Μετά από κωμωδίες (μεγάλες εισπρακτικές επιτυχίες οι περισσότερες), που είτε διασκευάζουν «παλιό καλό ελληνικό σινεμά», σαν τα «Ο Θησαυρός», «Οι Γαμπροί της Ευτυχίας», «Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα κι ο Κοντός», είτε «σατιρίζουν» την ελληνική επαρχία, σαν τα «Λάρισα Εμπιστευτικό» ή «Karditsa Forever», ο Στράτος Μαρκίδης επιστρέφει στη φτηνιάρικη κωμική πατριδογνωσία, αυτή τη φορά στην όμορφη αλλά και πολύπαθη Κω.

Εκεί, η τοπική πλουσία, η Πόπη (Ελένη Καστάνη όπως δεν την έχουμε ξαναδεί κι όχι με την καλή έννοια), ερωτεύεται έναν πολύ νεότερό της, σέξι μετανάστη από τη Γεωργία (ο Γιάννης Τσιμιτσέλης που δεν κάνει την παραμικρή προσπάθεια για... οτιδήποτε) κι αποφασίζει να τον παντρευτεί. Το σόι και ο περίγυρος, που θεωρούν ότι ο μετανάστης είναι προικοθήρας (που είναι), κάνουν τα πάντα για ν' αποτρέψουν τον γάμο, αλλά και για να τσεπώσουν το κασελάκι με τις χρυσές λίρες που ο παππούς τής Πόπης κάποτε έκρυψε κάπου.

Από τη νέα ταινία του Μαρκίδη, δυστυχώς περιμένεις και το κακογραμμένο σενάριο και τις για κάποιο λόγο υστερικές ερμηνείες, γκροτέσκ και ψεύτικες και τα φτηνά αστεία, την ομοφοβία, τα ρατσιστικά σχόλια, την υποτίμηση των γυναικών-ηρωίδων, με τα πλάνα σε βυζιά και κώλους με την κάμερα από κάτω (πόσο αμοίφθηκαν οι ηθοποιοί για να θεωρήσουν ότι κάτι τέτοιο είναι ΟΚ;), και το αίσθημα τής ετεροντροπής. Και, φυσικά, υπάρχουν όλα κι εδώ σε αφθονία.

Αυτό που δεν περιμένεις είναι η τόσο μεγάλη κακοτεχνία και προχειρότερα, το ντουμπλάζ που κρατά μόνο τους διαλόγους, ενώ γύρω-γύρω αέρηδες θροΐζουν, αυτοκίνητα περνούν, πουλάκια κελαηδάνε στην απόλυτη σιωπή, τα απανωτά λάθος ρακόρ, τους ήρωες που μιλούν σε κάποιον που βρίσκεται... σε άλλη γωνία, την αίσθηση ότι αυτό που βλέπεις είναι - τι ιδέα! - η μαθητική ταινία κάποιου, κάποιας που θέλει να μιμηθεί τις ταινίες του Μαρκίδη αλλά ακόμα δεν έχει μάθει να κάνει σινεμά. Ούτε τηλεόραση. Ούτε τίποτε το, έστω, ελάχιστα αξιοπρεπές.

Οταν ξεκινήσαμε το Flix, αποφασίσαμε στα αστεράκια μας να μην υπάρχει το «κακό», γιατί κάθε ταινία είναι τουλάχιστον μια προσπάθεια. Υπάρχουν φορές που μουτζωνόμαστε γι' αυτή την απόφαση.