Τα προάστια του Παρισιού, η βιομηχανική ζώνη της Λιλ, το φουτουριστικό εργοτάξιο του Ντουμπάι. Αστικά τοπία αναγνωρίσιμα, κατασκευασμένα από ανθρώπινα χέρια για συγκεκριμένες ανάγκες ή από ασυγκράτητη φιλοδοξία, μοιάζουν αν τα κοιτάξεις από την σωστή οπτική γωνία, με κόσμους άγνωστους, ξένους. Αυτή ακριβώς την αίσθηση αναζητούσε ο Σεντρίκ Ντελσό φωτογραφίζοντας συνηθισμένα μέρη με τρόπο που τους έδινε μια ιδιαίτερη αίσθηση για ένα σχέδιο με τίτλο «La Vitrine Des Choses». Θέλοντας να πάει τα πράγματα ένα βήμα πιο πέρα, σύντομα αποφάσισε να εισάγει στις φωτογραφίες του στοιχεία από μια άλλη πραγματικότητα που αν και φανταστική, αποτελεί κοινό τόπο, γη της επαγγελίας για εκατομμύρια ανθρώπους. Οι ήρωες, τα διαστημόπλοια, οι φρουροί, οι ιπτάμενες μηχανές του «Πολέμου των Αστρων» βρήκαν τη θέση τους απόλυτα ταιριαστά δίπλα σε εγκαταλελειμμένα κτήρια, σε ατσάλινους ουρανοξύστες, σε εργοτάξια και ανοιχτές λεωφόρους. Εχοντας ήδη αποδείξει την ικανότητά του να φωτογραφίζει την φύση ή το αστικό τοπίο με ανέλπιστα δραματικό τρόπο μέσα από την σειρά του με τίτλο «Nous Resterons Sur Terre», ο Ντελσό δοκιμάζει τα όρια της αντίληψης μας, θολώνει την γραμμή μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας με το «The Dark Lens». Το αποτέλεσμα δεν είναι τίποτα λιγότερο, από μια συναρπαστική αφήγηση για το sci-fication της πραγματικότητάς μας, αλλά και για τον τρόπο που το φανταστικό, η ποπ κουλτούρα, το σινεμά, η γεωγραφία ενός κατασκευασμένου σύμπαντος «μολύνει» την αντίληψη μας για την πραγματικότητα, δημιουργώντας συνδυασμούς και εικόνες που κατοικούν σε έναν καινούριο τόπο ανάμεσα στο αληθινό και το μη υπαρκτό.
Τι ήταν αυτό που σε οδήγησε να προσγειώσεις τον «Πόλεμο των Αστρων» στον πλανήτη Γη;
Για μένα το «Dark Lens» δεν είναι μια σειρά φωτογραφιών για τον «Πόλεμο των Αστρων» ακόμη κι αν οι χαρακτήρες των εικόνων μου προέρχονται από εκεί. Το κέντρο βάρους είναι στα τοπία, στα μέρη που αποτελούν το φόντο, αλλά και το αντικείμενο αυτών των φωτογραφιών, που από τη μια δείχνουν απόλυτα παράξενα, αλλά είναι μαζί, γνώριμα, υπαρκτά. Ο λόγος που ξεκίνησα να τοποθετώ τις φιγούρες από τις ταινίες του Λούκας σε αυτές τις φωτογραφίες ήταν γιατί ήθελα να τονίσω ακριβώς αυτό, το πως ακόμη κι αν είναι υπαρκτά, είναι απόλυτα απόκοσμα. Οι φωτογραφίες που βλέπετε, δεν είναι η δουλεία ενός fan του «Πολέμου των Αστρων» και για μένα είναι σημαντικό αυτό να γίνεται σαφές.
Αλλά υποθέτω πως η επιλογή των συγκεκριμένων στοιχείων είχε να κάνει και με την αγάπη σου για την ταινία;
Ασφαλώς, αλλά δεν θα έλεγα ότι είμαι ο τυπικός fan. Δεν είμαι ένας από εκείνους τους τύπους που έχουν δει την ταινία εξακόσιες φορές. Δεν είμαι σίγουρος ότι ξέρω όλη την ιστορία πόσο μάλλον την μυθολογία του «Πολέμου των Αστρων». Είδα την πρώτη ταινία όταν ήμουν εννιά ετών και όπως τόσα παιδιά της γενιάς μου, το φιλμ ήταν ένα μικρό σοκ. Οπτικά ήταν τόσο δυνατή, τόσο διαφορετική απ ότι είχα δει μέχρι τότε. Υπήρξε μια σημαντική εμπειρία για μένα. Στη συνέχεια όμως ανακάλυψα διαφορετικούς σκηνοθέτες, πολλά άλλα οπτικά ερεθίσματα. Ακόμη κι αν δεν είμαι fan, όμως, δεν μπορώ να αρνηθώ ότι είναι μια ταινία πολύ σημαντική για την εικαστική, την οπτική μου αν θες εκπαίδευση. Κι ο λόγος που το φιλμ παίζει τόσο καταλυτικό ρόλο σε αυτή τη σειρά φωτογραφιών μου, είναι γιατί δεν απεικονίζουν την πραγματικότητα, αλλά μια υποκειμενική αντίληψή για την πραγματικότητα.Για μένα, αυτή η αντίληψη της πραγματικότητας έρχεται μεσώ κάθε είδους αναμνήσεις, ερεθίσματα, ιστορίες που έχουν αποτυπωθεί στην μνήμη και το υποσυνείδητό μας. Για τη δική μου γενιά, είτε το θέλουμε είτε όχι «ο Πόλεμος των Αστρων» είναι μια ταινία που όρισε με τον δικό της τρόπο την πραγματικότητά μας.
Ο Τζορτζ Λούκας είναι ιδιαίτερα κτητικός με τα δημιουργήματα του. Πως μπόρεσες να εξασφαλίσεις την άδεια να χρησιμοποιήσεις τους χαρακτήρες από τις ταινίες;
Οταν ξεκίνησα έκανα τις φωτογραφίες μόνο για μένα και για να τις δείξω σε κάποιους φίλους μου. Νομίζω πως είναι απαραίτητο όταν ξεκινάς να κάνεις κάτι, να το κάνεις με απόλυτη ελευθερία. Δεν σκέφτηκα ούτε στιγμή να ζητήσω την άδεια κάποιου. Και η αλήθεια είναι ότι εξεπλάγην από την επιτυχία που είχε η σειρά, όταν οι πρώτες φωτογραφίες άρχισαν να εμφανίζονται. Οφείλω να ομολογήσω πως όταν άρχισαν να τυπώνονται σε περιοδικά ανησυχούσα. Δεν ήξερα αν είχα το δικαίωμα να το κάνω. Και μια μέρα, ένας τύπος από την Lucas Film μου τηλεφώνησε και ομολογώ ότι τρομοκρατήθηκα. Θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε. Θα μπορούσε να είναι ένας δικηγόρος. Μου είπε «ξέρουμε ότι δεν έχεις τα δικαιώματα για να χρησιμοποιείς τους χαρακτήρες, αλλά μας αρέσει πολύ η δουλεία σου. Μην ανησυχείς, μπορείς να κάνεις ότι θες, αρκεί να μην τις πουλάς για κέρδος, αλλά είσαι ελεύθερος να τις εκθέτεις».
Και ο ίδιος ο Τζορτζ Λούκας;
Πέντε χρόνια αργότερα είχα την ευκαιρία να του μιλήσω και μου είπε ότι είχε δει τη δουλειά μου και του άρεσε πολύ. Οταν τα θέματα των δικαιωμάτων λύθηκαν και μπορούσα πλέον να εκμεταλλευτώ αυτές τις φωτογραφίες, αποφασίσαμε να τις εκδώσουμε σε ένα βιβλίο και ο Λούκας προσφέρθηκε να κάνει τον πρόλογο για την έκδοση.
Το αληθινό happy end θα ήταν να σου πρόσφερε και μια θαυμάσια δουλειά σαν visual artist στην Lucas Film.
Θα μου άρεσε πολύ αλλά δεν έγινε έτσι. Πρέπει να πω όμως, ότι αγόρασε πολλές από τις φωτογραφίες μου.
Η ματιά σου εν τούτοις είναι ξεκάθαρα «κινηματογραφική» και οι σπουδές σου είναι στο σινεμά. Το να ασχοληθείς με την σκηνοθεσία είναι κάτι που βρίσκεται στα σχεδιά σου;
Είναι αλήθεια ότι το σινεμά ήταν ανέκαθεν στο μυαλό μου, άλλα μοιάζει δύσκολο αυτή τη στιγμή. Βλέπεις, δεν θέλω να κάνω μια ακόμη ταινία, θέλω να κάνω μια ταινία δική μου. Και δεν νομίζω ότι είμαι ακόμη έτοιμος. Αλλά υπάρχουν πολλά ακόμη που θέλω να κάνω στην φωτογραφική μου δουλεία. Δεν θέλω να είμαι απλά ο φωτογράφος που έκανε εκείνες τις φωτογραφίες με τον «Πόλεμο των Άστρων».
Περισσότερα: cedricdelsaux.com
Ολες οι φωτογραφίες: © Cedric Delsaux, Dark Lens / «Droid Army»: © Cedric Delsaux, Dark Lens, 3D droid: Pierrick Guenneugues / Πορτρέτο του Σεντρίκ Ντελσό: © Nicolas Grandmaison
