Μετά από μια σειρά ναυαγίων σε σκοπέλους που ξεφύτρωναν ο ένας μετά τον άλλον στην πορεία της πρωθυπουργού της χώρας προς αυτό που κάποτε διαφημίστηκε ως μια νίκη της «Aνεξάρτητης Bρετανίας», μετά από αλλεπάλληλες ατιμωτικές ήττες στο κοινοβούλιο, στις 14 Μαρτίου του 2019, υπερψηφίστηκε, όχι δίχως προβλήματα, η παράταση της εφαρμογής του Brexit έως τις 30 Ιουνίου.
Κάθε άλλο παρά λύση στον γόρδιο δεσμό στον οποίο η κυβέρνηση της Τερέζα Μέι έχει βρεθεί, η παράταση αποτελεί απλά ένα ακόμη επεισόδιο σε ένα πολιτικό δράμα που βρίσκεται πλέον στο πεδίο του τραγελαφικού και του ξεκάθαρα σουρεαλιστικού. Αν θέλετε ένα μόνο παράδειγμα που να αποδεικνύει τα παραπάνω αναλογιστείτε το εξής: στην ψηφοφορία της 14ης Μαρτίου, ο υπουργός της κυβέρνησης για το Brexit που έφερε στην βουλή το ψήφισμα για την παράταση, το καταψήφισε.
Δείτε κι αυτό: Ολα όσα πρέπει να γνωρίζει κανείς για το Brexit με τον (αμίμητο) τρόπο του Στίβεν Φράι
Οπως δεν είναι καθόλου δύσκολο να καταλάβετε, κανείς πολιτικός που σέβεται τον εαυτό του (αν και τώρα που το σκεφτόμαστε δεν υπάρχουν και πολλοί τέτοιοι), δεν θα ήθελε να βρίσκεται στην θέση της πρωθυπουργού της Βρετανίας, αλλά μπορούμε να σκεφτούμε μια σειρά από άλλους ανθρώπους που θα έκαναν τα πάντα για να γίνουν η Τερέζα Μέι. Σε μια αναπόφευκτη κινηματογραφική μεταφορά της αγωνίας και της ανοησίας που μοιάζει όλο και περισσότερο να είναι το Brexit.
Δείτε ακόμη: Ο Μπένεντικτ Κάμπερμπατς είναι ο άνθρωπος πίσω από το «Brexit» στο τρέιλερ της ταινίας του HBO
Και είναι σίγουρο ότι η μεγαλειώδης, υποψήφια για 8 έως 10 Οσκαρ ταινία για το Brexit δεν είναι παρά λίγα χρόνια μακριά καθώς το τηλεοπτικό «Brexit: The Uncivil War» με τον Μπένεντικτ Κάμπερμπατς στο ρόλο του Ντόμινικ Κάμινγκς του ανθρώπου πίσω από την καμπάνια υπέρ της εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ενωση, δεν έξυσε καν την επιφάνεια. Η συνεχής βύθιση της Τερέζα Μέι στις σαρωτικές δίνες της πολιτικής της τρικυμίας, έχει την πολυπλοκότητα και το βάθος ενός σαιξπηρικού δράματος και ο χαρακτήρας της τόσα σκαμπανεβάσματα όσα ακριβώς θέλει ένας ρόλος προορισμένος για Οσκαρ Α Γυναικείου.
Κι από τις πιο προφανείς έως τις πιο παράδοξες επιλογές μετράμε μερικούς από τους ανθρώπους που θα μπορούσαν να την υποδυθουν.
Η Μέριλ Στριπ
Εχει παίξει ήδη μια από τις πιο αντιπαθείς πρωθυπουργούς της Βρετανίας στην «Σιδηρά Κυρία», κατορθώνοντας να βρει την καρδιά που ακόμη και η ίδια η Μάργκαρετ Θάτσερ πιθανότατα συχνά αγνοούσε ότι έχει, οπότε θα ήταν ιδανική για τον ρόλο της Μέι. Βεβαίως η Μέριλ θα μπορούσε να παίξει εξαιρετικά ακόμη και την είσοδο του νούμερου 10 της Ντάουνινγκ Στριτ, οπότε ναι, ξέρουμε ότι δεν λέμε κάτι καινούργιο.
Η Ελεν Μίρεν
Δεν είμαστε σίγουροι ότι θα δεχόταν να κατέβει στο επίπεδο μιας απλής πρωθυπουργού έχοντας στεφθεί «Βασίλισσα» στην ταινία του Στίβεν Φρίαρς, αλλά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι θα τα κατάφερνε θαυμάσια. Πρόσφατα έπαιξε τα πάντα, από μια γυναίκα σε ένα «Ταξίδι Αναψυχής» προς την αυτοκτονία, έως το «The Fate of the Furious» το οποίο μεταξύ μας, θα μπορούσε να είναι και ο τίτλος της κινηματογραφικής βιογραφίας της Μέι.
Η Εμα Τόμπσον
Και ναι, αντιλαμβανόμαστε ότι επιμένουμε σε ασφαλείς επιλογές, αλλά είναι τόσο προφανεις που πολύ απλά δεν μπορείς να τους αντισταθείς. Ομως την ίδια στιγμή, η Τόμπσον, έχει δηλώσει σθεναρά την αντίθεσή της στο Brexit («θα πρέπει να γκρεμίζουμε σύνορα, όχι να φτιάχνουμε καινούργια»), οπότε αυτός ο κόντρα ρόλος θα έδινε στην ερμηνεία της όλη την αντιφατικότητα που απαιτείται για να γίνει συναρπαστική.
Η Ολίβια Κόλμαν
Μπορεί να παίξει το classy όσο και το trashy με την ίδια ευκολία, απαραίτητα συστατικά τον ρόλο μιας γυναίκας που μοιάζει να οδηγεί την πολιτική της καριέρα κατευθείαν στα σκουπίδια. Εχει προϋπηρεσία σε (οσκαρικούς πλέον) ρόλους εξουσίας αλλά και kitchen sink drama ερμηνευτικές καταβολές. Απλά τέλεια.
Ο Ράμι Μαλέκ
Εφερε μια ταινία τόσο γεμάτη προβλήματα σαν το «Bohemian Rhapsody» στον οσκαρικό θρίαμβο κι έκανε ακόμη και την εξωφρενική ψεύτικη οδοντοστοιχία που φορούσε ως Φρέντι Μέρκιουρι στην ταινία να αναδίδει συναίσθημα και πάθος. Μια περούκα, μια αποτρίχωση και η Τερέζα Μέι θα είναι γι αυτόν παιχνιδάκι.
Ελπίζουμε σε μερικά χρόνια από τώρα, σε ένα ευχαριστώ όταν ένας από τους παραπάνω θα παραλαμβάνει το οσκαρ του.
Δείτε κι αυτό: Ο Μάικ Λι, ο Κεν Λόουτς, η Eurovision, το μποϋκοτάζ στο Ισραήλ και ένας ανοιχτός κύκλος υποκρισίας
