Ενα τυπικό ζευγάρι Παριζιάνων, ο Σιμόν και η Αντελαΐντ, οριακά τα βγάζουν πλέον πέρα με δυο παιδιά στο μικροσκοπικό και πανάκριβο διαμέρισμά τους στο Παρίσι. Η υπερτίμηση, ο θόρυβος, το άγχος τούς έχουν γονατίσει. Μία απλή διερεύνηση για μετακόμιση στην επαρχία τους φέρνει μπροστά σε μία μεγάλη ευκαιρία: ένα ονειρεμένο σπίτι, μία φάρμα, στη μέση του πουθενά βγήκε πολύ φθηνά για πώληση. Οταν το επισκέπτονται, η μεσίτρια τους δείχνει και τον κήπο τους: ναι, το γειτονικό δασύλλιο επίσης τους ανήκει!
Η οικογένεια μετακομίζει περιχαρής, μέχρι που ακούγεται η πρώτη τουφεκιά. Είναι η εποχή κυνηγιού αγριογούρουνων και διαβάζοντας τα ψιλά γράμματα του συμβολαίου τους, η μόνη περίοδος που όλο το χωριό έχει το δικαίωμα να βρίσκεται στο δάσος, τα χωράφια, την αυλή τους και να κυνηγάει. Σε ακόμα πιο ψιλά γράμματα, η εποχή αυτή εκτείνεται 6 μήνες το χρόνο! Πώς θα επιβιώσει μία οικογένεια ανάμεσα σε αυτό το χάος;
Ο σεναριογράφος Αντονέν Φουρλόν περνάει και στη σκηνοθεσία, με τη συνδρομή του Φρεντερίκ Φορεστιέ («Ο Αστερίξ στους Ολυμπιακούς Αγώνες») για να κατασκευάσουν μία φάρσα που παίρνει στο κυνήγι όλα τα στερεότυπα, τα χοντροκομμένα, τα μπουφόνικα gags που κανείς μπορεί να φανταστεί σε μία επιθεωρησιακή συνθήκη κόντρας αστών και επαρχιωτών.
Γραφικοί φαφλατάδες κυνηγοί, αφελείς κτηνοτρόφοι, ζώα που μπαίνουν μέσα στο σπίτι και τα κάνουν λαμπόγυαλο, σφαίρες και ατάκες που πέφτουν βροχή, χωριάτικα τσιμπούσια με μεθυσμένα παραληρήματα και ινουέντο αστείων.
Στο τέλος μένει τι κυνηγάς ακριβώς: εύκολο γέλιο που προκαλείται πατώντας τα προφανή κουμπιά των θεατών, ή μια καλογραμμένη κωμωδία που θέλει πικάρει τα στερεότυπα αστού κι επαρχιώτη;
