Blitz

Ενας σκληροτράχηλος αστυνομικός αναλαμβάνει να συλλάβει έναν κατ' εξακολούθηση δολοφόνο που σκοτώνει αστυνομικούς.

Τα κλισέ μιας serial killer movie, συναντούν αυτά ενός φιλμ με ήρωα έναν σκληρό, αδέκαστο μπάτσο, κι όλα μαζί αλέθονται σε έναν γνώριμο, αλλά ακόμη κι έτσι, απολαυστικό χυλό, από τις γροθιές του Τζέισον Στέιθαμ και την τόσο hardcore προφορά των αγγλικών του, που θα σας κάνει να κάψετε τα πτυχία σας από την interlingua.

Τίποτα δεν είναι καινούριο στο φιλμ του Ελιοτ Λέστερ, που συνδυάζει γνώριμα στοιχεία της pulp μυθολογίας, με μια νότα εύκολης κριτικής στις αδηφάγες πρακτικές των μέσων μαζικής ενημέρωσης (το πρόσφατο σκάνδαλο με τα παγιδευμένα κινητά τηλέφωνα κανείς;) και στην κοινωνική πολιτική της Βρετανίας που είναι υπεύθυνη για την βία των projects, των φτωχών πολυώροφων κτηρίων, που όπως μας έχουν διδάξει δεκάδες φιλμ πριν από το «Blitz», είναι καλύτερα αν μπορείς να τα αποφεύγεις.

Ακόμη κι έτσι όμως, κι επειδή,ακόμη κι αν δώσεις τον τηλεφωνικό κατάλογο στον Τζέισον Στέιθαμ, αυτός θα βρει εκατοντάδες καινούριους τρόπους για να τον σκίσει, ή να σε σκοτώσει με αυτόν, το φιλμ κατορθώνει να μην είναι βαρετό, έστω κι αν δυστυχώς το σενάριο κρατά τον κεντρικό χαρακτήρα, μάλλον περιορισμένο, μη αφήνοντάς τον πρωταγωνιστή να επιδείξει τις ξυλοδαρτικές ικανότητές του, εκτός από ελάχιστες στιγμές.

Ομως εδώ, ο Στεϊθαμ, έχει να αντιμετωπίσει καινούριους απρόσμενες προκλήσεις, όπως για παράδειγμα έναν ανοιχτά gay επικεφαλής του αστυνομικού τμήματος που εργάζεται (ο Πάντι Κόνσιντάιν, εξαιρετικός όπως πάντα, κατορθώνει να αποφύγει κάθε καρικατούρα), ή έναν serial killer που ακόμη κι αν ακροβατεί ανάμεσα στο αστείο ανθρωπάκι και τον αδίστακτο παρανοϊκό, κατορθώνει να είναι τρομακτικός.

Κι επειδή όπως λέει το κλισέ, η ταινία σου είναι τόσο καλή όσο απεχθής είναι ο κακός σου, το «Blitz» παραμένει ενδιαφέρον, όχι χάρη στην αναζήτηση του ενόχου που σκοτώνει αστυνομικούς, αλλά ακριβώς επειδή ξέρεις ποιος είναι.

Ο Εϊνταν Γκίλεν, στον ρόλο του τρελαμένου, με σύνδρομο ανωτερότητας και άσχημα δόντια Blitz, είναι ένας κακός, αναμφίβολα αξιομνημόνευτος.

Μπορεί να μην έχει καμιά ελπίδα απέναντι στους βρυχηθμούς του Στεϊθ, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η παρανοϊκή προσωπικότητά του δεν αρκεί για να προσφέρει μια σπίθα ηλεκτρισμού σε μια ταινία που δεν απογοητεύει, εκτός κι αν περιμένετε κάτι περισσότερο από (έστω καλοδουλεμένα) κλισέ.

Αλλά ποιος περιμένει στ αλήθεια κάτι παραπάνω από μια ταινία του Τζέισον Στέιθαμ;