Ο Γουίλ και η Πέιτζ μετακομίζουν σε μία μικρή ψαράδικη κωμόπολη της Πρόβιντενς. Εκείνη έγκυος στον 8ο μήνα, εκείνος πρωτάρης αστυνομικός που πιάνει δουλειά στις περιπολίες δίπλα στον Τέρι, έναν διεφθαρμένο τοπικό μπάτσο - εξυπνάκια, κοπλεξικό, πέφτουλα. Πρώτη μέρα στη δουλειά και συμβαίνει μία απίστευτη στραβή: ο Γουίλ κατά λάθος σκοτώνει την σύζυγο του πιο πλούσιου κάτοικου της τοπικής κοινωνίας, ενώ ο Τέρι έχει παρατήσει το πόστο του γιατί ξενοπηδάει. Ενοχοι και οι δυο προσπαθούν να καλύψουν τα χνάρια τους, όταν τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο: στον τόπο του «εγκλήματος» βρίσκονται κρυμμένα ένα εκατομμύριο δολάρια. Ισως αυτό όμως να τους δίνει και τη λύση: θα κάνουν το συμβάν να φανεί ως ληστεία, θα καρπωθούν και τα λάφυρα.
Οσο το νήμα της πλοκής ξετυλίγεται όμως, τόσο η μεγάλη εικόνα των κατοίκων «της φιλήσυχης πόλης που τίποτα δεν συμβαίνει» παρουσιάζεται πολύ πιο σκοτεινή, ειρωνική και αμαρτωλή. Δεν ήταν μόνο ένας που θα μπορούσε να είχε σκοτώσει αυτή τη γυναίκα, δεν είναι μόνο εκείνοι που εποφθαλμιούν τα χρήματα, κανείς -μα κανείς- δεν είναι αθώος.
Σε σενάριο του Μάικ Βουκαντίνοβιτς (δημιουργού του τηλεοπτικού «Kidding» με τον Τζιμ Κάρεϊ) και σε σκηνοθεσία του Πότσι Πονκιρόλι (απόφοιτος του off beat χιούμορ που καθιέρωσε σειρές όπως τα «Super Zeroes», «Still the King») αυτή η μαύρη κωμωδία επιχειρεί να σκαρρώσει μία σειρά από ειρωνικές ανατροπές που θα λειτουργήσουν ως ντόμινο και θα φέρουν συνηθισμένους ανθρώπους απέναντι σε ασυνήθιστα διλήμματα και αποφάσεις. Μόνο και μόνο για να αποκαλυφθεί περίτρανα η απληστία της ανθρώπινης φύσης.
Η ιδέα είναι έξυπνη, το genre που ενώνει το black comedy με το noir ιδιαίτερο, η politically incorrect τόλμη διακριτή, αλλά το πακέτο δεν είναι κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί από το indie αμερικανικό σινεμά - πολλές φορές και καλύτερα. Γιατί ο φόρος τιμής στους αδελφούς Κοέν είναι ξεκάθαρος: μικρή επαρχιακή πόλη, γυναίκα αρχηγός της αστυνομίας, πολλαπλοί losers που θεωρούν τους εαυτούς τους πιο έξυπνους από ό,τι είναι, μία σειρά από γκάφες, διάχυτος σαρκασμός και κοφτερή κοινωνική σάτιρα.
Παρόλες κάποιες διασκεδαστικές στιγμές και το καστ των ικανών πρωταγωνιστών, οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες και το πόνημα των Πονκιρόλι-Βουκαντίνοβιτς χάνει στα σημεία. Περισσότερο «Breaking News in Yuba County» παρά «Fargo», μοιάζει με τους ήρωές του που ποζάρουν ως λίγο πιο έξυπνοι, ενώ αποδεικνύονται αφελείς. Με περισσή αυτοπεποίθηση , ενώ αυτό που έχουν να προσφέρουν δεν είναι τόσο μοναδικό. Και η «απληστία» πάντα τιμωρείται.
