Η Ραμόνα σκοπεύει να γίνει ηθοποιός. Στην οντισιόν όπου παίρνει μέρος θα πει ένα μονόλογο από τον «Νευρικό Εραστή». Ως δραματικό. Μα ο «Νευρικός Εραστής» είναι κωμωδία. Οχι για τη Ραμόνα, που στο καθετί μπορεί να δει και τις δυο πλευρές, με αποτέλεσμα μια εξαντλητική και απολαυστική υπαρξιακή αναποφασιστικότητα.
Με βραβείο στο Φεστιβάλ της Ρώμης και συμμετοχή στο Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι, το ντεμπούτο της Ισπανίδας Αντρεα Μπάγκνι, με τραβηχτική, high maintetance πρωταγωνίστρια την τραγουδίστρια Λούρντες Χερνάντες, αντλεί από τη νουβέλ βαγκ κι από τον νεαρό Γούντι Αλεν αλλά αφιερώνει στη Μαδρίτη, τη ζωή και το σινεμά της.
Η τριαντάχρονη Ραμόνα έχει μόλις μετακομίσει από την Αγγλία στη Μαδρίτη, στη hip γειτονιά του Λαβαπιές, μαζί με το αγόρι της, τον σεφ Νίκο. Η Ραμόνα δεν σταματά σ’ αυτή την αλλαγή, θέλει επίσης να γίνει ηθοποιός και, με όποιον τρόπο, να κορέσει την αίσθηση του ανικανοποίητου που την ταλαιπωρεί. Oταν τυχαία, σ’ ένα καφέ, γνωρίσει τον Μπρούνο και φλερτάρει μαζί του παιχνιδιάρικα, ως τη στιγμή που εκείνος της της εξομολογηθεί τον κεραυνοβόλο έρωτά του, το τελευταίο που περιμένει είναι πως πρόκειται για τον σκηνοθέτη της ταινίας για την οποία έχει οντισιόν την επόμενη μέρα. Κι αυτός ο πρωταγωνιστικός ρόλος είναι υπερβολικά ελκυστικός για να μην παραδοθεί η Ραμόνα στη μοίρα της.
Κατά το περισσότερο ασπρόμαυρη, με έγχρωμες μόνο λίγες, καθοριστικές σεκάνς, χωρισμένη σε κεφάλαια με πηχυαίους τίτλους, μοιρασμένη ανάμεσα στο χιούμορ, τη νευρική κρίση και τη συμπάθεια, η ταινία της Μπάγκνι έχει από τη μια έναν έντονο, σινεφιλικό φορμαλισμό, γεμάτο αναφορές και κλεισίματα ματιού, από την άλλη την αμεσότητα μιας ιστορίας που αγγίζει κάθε άνθρωπο που έχει ποτέ ερωτευτεί, που έχει αμφιβολίες για το νόημα της ζωής, ή που έχει διανύσει ένα τριπ αυτογνωσίας. Κι εκεί κάπου μένει το φιλμ, γυρισμένο σε μια εξαιρετικά φωτογενή Μαδρίτη, ερημωμένη από την πανδημία, επενδύοντας λιγότερο στην ουσία και στο βάθος και περισσότερο σε μια φασαίικη αισθητική, όμορφη αλλά κι ανώδυνη.
