Ο Σήφης Στάμου και ο Κώστας Σταματόπουλος συμμετέχουν στο Διαγωνιστικό Τμήμα του 34ου Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, στο τμήμα Μυθοπλασίας, με την ταινία «Μάθε Εργάτη Πως».
Ο Κώστας Σταματόπουλος γεννήθηκε το 1980 στην Καλαμάτα της Μεσσηνίας και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε εικαστικά, θέατρο και σκηνοθεσία στην Αθήνα. Εχει διδάξει σε σεμινάρια Κινηματογράφου και Μοντάζ. Εργάζεται ως Διεύθυνση παραγωγής και βοηθός σκηνοθέτης. Έχει σκηνοθετήσει θεατρικές παραστάσεις και ταινίες μικρού μήκους.
Επιλεκτική Φιλμογραφία / 2002 «Ρέκβιεμ για τη Βαρβαρότητα»(Requiem for Barbarism), ταινία τεκμηρίωσης (ντοκιμαντέρ), 2002 «Ιστορία του εργατικού και σοσιαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα» (History of working class political and socialistic movement in Greece), ταινία τεκμηρίωσης (ντοκιμαντέρ), 2005 «30 Χρόνια Πολυτεχνείο» (The Athens Polytechnic uprising) ταινία τεκμηρίωσης (ντοκιμαντέρ) 2009 «Gras» ταινία τεκμηρίωσης (ντοκιμαντέρ), 2010 «Λαμπέτη» (Lambeti) Video, 2010-2011 «Περιμένοντας τους Βαρβάρους» (Waiting for barbarians) 28' 2010 ταινία τεκμηρίωσης (ντοκιμαντέρ) για την ΕΡΤ
Ο Σηφης Σταμου γεννηθηκε το 1983 στην Αθηνα. Σπουδασε απο το 2002-2004 δημοσιογραφια και απο το 2004 εως το 2007 σκηνοθεσια. Εργαζεται ως βοηθος παραγωγης και βοηθος σκηνοθετης σε κινηματογραφικες, τηλεοπτικες και θεατρικες παραγωγες. Εχει σκηνοθετησει εκπομπες για την τηλεοραση, θεατρικες παραστασεις και ταινίες μικρου μηκους.
Επιλεκτική Φιλμογραφία / 2004 «Out of time man», 2005 «Αυτόχειρας» (Suicide), 2006 «Ο τρίτος πρωτόπλαστος»(More than two), 2007 «Miss en scène»
Γνωριμία με τους Σήφη Στάμο και Κώστα Σταματόπουλο
Περιγράψτε μας με 25 λέξεις την ταινία σας.
(Κώστας – Σήφης) Μια ταινία σαν δοκίμιο, μια ταινία ταυτόχρονα γκροτέσκο καταγγελία αλλά και θέση για την ανατροπή. Ενας εργάτης που θα σπάσει τα δεσμά του, δεν είναι απλά μια απόφαση αλλά μια διαδικασία συνείδησης και ριζοσπαστικοποίησης της σκέψης του.
Πόσο σημαντικό είναι το φεστιβάλ της Δράμας για το ξεκίνημα ενός σκηνοθέτη;
(Κώστας) Το φεστιβάλ της Δράμας είναι παιδί μιας ιστορικής περιόδου αλλά και αναγκαιότητας που η μικρού μήκους, ήδη από την δεκαετία του 1970, αρχίζει δειλά να θέτει αιτήματα εκφραστικής αυτονομίας, «ελληνικότητας», πολιτικού λόγου, προσδιορισμού ταυτότητας. Έτσι ως φυσική συνέπεια, από το 1978 που η Κινηματογραφική Λέσχη Δράμας διοργανώνει το πρώτο Φεστιβάλ, η ελληνική ταινία μικρού μήκους και οι δημιουργοί της ταυτίζουν την τύχη τους με αυτήν του φεστιβάλ. Ετσι και εγώ από την πλευρά θέτω την αναγκαιότητα της στήριξης του μόνου θεσμού ενίσχυσης και προώθησης της ταινίας μικρού μήκους.
(Σήφης) Τα φεστιβάλ είναι για τις ταινίες η τελευταία φάση της ολοκλήρωσης τους. Αν η διαδικασία μιας ταινίας είναι προπαραγωγη- παράγωγη (γυρίσματα)-post (μοντάζ), αναπόσπαστη είναι και η προβολή της σε μια αίθουσα. Το Φεστιβάλ Δράμας στην προκειμένη, είναι οργανικό στοιχείο της ελληνικής ταινίας μικρού μήκους! Θα λέγαμε ότι τα φεστιβάλ είναι όπως το περιτύλιγμα ενός προϊόντος. Στην τέχνη δεν μπορούμε να μιλήσουμε για προϊόντα, πάρα μόνο για αγαθά αλλά η αντιστοιχία είναι περίπου αυτή. Τα φεστιβάλ είναι απαραίτητα και εξόχως σημαντικά όσο διατηρούν τον ανιδιοτελή χαρακτήρα τους για να βρει ένα έργο τέχνης το κοινό της.
Πώς θα βαθμολογούσατε την κρατική υποστήριξη στους νέους κινηματογραφιστές;
(Σήφης) Για να μιλήσουμε ειλικρινά, το μηδέν είναι ένας τέλειος αριθμός για να βαθμολογήσει την κρατική βοήθεια στους νέους κινηματογραφιστές. Είτε «νέοι» ,είτε «παλιοί», το κράτος όπως και σε όλους τους άλλους τομείς αφήνει τους εργαζόμενους αυτής της χώρας στην όρεξη του κεφαλαίου. Οι κινηματογραφιστές και οι καλλιτέχνες αυτής της χώρας έπεσαν στην μεγάλη δίνη των κεφαλαιοκρατών που επιχειρούν να βγάλουν κέρδη από την τέχνη. Η τέχνη δεν είναι εμπόρευμα. Δεν πρέπει να είναι και δεν πρέπει να γίνει. Η τέχνη είναι προσφορά στην κοινωνία, στον πολιτισμό. Είναι αναγκαιότητα, όχι πολυτέλεια. Αλλιώς δεν είναι τέχνη.
(Κώστας) Με μεγάλο συναίσθημα ανησυχίας βλέπω την τελευταία δεκαετία δηλώσεις για παραγωγές «αμερικανικού επιπέδου», υπέρτιτλους σε εφημερίδες ότι «ο ελληνικός κινηματογράφος δεν είναι καρέτα καρέτα» και ότι, επομένως, δεν χρειάζεται προστασία, έως ότι «η κρίση είναι μια ευκαιρία για την άνοιξη του ελληνικού κινηματογράφου». Ολοι αυτοί οι ισχυρισμοί έρχονται την ίδια στιγμή που η μικρού μήκους ως προς την οικονομική της λειτουργία δεν μπορεί να υπάρξει αυτόνομα, που χάνουμε οποιαδήποτε στήριξη είχαμε κατακτήσει από το κράτος. Και αυτό όχι γιατί είναι ανίκανες οι κυβερνήσεις αλλά γιατί τα αστικά κράτη «αποσύρονται» - συνειδητά από την οικονομική ενίσχυση του πολιτισμού, αξιοποιώντας φυσικά και την καπιταλιστική κρίση, ώστε το τεχνητά δημιουργημένο κενό να καλυφθεί από τις δυνάμεις της «αγοράς», με στόχο την υποταγή της σύγχρονης δημιουργίας στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας. Αποτέλεσμα αυτής της αντίληψης είναι ότι η μικρού μήκους σε μεγάλο βαθμό μόνο χάρη στο πείσμα των κινηματογραφιστών – δημιουργών της συνεχίζει να υπάρχει.
Τι ρόλο πιστεύετε ότι μπορεί να παίξει η μικρού μήκους ταινία στην πρόσφατη «άνθιση» του ελληνικού κινηματογράφου;
(Σήφης) Η μικρού μήκους ταινία είναι ένα αυτόνομο είδος. Είναι ότι το διήγημα για την λογοτεχνία. Ενας ακόμα τρόπος έκφρασης. Η διάρκεια δεν έχει σημασία. Μόνο αυτό που έχεις να πεις.
(Κώστας) Ποια πρόσφατη άνθιση; Ετοιμαστείτε. Μπαίνουμε σε βαρύ χειμώνα!!!!
Ποιοι είναι οι τρόποι για να φτάσει η μικρού μήκους ταινία στο κοινό της;
(Σήφης) Νομίζω απάντησα και παραπάνω. Οι αίθουσες που προσφέρουν τα φεστιβάλ είναι ένας τρόπος. Το φεστιβάλ Δράμας που ταξιδεύει στην Ελλάδα έχει άλλη μια τρομερά σημαντική συμβολή σε αυτό. Οι αίθουσες αυτές καθαυτές, όταν δεν λειτουργούν με κριτήριο το κέρδος και τα εισιτήρια που κόβουν, θα πρέπει να προβάλουν την μικρού μήκους. Μια σημαντική πρωτοβουλία είχε πάρει κάποτε η ΕΡΤ και το κανάλι της Βουλής και πρόβαλαν μικρού μήκους. Οφείλουν να το επαναφέρουν. Ετσι η μικρού μήκους θα φτάσει στο κοινό της.
(Κώστας) Οσες αίθουσες ακόμα παίζουν μικρού πριν από μεγάλου μήκους, το φεστιβάλ Δράμας ταξιδεύει, τα σωματεία και όχι μόνον τα καλλιτεχνικά και το παράλληλο δίκτυο με της κινηματογραφικές λέσχες, τέλος το Ιντερνέτ.
Το μέγεθος μετράει;
(Κώστας – Σήφης) Ανάλογα που; Στον κινηματόγραφο φυσικά όχι. Το «μέγεθος» το καθορίζει η ποιότητα αυτών που λες και όχι η ποσότητα. Καλό είναι βέβαια να έχουν διαλεκτική σχέση μεταξύ τους!
Δείτε φωτογραφίες από την ταινία «Μάθε Εργάτη Πως» στο gallery και πάρτε μια γεύση βλέποντας ένα τρέιλερ από την ταινία.
Μάθετε πληροφορίες και δείτε υλικό των ταινιών όλων των φετινών υποψηφίων του Φεστιβάλ Δράμας εδώ.
