Οταν το εργοστάσιο κατασκευής υλικών οικοδομής της ΒΙΟ.ΜΕ. στη Θεσσαλονίκη κλείνει, ορισμένοι από τους εργάτες του αντιμέτωποι με τη χρόνια ανεργία αποφασίζουν να κάνουν κάτι επαναστατικό: να το καταλάβουν και να το λειτουργήσουν μόνοι τους με τις αρχές της άμεσης δημοκρατίας. Το εγχείρημα τους εμπνέει ακτιβιστές σε όλο τον κόσμο, ενώ η πρώην διευθύντρια του εργοστασίου έκπληκτη παρακολουθεί την οικογενειακή επιχείρηση να μετατρέπεται σε σύμβολο αντίστασης και αλληλεγγύης, μια ουτοπία ισότητας στα ερείπια της πιο διαλυμένης ευρωπαϊκής οικονομίας. Για τους εργάτες, η αυτοδιαχείριση εξελίσσεται σε μια περιπέτεια επιβίωσης γεμάτη συγκρούσεις. Σύντομα, θα συνειδητοποιήσουν ότι για να τα καταφέρουν, θα πρέπει να αλλάξουν πρώτα οι ίδιοι.
Εχει αναμφίβολα ενδιαφέρον η απόπειρα ενός ντοκιμαντερίστα να κάνει μια ταινία για κάτι που βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη -μιλώντας εδώ τόσο για το κλείσιμο και την κατάληψη του εργοστασίου της ΒΙΟ.ΜΕ. όσο και για τις συνθήκες που οδήγησαν σε αυτή.
Ο Απόστολος Καρακάσης ακολουθεί με την κάμερα του για μήνες τους πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας και μέσα από την παρατήρηση δοκιμάζει να εκθέσει δίκαια και ψύχραιμα τις απόψεις και των δυο πλευρών, αλλά να περιγράψει και την εξωτερική συνθήκη που οδήγησε ένα κάποτε ανθηρό εργοστάσιο σε χρεωκοπία.
Αφήνοντας τα γεγονότα και τους πρωταγωνιστές να μιλήσουν, κυρίως με τις πράξεις τους αλλά και με συνεντεύξεις, το ντοκιμαντέρ σχολιάζει διακριτικά, αλλά αποτελεσματικά την αντιφατικότητα όχι μόνο των ίδιων των ηρώων που μοιάζουν συχνά διχασμένοι, αβέβαιοι, δίχως κατεύθυνση μα και ολόκληρης της Ελλάδας. Της πολιτείας που δεν έχει ιδέα τι ακριβώς να κάνει με ένα τέτοιο πείραμα αυτοδιαχείρισης, του πολιτικούς που αλλάζουν στάση όταν αλλάζουν θέση από την αντιπολίτευση στην εξουσία.
Κι ευτυχώς το φιλμ δεν είναι ένας στρατευμένος ύμνος υπέρ της αυτοδιαχείρισης -ακόμη κι αν η κάμερά του είναι σαφώς από την πλευρά των εργατών-, αλλά ένα πολύ πιο ενδιαφέρον και διαπεραστικό πορτρέτο μιας ομάδας χαρακτήρων που προσπαθούν να βρουν την δική τους θέση, επαγγελματική, κοινωνική, ηθική, σε ένα τοπίο μιας χώρας που οι οικονομικές συνθήκες έχουν κυριολεκτικά μεταμορφώσει.
