Ο κύριος Πίμποντι είναι εξαιρετικά έξυπνος κι επιτυχημένος: είναι ζάμπλουτος, connoisseur φαγητών και κρασιών, εφευρέτης, νομπελίστας. Είναι επίσης… σκύλος! Εδώ και λίγα χρόνια μεγαλώνει μόνος το γιο του, ένα μικρό άνθρωπο που υιοθέτησε όταν τον βρήκε εγκαταλελειμμένο στα σκουπίδια, τον Σέρμαν. Ο Σέρμαν κι ο κύριος Πίμποντι συχνά κάνουν βόλτες στην Ιστορία με τη χρονομηχανή τους. Μόνο που ένα γύρισμα της τύχης θ’ αναγκάσει τον κύριο Πίμποντι, αφ’ενός να διασώσει το μέλλον της ανθρωπότητας κι αφ’ ετέρου ν’ ανταποκριθεί σε μια ακόμα πιο δύσκολη αποστολή: ν’ αποδείξει ότι είναι καλός μπαμπάς!
Η νέα ταινία animation (και σε 3D) της Fox Animation, είναι μια απόλαυση για τα μάτια. Ο κύριος Πίμποντι είναι κωμικά nerdy, μια σκυλίσια εκδοχή του ΧΧΧ. Ο Σέρμαν είναι ένα γλυκύτατο και γκαφατζίδικο αγοράκι. Αλλά κυρίως, τα ραντεβού τους με την Ιστορία (φιλτραρισμένη βέβαια μέσα από την αμερικανική οπτική), είναι φαντασμαγορικά και ξεκαρδιστικά μαζί: η γνωριμία με τη Μαρία Αντουανέτα και τα συσσωρευόμενα παντεσπάνια της, το πέρασμα, κυριολεκτικά, από τον Δούρειο Ιππο στην καρδιά του Τρωικού πολέμου και η συνάντηση με τον μάλλον κάφρο Αγαμέμνονα, η επίσκεψη στον Λεονάρντο Ντα Βίντσι για ένα καφεδάκι και μια ματιά σ’ εκείνο το μοντέλο που δε βρίσκει τίποτε αστείο για να γελάσει, τη Μόνα Λίζα, είναι στιγμές που όχι μόνο φέρνουν ανάλαφρα και φυσικά τα παιδιά σ’ επαφή με το παρελθόν, αλλά δίνουν κι αφορμή για εκρήξεις φαντασίας.
Σεναριακά, η ταινία μένει πολύ κοντά στη βασική της γραμμή: πως η «οικογένεια» δεν έχει κανόνες, έχει μόνο αγάπη, όσο διαφορετικά κι αν είναι τα μέλη της. Βέβαια, η ιστορία της ταινίας, έξω από τον εκπληκτικό κεντρικό ήρωα, δεν είναι ούτε πρωτότυπη, ούτε ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Δεν ξεχωρίζει σε σχέση με παιδικές/ενήλικες ταινίες σαν το «Up», το «Toy Story», ή ακόμα το ΧΧΧ. Ωστόσο, μ’ ένα χαμόγελο διαρκείας στα χείλη, η περιπετειώδης διαδρομή του κυρίου Πίμποντι και του άτακτου Σέρμαν αποδεικνύεται εκπαιδευτική απόλαυση για τους μικρούς θεατές και διασκεδαστικό πασατέμπο για τους μεγάλους που τους συνοδεύουν.
