Από μια χρονιά που προσπάθησε ν' αποβάλλει από πάνω της την πανδημία κι όπου το σινεμά αναζήτησε τη νέα του θέση και ταυτότητα, το Flix επιλέγει 22 πρόσωπα, πράγματα, ιδέες και στιγμές που θα μας φτάσουν ως το 2023.
Η ψηφοφορία των αναγνωστών: Εσύ ψήφισες για την καλύτερη ταινία του 2022;
Η ταινία τρόμου που έκανε το ελληνικό box office να χαμογελάσει
Μην γελιέστε.
Το γεγονός ότι το «Χαμογέλα» έγινε το χιτ των πολυκινηματογράφων στην Ελλάδα για την χρονιά που τελειώνει (την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές συνεχίζει να παίζεται έχοντας ξεπεράσει τις 180.000 εισιτήρια) δεν οφείλεται ακριβώς στο γεγονός ότι ακούμπησε πάνω στην έννοια του ψυχικού τραύματος, αντιπροσωπεύοντας (σχεδόν) κοσμικά μια ολόκληρη γενιά από διαταραγμένους teenagers λόγω των απανωτών lockdown αλλά και της αέναης κακοποίησης στην οποία υπόκεινται στις σχολικές αυλές, στα comments των social media, στη σκιά μιας αναπάντεχης καθημερινότητας.
Η ταινία του Πάρκερ Φιν, πριν καταλήξει να θεωρείται κάτι σαν κοινωνικό φαινόμενο (σε μια χώρα που καμία ταινία δεν αποκτά hype και word of mouth αν δεν ανήκει σε franchise ή στη Marvel αυτό δεν είναι υπερβολή), είναι μια καλογραμμένη, άνω του μέσου ενδιαφέροντος ταινία τρόμου (σίγουρα όχι η καλύτερη της χρονιάς ή των τελευταίων χρόνων όπως διαφημίζεται) που άρεσε πολύ, άρεσε και λιγότερο (όπως και σε μας εδώ στο Flix), αλλά σε κάθε περίπτωση πέτυχε να συζητηθεί επειδή τόλμησε να δοκιμάσει κάτι απονενοημένο.
Και δεν εννοεί κανείς τη σύνδεση ψυχανάλυσης και τρόμου - αυτό γίνεται από καταβολής σινεμά, σχεδόν σε κάθε έκφανση του horror ως κινηματογραφικού είδους, συνδεδεμένο άρρηκτα με τα παιδικά τραύματα, τα ψυχολογικά κενά, τις καταπιεσμένες επιθυμίες, το σεξ και τα κάθε λογής οιδιπόδεια.
Αυτό που τελικά ίσως κατάφερε καλύτερα από κάθε άλλη ταινία σύγχρονου… τρόμου, το «Χαμογέλα» ήταν να δαιμονοποιήσει το χαμόγελο - όχι μόνο σε έναν κόσμο που μόλις πριν λίγα χρόνια θα ανακήρυσσε ως έναν ακόμη επαναστάτη «μεσσία» τον Τζόκερ του Τοντ Φίλιπς, αλλά κυρίως σε μια εποχή που μια απλή πράξη ευγενείας όπως ένα ζεστό χαμόγελο κρύβει από πίσω πολλά περισσότερα και πολύ παγωμένα.
Κάθε φόνος του «Χαμόγελα» συμβαίνει μετά από μια πράξη που κανονικά αντιπροσωπεύει αισθήματα όπως η χαρά, η ευχαρίστηση, η ευτυχία. Κάθε jump scare του «Χαμογέλα» μοιάζει να προκύπτει από μια πληγή που έχει μείνει πολύ καιρό ανοιχτή. Κάθε ουρλιαχτό ξεκινάει και τελειώνει από μια κατάρα που, αργά ή γρήγορα, βρίσκει την πρωτογενή της ύλη μέσα σου.
Αν το φινάλε του (αξέχαστο σε κάθε περίπτωση) δεν ερχόταν δεύτερο μετά το αντίστοιχης υφής και λογικής «Men» του Αλεξ Γκάρλαντ, τότε ίσως να μιλούσαμε με ακόμη θερμότερα λόγια για κάτι περισσότερο από μια ταινία - meme - φαινόμενο που ετοιμάζει ήδη (σιγα μην...) το σίκουέλ της.
Θα ξαναχαμογελούσατε άραγε με την ίδια θέρμη και τη δεύτερη φορά; 
Διαβάστε ακόμη:
Best of 2022: Οταν το σινεμά βγήκε... στο έξω διάστημα
Best of 2022: Οταν οι γυναίκες του Ιράν εξεγέρθηκαν (για όσα το ιρανικό σινεμά έδειχνε για χρόνια)
