Κάτσε κάτω από την μπάρα! Η αυθόρμητη προτροπή που έρχεται στο νου στην πιο δραματική και συμβολική σκηνή της ταινίας, ταιριάζει και στην Αντζελίνα Τζολί που, με επιμονή και υπομονή, αγωνίζεται να επιβληθεί ως σκηνοθέτης. Η στιγμή δεν έχει έρθει ακόμα, αλλά δεν αργεί για την «αλύγιστη» σταρ. Τρία χρόνια μετά το «In the Land of Blood and Honey» και με το «By the Sea» ήδη στα σκαριά, η Τζολί καταπιάνεται με μια πραγματική, ηρωική, ανθρώπινη ιστορία. Ο Λούι Ζαμπερίνι, νεαρός μικροαπατεώνας Ιταλοαμερικανός που βρίσκει το νόημα της ζωής στο τρέξιμο, διαγωνίζεται στους Ολυμπιακούς του ’36 και διακρίνεται εκπροσωπώντας την Αμερική. Η καριέρα του διακόπτεται, όμως, από τον Β’ Παγκόσμιο. Ως αεροπόρος, καταλήγει σε μια σχεδία στη μέση του ωκεανού για 47 ημέρες κι επιβιώνει για να διασωθεί από Ιάπωνες που τον κλείνουν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Ο Τζόελ κι ο Ιθαν Κοέν, ο Ρίτσαρντ Λα Γκραβενίζ κι ο Γουίλιαμ Νίκολσον διασκευάζουν το ομότιτλο best-seller της Λόρα Χίλενμπραντ (του «Seabiscuit»), βασισμένο με τη σειρά του στη μυθιστορηματική ζωή του Λούι Ζαμπερίνι, σε μια ιστορία που παρακαλά να γίνει ταινία. Η Αντζελίνα Τζολί κάνει μια αξιοπρεπή και προσεκτική δουλειά, κατά στιγμές και θεαματική, αλλά ολοσδιόλου ψυχρή, χωρίς ίχνος δικής της έμπνευσης. Η παραγωγή είναι ακριβή και φαίνεται, τόσο στους φυσικούς χώρους γυρισμάτων, όσο και στην ανάπλαση των νεανικών χρόνων του Λούι Ζαμπερίνι στην Αμερική του ’30.
Σαν επιμελής μαθήτρια του σινεμά, η Τζολί κοπιάρει τα καλύτερα στοιχεία απ’ όλες τις διακεκριμένες πολεμικές ταινίες της ιστορίας, από τη «Γέφυρα του Ποταμού Κβάι» ως το «Καλά Χριστούγεννα Κύριε Λώρενς», μαζί με κάτι από τη «Ζωή του Πι» άνευ στοιχείων φαντασίας, χωρίς όμως πηγαία δημιουργικότητα, χωρίς προσωπικό στίγμα ή κριτικές επιλογές. Το αποτέλεσμα είναι μια ταινία συνεπής αλλά περιγραφική, χωρίς χαρακτήρες, χωρίς κανένα συναίσθημα, παρά τα τόσο συναρπαστικά, απίστευτα γεγονότα στην πραγματική ζωή του Λούι Ζαμπερίνι που προσφέρονται για κάθε είδους ανάπτυξη. Το φιλμ, παραδόξως, δε δημιουργεί καμιά συγκινησιακή αντίδραση.
Τα δυο στοιχεία που διασώζονται στο φιλμ, δεν έχουν να κάνουν μ’ αυτό. Από τη μια πλευρά, ο Τζακ Ο’ Κόνελ, φωτογενής με μια δυνατή παρουσία, κάνει το καλύτερο που μπορεί σε μια άκαμπτη ταινία, λάμποντας χάρη στο δικό του ταλέντο. Κι από την άλλη, η πραγματική ιστορία του Λούι Ζαμπερίνι (που έφυγε το 2014 από τη ζωή, αλύγιστος στα 97 του χρόνια), αναδύεται μεγαλειώδης στα χρονικά της ανθρώπινης θέλησης και του πικρού χιούμορ της μοίρας, χωρίς τη βοήθεια της ταινίας, παρά μόνο ίσως στη γνωστοποίησή της σε πολύ μεγαλύτερο κοινό. Το βέβαιο ωστόσο είναι ότι η Αντζελίνα Τζολί παίρνει τη νέα της ιδιότητα του σκηνοθέτη στα σοβαρά και, με τα μέσα που διαθέτει και τη δική της… δύναμη της θέλησης, μπορεί στο μέλλον να κάνει μια αληθινά καλή ταινία.
