Κανείς δεν θα αρνηθεί το πόσο χαριτωμένη είναι η αφετηρία αυτής της κωμωδίας, με πρωταγωνίστρια μια οδοντίατρο, σύζυγο και μητέρα δύο παιδιών που ανακαλύπτει τον μαγικό κόσμο του (τύπου) Tinder, προσπαθώντας να βρει μια διέξοδο στην άνυδρη σεξουαλική της ζωή.
Χαριτωμένη, κυρίως λόγω της Λορ Καλάμι που πλέον - ως σούπερ σταρ του γαλλικού σινεμά - εναλλάσσει διαθέσεις και ρόλους με την ίδια άνεση που το κάνει μια μεγάλη ηθοποιός που οφείλει να φέρει εις πέρας ό,τι ρόλο κι αν της δώσουν - ειδικά όταν αυτή που στο ζητάει είναι η Κάρολιν Βινιάλ που σου χάρισε το Σεζάρ Α’ Γυναικείου Ρόλου για το «Ο Γάιδαρος, ο Εραστής μου κι Εγώ».
Ο,τι περιμένετε να συμβεί, από τη στιγμή που η εφαρμογή γνωριμιών κατέβει στο κινητό της Ιρίς, θα συμβεί, σχεδόν σε σημείο τόσο προβλέψιμο που λίγο νοιάζει σεναριογράφο και σκηνοθέτη, αφού εδώ το ζητούμενο είναι να ισορροπήσει τόσο η κωμωδία με τη φάρσα, ώστε στην πραγματικότητα να βλέπεις κάτι «συντηρητικό» που σε πρώτη ματιά μοιάζει απελευθερωμένο και (γυναικεία) χειραφετημένο. Οι συναντήσεις με τους υποψήφιους εραστές φέρνουν κάτι από κωμικά επιθεωρησιακά σκετς, η ματιά απέναντι στους άντρες είναι οριακά χειρότερη κι από αυτή των γυναικών, ενώ το μπουλβάρ δεν αναδεικνύεται ούτε στιγμή σε άξιο λόγου πορτρέτο μιας σύγχρονης γυναίκας, αλλά επιμένει σε γκάφες, πτώσεις και στιγμές «ντροπής» σχεδόν μέχρι το (εξίσου προβλέψιμο) φινάλε του.
Τι μένει;
Ενα χαμόγελο στο στόμα που δεν ξέρεις αν προέρχεται από την ανία ή από την υπερβολικά ανώδυνη φάρσα που η Λορ Καλάμι προσπαθεί να σώσει - ανεπιτυχώς τις περισσότερες φορές, καθώς εδώ - σε αντίθεση με τον παρόμοιας υφής, αλλά σαφώς πιο «σουρεαλιστικής» αίσθησης «Γάιδαρο» - η αφήγηση παραμένει διαρκώς στα όρια της μπαλαφάρας χωρίς κάποια πραγματικά αληθινή στιγμή, προδίδοντας μάλλον miscasting αν όχι υπερβολική πεποίθηση στις ικανότητες μιας ηθοποιού που στην υπερβολή της δεν είναι πάντα ιδανικό «match».
