Η Πέιτζ και ο Λίο είναι ένα νεαρό ερωτευμένο ζευγάρι που ζει ευτυχισμένα στο Σικάγο. Μετά από ένα τροχαίο ατύχημα όμως, η Πέιτζ χάνει τελείως τη μνήμη της από την περίοδο της κοινής τους ζωής: όταν συνέρχεται από το κώμα, δεν αναγνωρίζει καθόλου τον άντρα της. Η Πέιτζ σκέφτεται και συμπεριφέρεται ακριβώς όπως τότε που ήταν φοιτήτρια νομικής, πριν από πέντε χρόνια, προτού γνωρίσει τον Λίο και αποφασίσει να γίνει καλλιτέχνης. Και, το κυριότερο, δεν αναγνωρίζει καθόλου την τωρινή της ζωή. Δεν καταλαβαίνει γιατί έχει απομακρυνθεί από την οικογένειά της ούτε γιατί εγκατέλειψε μια πολλά υποσχόμενη δικηγορική καριέρα, της λείπει η συντηρητική της γκαρνταρόμπα, κι επίσης πιστεύει ότι είναι ακόμα αρραβωνιασμένη με το γοητευτικό επιχειρηματία Τζέρεμι – ο οποίος τη διεκδικεί. Ο Λίο παρόλ' αυτά δεν θα το βάλει εύκολα κάτω: θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να κερδίσει ξανά την καρδιά της Πέιτζ, σα να γνωρίζονταν από την αρχή.
Υπάρχουν κάποιες φορές που βλέπεις μια ταινία κι εύχεσαι να βρισκόσουν κι εσύ στη θέση των πρωταγωνιστών. Συνήθως ένα φιλμ όπου η ηρωίδα πάσχει από αμνησία δεν προξενεί τέτοιου είδους συναισθήματα. Οχι όμως και το «Ερωτας από την Αρχή», ένα ανούσιο ρομαντικό δράμα, που θέλεις να ξεχάσεις ότι έχασες δυο ώρες από τη ζωή σου για να το δεις.
Οι φωτογενείς πρωταγωνιστές, η «εμπνευσμένη από αληθινή ιστορία» διαβεβαίωση σοβαρότητας, δεν αρκούν για να οδηγήσουν το φιλμ πέρα από τις λακκούβες της αδιαφορίας, το δάσος των κλισέ τον βάλτο της βαρεμάρας. Καμιά καινούρια ιδέα δεν διαπερνά την ιστορία, καμιά ρομαντική κοινοτοπία δεν αφήνεται ανεκμετάλλευτη προκειμένου να κάνει τις ευαίσθητες γυναικείες καρδιές να συγκινηθούν.
Μονο που παρά την προσπάθεια της Ρέιτσελ ΜακΑνταμς να χτίσει έναν αληθοφανή χαρακτήρα για την ηρωίδα της μέσα από έναν σωρό σχηματικών ευκολιών με τον οποία την σκιαγραφεί το σενάριο, ελάχιστα μπορείς να ενδιαφερθείς για τα όσα της συμβαίνουν. Πόσο μάλλον για τα όσα συμβαίνουν στον σύζυγό της τον οποίο ο Τσάνινγκ Τέιτουμ υποδύεται με την ζωντάνια κούκλας βιτρίνας. Και το ίδιο συναισθηματικό βάθος.
Η ταινία στοχεύει βεβαίως σε ερωτευμένα ζευγάρια και ένα λαμπρό μέλλον για τηλεοπτικές μεταδόσεις την μέρα του Αγίου Βαλεντίνου, οπότε οι απαιτήσεις δεν είναι ιδιαίτερα υψηλές. Προφανώς γιατί το Χόλιγουντ θεωρεί ότι το γυναικείο κοινό είναι ικανοποιημένο με τέτοιου χλιαρές, ανούσιες, ψευτο-μελό σαχλαμάρες.
Κορίτσια, διαψεύστε το!
