Ο Τοπ Κατ είναι ένας φτωχός, μελαγχολικός γάτος που ζει μοναχικά στους δρόμους της Νέας Υόρκης. Μέχρι που γνωρίζει τον Μπένι, έναν καλοκάγαθο γάτο, που ψάχνει την περιπέτεια. Οι δυο τους, γρήγορα θα γίνουν κολλητοί και θα καταστρώσουν ένα παράτολμο σχέδιο. Θα τα βάλουν με τον Κύριο Μπιγκ, τον μεγαλύτερο κακοποιό της Νέας Υόρκης, προσπαθώντας να κλέψουν τα διαμάντια του. Στην πορεία, οι ήρωές μας θα συναντήσουν μερικούς ακόμα απολαυστικούς γατο-χαρακτήρες: τον Τριζάτο, τον Ξεφτέρη, τον Τρομάρα και τον Σιου Σιου και μαζί θα φτιάξουν μια αξιολάτρευτη γατο…συμμορία, έτοιμη για πολλούς μπελάδες!
Διαβάζοντας την παραπάνω υπόθεση, το μυρίζεσαι πως εδώ έχεις να κάνεις με μια ταινία κινουμένων σχεδίων που θέλει κάτι από την αίγλη ενός gender bending παιδικού θεάματος. Μέχρι που την βλέπεις και αντιλαμβάνεσαι πως η (γατό) βαλίτσα δεν μπορεί να πάει μακριά, αφού από το σχέδιο μέχρι και την ιστορία, η λογική είναι μάλλον ενός προσχέδιου για μια ταινία που δεν έγινε ποτέ. Ή που τελικά έγινε και κανείς δεν θεώρησε πως είχε περιθώρια... μεγάλης βελτίωσης.
Σίκουελ (ή μάλλον πρίκουελ) ενός πρώτου «Top Cat» που γυρίστηκε το 2011 (και το οποίο υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες στο Μεξικό), το «Γατο... Συμμορία: Η Αρχή» (από το ίδιο μεξικανικό στούντιο) έρχεται με την αίγλη μιας πετυχημένης σειράς τηλεοπτικών καρτούν του στούντιο Hanna - Barbera της δεκαετίας του '60 (που μετράει μόλις 30 επεισόδια), αλλά χωρίς τίποτα που να δικαιολογεί γιατί όλα μοιάζουν κάπως πρόχειρα και όχι ακριβώς δουλεμένα όσο αρμόζει στην εποχή των αριστουργηματικών animation που κυκλοφορούν γύρω μας.
Το γεγονός πως ένα παιδί θα το παρακολουθήσει με ενδιαφέρον, αφού όλο και ένα κυνηγητό ή μια γατό-τσιρίδα θα του τραβήξει την προσοχή, δεν είναι ακριβώς αυτό που ζητάει κάποιος από την «παιδική» του ψυχαγωγία. Ειδικά αν αυτή θέλει εκτός από το να λέγεται, να είναι και «κινηματογραφική».
