Συνέντευξη

Ο Κωνσταντίνος Γιάνναρης μιλάει για το έργο του

of 10

Υπήρξε διεθνής πολύ πριν η νεότερη γενιά των Ελλήνων δημιουργών βρει το δρόμο για το εξωτερικό και αυτό θα ήταν αρκετό να δικαιολογήσει το αφιέρωμα που του οργανώνει το 52ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Αν πριν απ' όλα το ίδιο του το έργο δεν ήταν ένα εκρηκτικό μείγμα ερωτισμού, οξείας κοινωνικής ματιάς και μετωπικής σύγκρουσης με την πραγματικότητα.

Ο Κωνσταντίνος Γιάνναρης μιλάει για το έργο του

Οταν το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ανακοίνωσε πως το μεγάλο του φετινό αφιέρωμα – από ελληνικής πλευράς – θα αφορούσε το έργο του Κωνσταντίνου Γιάνναρη, η πρώτη σκέψη ήταν πως, ναι, μετά από χρόνια αφιερωμάτων σε δημιουργούς των δεκαετίων πριν το '80 είχε έρθει επιτέλους η στιγμή να αναγνωριστεί και η γενιά που άφησε το πρώτο της έντονο σημάδι στα ανήσυχα '90s.

Και, φυσικά, η πρώτη επιλογή δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από τον άνθρωπο που με το «Από την Ακρη της Πόλης», το 1999, έδειξε – κυριολεκτικά και μεταφορικά – το τρίτο δάχτυλο στο αποστειρωμένο παρελθόν της εγχώριας παραγωγής.

Διεθνής ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του '90 (με ένα πλούσιο έργο μικρού και μεσαίου μήκους), ο Κωνσταντίνος Γιάνναρης αναδύθηκε μέσα από το queer cinema, όπως ο ίδιος το αντιλήφθηκε – σαν ένα φόρο τιμής στον Ζαν Ζενέ, τον Κώστα Τσαρούχη και τον Ντέρεκ Τζάρμαν – για να κερδίσει βραβεία και διακρίσεις πριν ολοκληρώσει την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους στην Αγγλία, το «Three Steps to Heaven» και φτάσει μέχρι το Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών στις Κάννες.

Θα ακολουθούσαν τρεις ταινίες μεγάλου μήκους («Από την Ακρη της Πόλης», «Δεκαπενταύγουστος», «Ομηρος»), συνεχής παρουσία στα διεθνή φεστιβάλ και μια συνεπής καλλιτεχνική πορεία, πριν το αφιέρωμα στο έργο του τον βρει να ολοκληρώνει ένα δεύτερο μοντάζ του «Man at Sea», της τελευταίας του ταινίας που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ του Βερολίνου τον περασμένο Φεβρουάριο και θα κάνει την πανελλήνια πρεμιέρα της στη Θεσσαλονίκη.

Ορμητικός καλλιτέχνης, δυναμικός ακτιβιστής, ακούραστος κινηματογραφιστής, ο σκηνοθέτης των «μεταναστών», ο Κωνσταντίνος Γιάνναρης είναι τελικά πολλά περισσότερα απ' όσα χωράνε στις κατά καιρούς ταμπέλες που του έχουν αποδοθεί. Και κυρίως, αντίθετα με όσα θα επέβαλλε μια ρετροσπεκτίβα στο έργο του, είναι ακόμη εδώ, συνεχίζοντας να μιλάει ανοιχτά για όσα τον ενοχλούν και όσα – ευτυχώς - τον αναγκάζουν να κάνει ακόμη σινεμά...

Κωνσταντίνος Γιάνναρης / Φιλμογραφία

1990 / Trojans (Τρώες, 35') / Βραβείο Teddy Φεστιβάλ Βερολίνου

1991 / Νorth of Vortex (58') / Καλύτερη Ταινία Μικρού Μήκους Φεστιβάλ Σικάγο

1992 / Caught Looking / Βραβείο Τeddy Φεστιβάλ Βερολίνου

1995 / Μια Θέση στον Ηλιο (45') / Βραβείο Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Καλύτερης Βαλκανικής Ταινίας και Α' Ανδρικού Ρόλου στο Φεστιβάλ Δράμας

1995 / 3 Steps to Heaven (Κοντά στον Παράδεισο) / Επίσημη Συμμετοχή Φεστιβάλ Καννών 1995 (Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών)

1999 / Από την Ακρη της Πόλης / Επίσημη Συμμετοχή Φεστιβάλ Βερολίνου (Πανόραμα), Δεύτερο Κρατικό Βραβείο Ποιότητας 1999, Βραβείο Σκηνοθεσίας Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα Θεσσαλονίκη 1999

2002 / Δεκαπενταύγουστος /
Επίσημη Συμμετοχή Φεστιβάλ Βερολίνου (Διαγωνιστικό Τμήμα)

2005 / Ομηρος / Επίσημη Συμμετοχή Φεστιβάλ Βερολίνου (Πανόραμα), Τρίτο Κρατικό Βραβείο Ποιότητας 2005

2011 / Man at Sea / Επίσημη Συμμετοχή Φεστιβάλ Βερολίνου (Πανόραμα Special)