Η εξωγήινη φυλή των Μπουβ αποτελείται από αφελή, καλοκάγαθα, πολύχρωμα πλάσματα που υπακούουν σ' έναν πονηρό αρχηγό. Ασήμαντο μέλος τους ο Ουπς - ένας υπερκινητικός γκαφατζής που δεν έχει φίλους, όσο κι αν το προσπαθεί. Μετά από ένα ολέθριο λάθος του, τρέπεται σε φυγή από την κοινότητά του και στο δρόμο του γνωρίζει την Τιπ - μία γήινη έφηβη που μισεί τους Μπουβ, καθώς θεωρεί ότι απήγαγαν την μητέρα της. Το αταίριαστο δίδυμο θα αναγκαστεί να συνυπάρξει σε μία κοινή αποστολή: η Τιπ θα βοηθήσει τον Ουστ να το σκάσει και να διορθώσει το λάθος του, ενώ εκείνος υπόσχεται να χρησιμοποιήσει την εξωγήινη τεχνολογία και να βρει την μητέρα της.
Η κινηματογραφική μεταφορά του παιδικού βιβλίου του Ανταμ Ρεξ («Home») εμμένει στα πάντα καλοδεχούμενα μηνύματα της διαφορετικότητας, της αποδοχής, της φιλίας, των εναλλακτικών οικογενειών. Μόνο που ο δρόμος προς το σπίτι είναι στρωμένος με τόση αφέλεια και νηπιακή απλοϊκότητα, που αναρωτιέσαι πώς γίνεται να κυκλοφορούν τέτοια animation, όταν η τέχνη των ταινιών αυτών έχει ανέβει πίστα κι έχει προσφέρει αριστουργήματα.
Τα παιδιά θα ξετρελλαθούν από τα χρώματα, την ταχύτητα της περιπέτειας, τα τραγούδια, το θόρυβο, το 3D. Οι ενήλικοι συνοδοί όμως δε θα βρουν κανένα δεύτερο επίπεδο, καμία ευρηματικότητα στο σενάριο, το παραμικρό ενδιαφέρον. Θα ανυπομονούν, θα ονειρεύονται και θα αδημονούν την επιστροφή τους στο... σπίτι.
Και μία παρατήρηση: όταν τα αμερικανικά στούντιο χρησιμοποιούν στις φωνές τους Τζιμ Πάρσονς, Ριάνα και Στιβ Μάρτιν, κάτι ξέρουν. Αμέσως, οι χαρακτήρες προικίζονται με το έξτρα επίπεδο που προσφέρουν οι ερμηνείες ταλαντούχων ηθοποιών που μπορούν να δώσουν ύφος στο σχήμα, γοητεία στην αφέλεια, πραγματικό χιούμορ στο μπουφόνικο σενάριο. Αυτά τα φωναχτά, ολόιδια μεταξύ τους, ελληνικά σπικάζ έχουν καταντήσει κουραστικά. Υπονομεύουν την ταινία και υποτιμούν τον Ελληνα θεατή.
