Αυτήν τη φορά ο χνουδωτός, στρουμπουλός Πο κι οι Υπέροχοι Πέντε έχουν να αντιμετωπίσουν έναν άκρως επικίνδυνο αντίπαλο, τον Άρχοντα Σεν, που μοιάζει ανίκητος αφού φαίνεται να έχει ανακαλύψει ένα μυστικό όπλο που είναι ικανό να αφανίσει την τέχνη του Κουνγκ Φου. Πώς θα καταφέρει ο Πο να τον νικήσει; Η απάντηση βρίσκεται κάπου μακριά… στο παρελθόν του Πο και στην αναζήτηση της εσωτερικής του γαλήνης.
Ο Πο, το αδηφάγο, τρυφερό, γκαφατζίδικο πάντα του Τζακ Μπλακ, υπήρξε από την πρώτη στιγμή ένας αξιοπρόσεκτος ήρωας στο πάνθεον των cartoon characters και, στη συνέχεια του εξαιρετικά πετυχημένου φιλμ της Dreamworks, δεν επαναπαύεται στις δόξες του. Δεν είναι μόνο ότι καλείται να σώσει ολόκληρη την Κίνα από τα σατανικά σχέδια του έκπτωτου άρχοντα Σεν, αλλά και να αντιμετωπίσει τις σκιές από το παρελθόν του, θέλοντας να βρει τα ίχνη της οικογενειακής του ιστορίας και το πως βρέθηκε να έχει μπαμπά έναν... χήνο.
Η ψυχολογική διαδρομή του Πο μπορεί να ακούγεται σαν μια ακόμη αφορμή για αστεία, όμως το φιλμ την παίρνει στα σοβαρά όχι μόνο για να συγκινήσει τους μικρούς θεατές, αλλά και για να προσθέσει ένα ακόμη επίπεδο στον ήρωά του και να αφήσει σαν υπόσχεση την άκρη ενός νήματος που θα οδηγήσει στην επόμενη, τρίτη ταινία.
Κατά τα άλλα, το χιούμορ είναι πάλι η κινητήρια δύναμη στην ιστορία, η δράση είναι απολαυστική και αρκούντως θεαματική -κατά στιγμές δύσκολα προφταίνεις να αντιληφθείς την πολυπλοκότητά της με μια μόνο ματιά- και το 3D ακόμη κι αν δεν είναι απαραίτητο, παραμένει καλοφτιαγμένο και σχεδόν ποτέ ιδιαίτερα επιδεικτικό.
Το μυστικό όπλο της ταινίας όμως, αλλά και όλης της σειράς, είναι ο ίδιος ο Πο, ο τρόπος με τον οποίο είναι αξιαγάπητος κι επικίνδυνος, γκαφατζής και ανίκητος μαχητής. Κι αν στην πρώτη ταινία η μεταμόρφωσή του από άτσαλο κοιλαρά σε... κοιλαρά πολεμιστή ήταν ένα από τα πιο διασκεδαστικά κομμάτια, η αβεβαιότητα του Πο για τις δυνάμεις του και για το αν μπορεί να φέρει εις πέρας την αποστολή του, εξακολουθούν να τον κρατούν αφοπλιστικά γοητευτικό.
Απέναντι του ο άρχοντας Σεν είναι όσο απειλητικός μπορεί να είναι... ένα παγόνι, αλλά οι εξαιρετικές ιδέες των animator, μεταμορφώνουν ακόμη και το τελευταίο του πούπουλο σε φονικό όπλο και τα εξαιρετικά φωνητικά ταλέντα του Γκάρι Όλντμαν προσθέτουν αναμφίβολα σκοτάδι και κακία.
Oπως και στο πρώτο φιλμ, οι εικαστικές αναφορές, ξεκινούν από τα κλασσικά αμερικάνικα καρτούν, περνώντας φυσικά από την εικονογραφία των ταινιών του kung fu, και φτάνοντας ως τα παραμύθια των Γκριμ, ή την κλασσική κινέζικη ζωγραφική. Οι σκηνές που λαμβάνουν χώρα στο παρελθόν του Πο, είναι άψογες, η σεκάνς της καταδίωξης που τον έφερε στο κατώφλι του «μπαμπά» του, σχεδόν αριστουργηματική.
Εν τέλει ναι, μπορεί ο λόγος ύπαρξης του φιλμ να είναι οι εισπράξεις της πρώτης ταινίας και η προσπάθεια να επαναληφθούν εκείνα τα μυθικά νούμερα, όμως αντίθετα με πολλά σίκουελ το «Kung Fu Panda 2» κάθε άλλο παρά τεμπελιάζει ή χαλαρώνει, αντίθετα σπρώχνει την ιστορία, τους ήρωες και τον μύθο τους, σε καινούριες απολαυστικές κι ενδιαφέρουσες περιοχές.
