Η ιστορία μιας χούφτας παραμελημένων παιδιών που βρίσκονται αντιμέτωπα με την εγκατάλειψη σε ένα ορφανοτροφείο δεν μοιάζει εκ πρώτης όψεως με υλικό ιδανικό για μια ταινία κινουμένων σχεδίων που απευθύνεται (και) σε μικρούς θεατές. Στο μεγάλου μήκους σκηνοθετικό του ντεμπούτο, ωστόσο, ο Ελβετός Κλοντ Μπαρά κατορθώνει να ελιχθεί με την άνεση βετεράνου ανάμεσα στις δυνητικά σκοτεινές και καταθλιπτικές αλήθειες που κρύβει η ιστορία του και να τις μεταμορφώσει σε μια μικρή έκρηξη αισιοδοξίας που δεν χάνει την επαφή της με την αδυσώπητη πραγματικότητα.
Τα εύσημα ανήκουν πρωτίστως στη σεναριογράφο Σελίν Σιαμά («Αγοροκόριτσο», «Τα Κορίτσια»), η οποία έχει αποδείξει και με το παραπάνω στο παρελθόν, μέσα από τις δικές της live action σκηνοθετικές απόπειρες, την ικανότητά της να βυθίζεται με θάρρος και κατανόηση στην ψυχοσύνθεση και τα προβλήματα των έφηβων χαρακτήρων της και να τα μεταφέρει ολοζώντανα στην οθόνη. Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Ζιλ Παρί, «Autobiographie d’une Courgette», το «Εγώ, ο Κολοκυθάκης» δεν φοβάται να σκαλίσει το δραματικό παρελθόν που έφερε τους ανήλικους ήρωές του σε αυτή την κατάσταση, από την πρώτη κιόλας σκηνή, όπου ο μοναχικός μπόμπιρας με το παρατσούκλι «Κολοκυθάκης» θα προκαλέσει άθελά του το ατύχημα που θα κοστίσει τη ζωή της αλκοολικής μητέρας του, επιφορτίζοντάς τον με το βάρος όχι μονάχα της απώλειας αλλά και των ενοχών.
Καθώς ο Κολοκυθάκης μεταφέρεται στο ορφανοτροφείο, ένα προς ένα, ο Μπαρά και η Σιαμά θα αποκαλύψουν υπαινικτικά και διακριτικά, αλλά με σαφήνεια, τα γεγονότα που σήμαναν το τέλος της αθωότητας για τους μικρούς πρωταγωνιστές τους: τέκνα απελαθέντων μεταναστών, βάναυσων ή ανεύθυνων γονιών, με εμφανή τα σωματικά ή ψυχολογικά σημάδια της μελαγχολίας ή της επιθετικότητας που εισέπραξαν.
Με διάρκεια μόλις λίγο πάνω από μια ώρα, αλλά χωρίς βιασύνη και τη συνήθη υπερκινητικότητα των ταινιών κινουμένων σχεδίων, το φιλμ θα ξετυλίξει την καθημερινότητά τους, την αρχική δυσπιστία και εχθρότητα που μετατρέπεται σταδιακά σε φιλία, δημιουργώντας για τους μικρούς του ήρωες μια εναλλακτική οικογένεια μέσα από την οποία θα ανακαλύψουν τη δύναμη που χρειάζονται για να ξεπεράσουν τις τραυματικές τους εμπειρίες.
Με την τεχνική του stop-motion animation κι ένα πολύχρωμο σκηνικό που ελαφραίνει ευπρόσδεκτα την ατμόσφαιρα, ο Κλοντ Μπαρά θα φωτίσει τη δυσκολοχώνευτη θεματική του εναλλάσσοντας στιγμές θλίψης και ευφορίας, κι επιβραβεύοντας το κοινό (κάθε ηλικίας) με ένα φιλμ σκληρό, ρεαλιστικό και ταυτόχρονα αφάνταστα τρυφερό και συγκινητικό, που αναλαμβάνει να αποκαταστήσει την πίστη μας στην καλοσύνη των ξένων.
Πριν από τις προβολές του «Εγώ, ο Κολοκυθάκης», θα προβάλλεται η μικρού μήκους «Ethnophobia» του Γιάννη Ζιόγκα
