Οταν ο Μπράιαν Μιλς ανακαλύπτει πως η πρώην σύζυγός του, Λενόρ, ετοιμάζεται να ζητήσει διαζύγιο, την καλεί μαζί με την κόρη τους, Κιμ, σε ένα ειδυλλιακό Σαββατοκύριακο στην Κωνσταντινούπολη, με την ελπίδα να κερδίσει ξανά την καρδιά της. Στο παρελθόν όμως, ο Μπράιαν έχει σκοτώσει για να σώσει την κόρη του και τώρα αυτός και η οικογένειά του θα πρέπει να πληρώσουν. Ο Μπράιαν και η Λενόρ απάγονται, αλλά η Κιμ καταφέρνει να αποδράσει...
Μοιάζει σχεδόν βέβαιο πως o Λικ Μπεσόν και ο Ρόμπερτ Μαρκ Κέιμεν, οι σεναριογράφοι της «Αρπαγής» αυτομαστιγώνονται εδώ και χρόνια για το ότι όταν γράφοντας το σενάριο της πρωτότυπης ταινίας, δεν έδωσαν στην οικογένεια του συνταξιοδοτημένου πράκτορα Μπράιαν Μιλς, περισσότερα μέλη. Διότι πόσες φορές βαλκάνιοι κακοποιοί μπορεί να απαγάγουν την κόρη σου, για να την ρίξουν στην πορνεία ή για εκδίκηση, πριν το πράγμα καταντήσει αστείο;
Στην «Αρπαγή 2» βεβαίως έχουμε αρπαγή επί 2 και μάλιστα... οθωμανική, αφού η κόρη της γλιτώνει πάρα τρίχα, αλλά ο Μπράιαν και η πρώην σύζυγός του, βλέπουν την λιγότερο περπατημένη πλευρά της Κωνσταντινούπολης, σε κλειστά βαν, μπουντρούμια κι αποθήκες.
Φυσικά όπως σε κάθε περιπέτεια παραγωγής του Μπεσόν, ο ήρωας τελικά θα νικήσει έστω και με δυο τρεις μώλωπες παραπάνω, όμως αυτό που θα θριαμβεύσει, θα είναι κυρίως η κινηματογραφική φόρμουλα. Τσαλακωμένοι ήρωες, σχηματικοί κακοί, σωματική βία, ένα δυο κυνηγητά πεζή ή με αυτοκίνητα, και μερικές εκρήξεις... προσανατολισμού και η συνταγή δουλεύει ακριβώς όπως θα έπρεπε.
Θεωρητικά, αυτό που κάνει το φιλμ να ξεχωρίζει είναι η ερμηνεία του Λίαμ Νίσον, αποφασισμένου να προστατεύσει την οικογένειά του με κάθε τρόπο, όμως ακόμη κι αυτός, μοιάζει εδώ να βρίσκεται στον αυτόματο πιλότο, σφίγγοντας τα δόντια και ρίχνοντας γροθιές και σφαίρες με πειθώ, αλλά μένοντας απλά εκεί, πετυχαίνοντας εν τούτοις να κάνει τα όσα μάλλον απίθανα καταφέρνει ο χαρακτήρας του, να μοιάζουν οριακά πιστευτά.
Κι αν του λείπει η «μαγκιά» του Τζέισον Στέιθαμ που κάνει τις ταινίες του «Transporter» αν και πολύ χειρότερες, να μοιάζουν πολύ πιο διασκεδαστικές, ο Νίσον έχει την βαρύτητα να κάνει αυτόν τον πατέρα- Τσαρλς Μπρόνσον έναν ενδιαφέροντα ήρωα, ακόμη κι αν δεν έχει σχεδόν τίποτα περισσότερο να δουλέψει εκτός από (υποθέτουμε) οδηγίες όπως: «τρέχει», «δέρνει», «πυροβολεί», «μιλά στο κατασκοπικό, μικροσκοπικό, κρυμμένο στην κάλτσα του σε ένα από τα πιο απίστευτα σημεία της πλοκής, κινητό του».
Κατά τα άλλα, η «Αρπαγή 2» είναι μια ταινία που βλέποντάς την ακούς τον «μηχανισμό» της να τρίζει από πίσω, δίχως ψυχή, χωρίς ενθουσιασμό, δίχως χιούμορ, ειρωνεία ή πάθος, ένα καλοφτιαγμένο, μα απόλυτα τυπικό προϊόν για γρήγορη εύκολη διασκέδαση. «Τίμιο» μεν, καθώς δεν υπόσχεται τίποτα παραπάνω. Αν τώρα είναι και αρκετό, αυτό προφανώς εξαρτάται από τις απαιτήσεις σας.
