Ο φωνακλάς, αεικίνητος 7χρονος Ζάνα κι ο 10χρονος σοβαρότερος αδελφός του Ντάνα, επιβιώνουν στο Κουρδιστάν των αρχών του 1990 λόγω της εξυπνάδας και της παιδικής τους ευρηματικότητας. Χωρίς πατέρα ή άλλη οικογένεια όμως, η ζωή σ' ένα σκληρό φτωχικό κόσμο είναι δύσκολη. Ο μόνος που θα μπορούσε να βοηθήσει; Ο Superman! Ο υπερήρωας που ζει στην «Αμέρικα», τη χώρα-όνειρο και προορισμό, που δεν είναι άλλη από τα βουνά... απέναντι (όχι στ' αλήθεια, αλλά αυτό πιστεύουν τα πιτσιρίκια). Αποφασίζουν λοιπόν να πάνε. Τίποτα δεν τους κρατά στη δική τους χώρα - δεν έχουν σπίτι, δεν έχουν συγγενείς, έχουν μόνο ο ένας τον άλλον. O Superman θα τους έσωζε. Η Αμερική θα τους έσωζε. Ετσι ξεκινούν ένα οδοιπορικό - σε καρότσες αυτοκινήτων, μοτοσικλέτες, γαϊδουρακια, μέσα στη σκόνη και τον ανελέητο ήλιο μιας χώρας που, ακόμα κι αυτή, ζούσε με το όνειρο της Δύσης...
Ο Καρζάν Καντέρ, ο ιρακινής καταγωγής και μεγαλωμένος στη Σουηδία σκηνοθέτης, επιστρέφει στην πατρίδα του και στην ομώνυμη σπουδαστική μικρή μήκους ταινία του (το «Bekas» ήταν ένα 28λεπτο φιλμάκι, το οποίο αποφάσισε ο δημιουργός να μεγαλώσει σε μεγάλου μήκους) για να μας αφηγηθεί μία ιστορία μέσα από τα παιδικά μάτια των πρωταγωνιστών του.
Αυτό το στοιχείο είναι η ευχή και η κατάρα της ταινίας. Αναμφίβολα τα πιτσιρίκια προσφέρουν μία τρυφερή, αθώα, παιδική, αστεία, γεμάτη ενέργεια ματιά στη σκληρή ρεαλιστική πραγματικότητα της ορφάνιας σε ένα σκληρό κόσμο.
Ταυτόχρονα όμως αποτελούν και μία τεράστια ευκολία: σαν να πρέπει όσα θέλει κανείς να πει να γίνουν εύπεπτα για το βλέμμα του δυτικού, αλεσμένα μέσα από φίλτρα ενός κατασκευασμένου νεορεαλισμού, με μία μελετημένη «χαριτωμενιά», και στημένες προβλέψιμες στιγμές αδελφικής κόντρας, αυτοθυσίας, αγάπης.
Η ταινία δεν σε συγκλονίζει με καμία αλήθεια της - χαζεύεις απλά τα δυο πιτσιρίκια, που σε παίρνουν από το χεράκι για να σε ξεναγήσουν σ' έναν ανελέητο κόσμο και σ' ένα οδοιπορικό που προορισμός του είναι η συνειδητοποίηση ότι όλοι οι υπερήρωες κρύβονται μέσα μας.
