Ενα μικρό ορφανό κορίτσι, η Σόφι, συναντά ένα μυστηριώδη γίγαντα και μαθαίνει για τα θαύματα και τους κινδύνους της Χώρας του. Μαζί, θα τα βάλουν με τους πανίσχυρους - όχι και τόσο φιλικούς - γίγαντες για να σώσουν την Μεγάλη Βρετανία και θα ανακαλύψουν την αξία της φιλίας.

Κοιτάζοντας πίσω στη φιλμογραφία του Στίβεν Σπίλμπεργκ και στο φλερτ του με το είδος της παιδικής ταινίας (αν φυσικά υπάρχει κάτι τέτοιο και χωρίς να ανοίξουμε εδώ τη συζήτηση για το πόσο τελικά πιο υπέροχα παιδική ταινία είναι οι «Κυνηγοί της Χαμένης Κιβωτού» σε σχέση με το «Hook»), το «The BFG» είναι σχεδόν η πρώτη καθαρόαιμη παιδική ταινία του, βασισμένη σε ένα παιδικό βιβλίο και με την καθαρότητα μιας ιστορίας που απευθύνεται πρωτίστως σε παιδιά.

Πιστός στο πνεύμα του Ρόαλντ Νταλ, τη διάχυτη μελαγχολία του Βρετανού συγγραφέα αλλά και τη ζωηρή του διάθεση για σάτιρα απέναντι στην πολιτική ορθότητα και την συντηρητική «κανονικότητα», ο Στίβεν Σπίλμπεργκ δεν σκηνοθετεί απλώς την ιστορία ενός καλοκάγαθου γίγαντα που θα απαγάγει ένα ορφανό κορίτσι και θα το μεταφέρει στη Χώρα των Γιγάντων θέτοντας τη ζωή του σε κίνδυνο από τους άλλους ανθρωποφάγους γίγαντες, αλλά μοιάζει να τη ζει σαν να την έχει γράψει ο ίδιος.

Μεγάλος σκηνοθέτης, απεριόριστων ικανοτήτων που ξεπερνούν το ακαδημαϊκό για να προσδώσουν σε κάθε του ταινία και νέες ιδέες και μια νέα πνοή στο ίδιο το μέσο του κινηματογράφου, ο Στίβεν Σπίλμπεργκ όχι μόνο κινείται με άνεση μέσα στη διαφορά ύψους που... ενώνει δύο από τους πιο αξιολάτρευτους ήρωες της παγκόσμιας λογοτεχνίας, αλλά χωρίς καμία προσποίηση, αβίαστα, με έναν ενθουσιασμό που κάνει την οθόνη να τραντάζεται (όχι μόνο από τα βήματα του γίγαντα πρωταγωνιστή του) και μια ανεξάντλητη επιθυμία να είναι αυτή η ταινία μια γιορτή για τα μάτια, τα αυτιά, τα συναισθήματα, ενορχηστρώνει την περιπέτεια της Σόφι και του BFG σαν να επρόκειτο για μια κλασική ταινία που λες σαν να υπήρχε από πάντα και ταυτόχρονα με ένα τρόπο που θα μπορούσε να πάρει σάρκα και οστά μόνο στην εποχή μας.

Με - φυσικά - πολλά ειδικά εφέ που φέρουν όμως μια χειροποίητη κλασική υφή, αριστουργηματική φωτογραφία του Γιάνους Καμίνσκι, ένα λυρικό και ταυτόχρονα παιχνιδιάρικο score από τον Τζον Γουίλιαμς, με βάση το σενάριο της Μελίσα Μάθισον που πέθανε πριν προλάβει να δει πόσο δικαιώθηκε στην οθόνη η στιβαρή κι όμως γεμάτη αθωότητα γραφή της, μια δωδεκάχρονη Ρούμπι Μπάρνχιλ να κάνει τα πρώτα αφοπλιστικά βήματά της στο σινεμά και τον οσκαρικό πλέον Μαρκ Ράιλανς (της «Γέφυρας των Κατασκόπων») - έναν πραγματικό υποκριτικό γίγαντα στο πρόσωπο, το σώμα, τα βλέμματα και την υπέροχη άρθρωση της πειραγμένης και τόσο αστείας γλώσσας του BFG, ο Στίβεν Σπίλμπεργκ παραδίδει την καλύτερη στην ιστορία live action κινηματογραφική διασκευή βιβλίου του Ρόαλντ Νταλ.

Ναι, μπορεί σε πολλά σημεία να αρνείται να... αρνηθεί την παιδικότητα προς όφελος μιας καθαρά family friendly ψυχαγωγικής εμπειρίας που θα απολαύσουν (κατά εκατομμύρια) παιδιά μαζί με τους γονείς τους, ο Στίβεν Σπίλμπεργκ όμως ξέρει πως δεν έχει κανένα λόγο να «πειράξει» κάτι προς όφελος μιας «ενήλικης» αποδοχής, αφού γνωρίζει καλά πως είτε με απίστευτα συγκινητικές στιγμές (κυρίως ανάμεσα στον BFG και τη Σόφι - με αναφορές στον «E.T.»), είτε με φιλική στο mainstream σάτιρα (όπως στην επίσκεψη του γίγαντα στο παλάτι της Βασίλισσας), το στοίχημα είναι πέρα για πέρα κερδισμένο. Ισως γιατί υπήρξε εξαρχής όσο σκοτεινό, όσο διαυγές και όσο απενοχοποιημένα παιδικό είναι το πρωτότυπο υλικό του.