Μία επιτυχημένη, νέα γυναίκα ζει μια φαινομενικά τέλεια ζωή. Eχει τον ιδανικό σύζυγο, μια ενδιαφέρουσα δουλειά ως φωτογράφος μόδας, αλλά κάτι περίεργο συμβαίνει. Κάθε τόσο, στα όνειρά της συναντά τον ίδιο άγνωστο άντρα. Μέχρι που σε ένα επαγγελματικό ταξίδι στο Παρίσι πέφτει πάνω στον άγνωστο άντρα των ονείρων της. Τον γνωρίζει και ξεκινούν μία σχέση. Συναντιούνται ξανά στη Βαρσοβία, αλλά αυτή τη φορά το ραντεβού τους έχει απρόσμενες συνέπειες...
Μοιάζει εντελώς παράδοξο πως ο Περ Φλι, ένας σκηνοθέτης του οποίου οι ταινίες βασίζονταν πάντα σε δυνατά, καλοσχηματισμένα σενάρια, υπογράφει εδώ μια ιστορία που μοιάζει με άσκηση ύφους μαθητευόμενου σπουδαστή σχολής κινηματογράφου.
Η ματιά του στην γυναικεία ψυχολογία είναι πρόχειρη, επιφανειακή, γεμάτη ανόητα κλισέ, το εύρημα μιας ερωτικής σχέσης που βασίζεται σε κάτι τόσο μυστηριώδες όσο ένα γεμάτο προμηνύματα όνειρο ξεκινά προσχηματικό για να καταλήξει αστεία και το ενδιαφέρον για την όποια εξέλιξη της ιστορίας ή των ηρώων, εκμηδενίζεται καθώς περνά η ώρα.
Είναι θέμα ρυθμού της ταινίας που κινείται με την ταχύτητα αρκούδας στην διάρκεια του σκανδιναβικού χειμώνα; Ασφαλώς!
Εχει να κάνει με τον τρόπο που η πραγματικότητα των ηρώων, είναι γεμάτη περισσότερες απιθανότητες κι από το όνειρο της πρωταγωνίστριας; Φυσικά και ναι;
Ή μήπως με το ότι η εμβάθυνση στον χαρακτήρα, τα κίνητρα, την ψυχολογία, την δυναμική των σχέσεων είναι δυστυχώς επίπεδου self help βιβλίου; Κι αυτό στραβό δυστυχώς.
«Η Γυναίκα που Ονειρεύτηκε Εναν Αντρα», θα ήθελε πολύ να είναι μια γεμάτη πολύπλοκα επίπεδα μελέτη της επιθυμίας, της ζωής, της δυναμικής του έρωτα, της πίστης, του πόθου, ένα διαπεραστικό πορτρέτο μιας ηρωίδας γεμάτης μυστήριο, της ίδιας της γυναικείας φύσης.
Δυστυχώς καταλήγει να μην κρύβει τίποτα ουσιαστικό κι ενδιαφέρον κάτω από το στιλάτο, εντυπωσιακό λούστρο της επιφάνειάς της. Ακριβώς όπως κι ο τίτλος του φιλμ, που μοιάζει γεμάτος υποσχέσεις αλλά τελικά περιγράφει κυριολεκτικά, την μισή ιδέα, που σέρνει κουτσαίνοντας η ταινία από την αδιάφορη αρχή, ως το κουρελιασμένο φινάλε.
