι από την μητέρα του μισό αιώνα πριν.
Περισσότερο και από τη «Χιονάτη και τους Επτά Νάνους», την «Πεντάμορφη και το Τέρας» ή το «Ντάμπο», ο «Βασιλιάς των Λιονταριών» θα αρκούσε από μόνος του για να αναλύσει κανείς οτιδήποτε ήταν, είναι και θα είναι η μυστική συνταγή της Disney. Ταυτόχρονα βιβλική (με σαφείς αναφορές στο μύθο του Μωυσή) και μοντέρνα (μέρος της οικολογικής αφύπνισης πριν αυτή γίνει η μόδα των τελών του 20ου αιώνα), απλοϊκή (όσο ένα παραμύθι) και σύνθετη (όσο ένα καλό παραμύθι), η ιστορία του Σίμπα περιλαμβάνει στις τέλειες δόσεις ολόκληρη την ιστορία του animation πριν και μετά από αυτόν.
Η αιώνια πάλη του καλού με το κακό, οι οικογενειακοί δεσμοί, η φιλία, ο έρωτας, η ενηλικίωση – θεματικές που έστησαν την ιστορία του κινηματογραφικού animation – μεταφέρονται στον «Βασιλιά των Λιονταριών» με έναν ρεαλισμό που δύσκολα συναντάς σε μια ταινία φτιαγμένη κατεξοχήν για παιδιά. Από τον αρχετυπικό κακό του Τζέρεμι Αιρονς μέχρι τους συνήθεις αστείους χαρακτήρες που δεν λείπουν ποτέ από τα κινούμενα σχέδια (μέχρι και σήμερα), όλα στον «Βασιλιά των Λιονταριών» λειτουργούν ως νότες αληθοφάνειας (ποιος δεν έχει γνωρίσει έστω και για μια φορά στη ζωή του έναν αστείο τύπο σαν τον Πούμπα και δεν γνώρισε έναν συγγενή τόσο απεχθή όσο τον Σκαρ;) που με φόντο την καθόλα συμβολική ζούγκλα χτίζουν κυριολεκτικά τον «Κύκλο της Ζωής» που υπό τους ήχους του Ελτον Τζον ορίζει την αφετηρία της αφήγησης...
Μόλις 87 λεπτά μετά, αυτό που έχεις παρακολουθήσει είναι ένα βαθιά συγκινητικό, διασκεδαστικό και τελικά «ανθρώπινο» παιδικό φιλμ. Ταυτόχρονα, όμως, και ο πιο τρυφερός απογαλακτισμός του κινουμένου σχεδίου από την ίδια του τη φύση. Πλησιάζοντας πολλές φορές στο κατώφλι της ενηλικίωσης, η Disney έμενε πάντοτε στην πόρτα ατενίζοντας με τρόμο τον κόσμο εκεί έξω. Με τον «Βασιλιά των Λιονταριών» τόλμησε να ξεχυθεί στη ζούγκλα της πραγματικής ζωής καταφέρνοντας να την μετατρέψει σε ένα διαχρονικό μύθο.
Ισως γι'αυτό, η ευπρόσδεκτη και αναζωογονητική τρισδιάστατη αναβάθμιση του κάνει τον «Βασιλιά των Λιονταριών» ακόμη πιο κλασικό. Για το μοναδικό λόγο ότι αναδεικνύει τον παραδοσιακό σχεδιασμό του, και ειδικότερα τις υψηλής αισθητικής αναφορές του από την εικαστική μυθολογία της Αφρικής σαν τον μοναδικό τρόπο που θα μπορούσε να γεννηθεί μια δισδιάστατη ταινία που είχε ήδη από την εποχή της κατασκευής της τρεις – ίσως και παραπάνω – διαστάσεις.
