Στο χωριό του Σεμπαστιάν, όλοι γιορτάζουν τη λήξη του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και εκείνος μαζί με τον πιστό του σκύλο περιμένουν με ανυπομονησία την επιστροφή της φίλης του, Αντζελίνα. Τα νέα, όμως, είναι δυσάρεστα: το χωριό μαθαίνει ότι το αεροπλάνο της Αντζελίνα έπεσε σε ένα πυκνό δάσος και όλοι θρηνούν το χαμό της. Oλοι εκτός από τον παππού του Σεμπαστιάν, ο οποίος ξέρει έναν άνδρα που μπορεί να τους βοηθήσει να τη βρουν και πάλι. Eτσι ξεκινά η αποστολή διάσωσης της Αντζελίνα, που επιφυλάσσει πολλούς κινδύνους, ταλαιπωρίες αλλά και ένα μυστικό που θα αλλάξει για πάντα τις ζωές των δύο φίλων…
Οπως και η πρώτη ταινία της σειράς, που αποδείχθηκε τόσο μεγάλη επιτυχία ώστε να δικαιολογήσει μια συνέχεια, αυτή η δεύτερη περιπέτεια του Σεμπαστιαν και κυρίως της σκύλας του Μπέλ, είναι τόσο παλιομοδίτικη που οφείλεις να της αναγνωρίζεις πως μοιάζει σχεδόν μουσειακή.
Ξεχειλίζοντας αθωότητα, στον βαθμό του απλοϊκού, γυρισμένη σε συναρπαστικά μέρη των Γαλλικών Αλπεων του Νότου και της Βόρειας Ιταλίας, βρίσκει και πάλι τους δυο πρωταγωνιστές της σε ηρωικό mode, αλλά επενδύει και στο backstory του Σεμπαστιάν, αφού ο μικρός είναι σαφές ότι ήρθε για να μείνει, οπότε χρειάζεται μια πιο στιβαρή προϊστορία και γιατί όχι μια καινούρια πιο φωτογενή οικογένεια.
Χαριτωμένο, αλλά μόνο με τόσο βάθος όσο μπορεί να καταλάβει ένα παιδί προσχολικής ηλικίας το φιλμ του Κριστιάν Ντιγκέ, έχει μερικές σκηνές (παιδικής αγωνίας) όπως η εναρκτήρια βόλτα με το έλκηθρο ή η επίθεση μιας αρκούδας (η οποία όχι δεν φτάνει σε «Revenant» επίπεδα αγριότητας) και για τους μεγαλύτερους σε ηλικίας σινεφίλ, επικαλείται την «Νύχτα του Κυνηγού» του Τσαρλς Λοτον, δίχως να υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος.
Εν τούτοις, εντελώς αθώα και τρυφερή, καλογυρισμένη και διασκεδαστική είναι ότι πρέπει για τα παιδιά και δεν θα κάνει τους γονείς να βρεθούν. Πολύ.
