Η βίαιη (κυριολεκτικά και μεταφορικά) ιστορία ενηλικίωσης δύο φίλων γίνεται το (σχεδόν) πιο διάσημο ντοκιμαντέρ γύρω από τον Μάη του '68.
Χρονικό ενός αγοριού που μεγάλωσε μέσα σε μια οικογένεια ανθρώπων του σινεμά και ταυτόχρονα πολιτικοποιημένων τόσο ώστε να βρίσκονται στους δρόμους ήδη όταν ο Ρομέν Γκουπίλ ήταν ακόμη παιδί, το «Να Πεθαίνεις στα 30» που κέρδισε το 1982 τη Χρυσή Κάμερα για πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη στο Φεστιβάλ Καννών είναι ταυτόχρονα ο αποχαιρετισμός του δημιουργού του στον καλύτερο του φίλο που πέθανε σε ηλικία 30 ετών (ο Μισέλ Ρεκανατί, από τις ηγετικές φιγούρες του Μάη) και η αφήγηση μιας ιστορίας που θα μπορούσε να είναι η μοναδική που χρειάζεται να γνωρίζεις για το τι ακριβώς συνέβη στους δρόμους του Παρισιού πριν από πενήντα χρόνια.
Διαβάστε ακόμη: Αφιέρωμα | 50 χρόνια από τις μέρες που θα άλλαζαν τον κόσμο
«Ηταν ξεκάθαρο πως κάτι απόλυτα σπουδαίο ήταν έτοιμο να συμβεί», θυμάται ο Ρομέν Γκουπίλ. «Βλέποντας τις λέξεις μας να γίνονται πράξεις ήταν ό,τι πιο εντυπωσιακό για εμάς τους υποκινητές της επανάστασης. Η δύναμη του διαλόγου... ξαφνικά χιλιάδες άνθρωποι ξεσηκώθηκαν, έγιναν ακόμη περισσότερες διαδηλώσεις... Στα σχολεία όλοι μιλούσαν, κανόνιζαν συναντήσεις, οργανώνονταν...
[...] Αυτό που μένει από εκείνη την εποχή - όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά και σε όλο τον κόσμο είναι η ανάμνηση μιας απίστευτης στιγμής ελευθερίας, όταν οι δυνάμεις του καθεστώτος δεν σήμαιναν τίποτα, όταν η αστυνομία δεν σήμαινε τίποτα, όταν ξαφνικά ήταν ο κόσμος που μετρούσε. Αυτό ήταν το πιο φανταστικό για το 1968.»
To 2002, o γέννημα - θρέμμα Τροτσκιστής Ρομέν Γκουπίλ υποστήριξε την εισβολή των ΗΠΑ αλλά και της Ευρώπης στο Ιράκ με σκοπό την εξόντωση του Σαντάμ Χουσεϊν, κάτι που για πολλούς θεωρήθηκε ως μια προδοσία στα ιδανικά που πρέσβευε μέσα από το έργο του όλα αυτά τα χρόνια. Σε μια συνέντευξη του το 2011 δήλωσε: «Δεν καταλαβαίνω γιατί νομίζετε ότι έχω αλλάξει απόψεις, γιατί αυτό δεν έχει συμβεί. Είμαι εναντίον του φασισμού κάθε είδους και νομίζω ότι ο Σαντάμ ήταν ακριβώς ότι και ο Μουμπάρακ, ο Γκαντάφι και ο Μπασάρ. Ο Σαντάμ σκότωσε περίπου 5000 Κούρδους το 1988 με χημικά όπλα. Ναι, ήμουν υπέρ της εμπλοκής της Γαλλίας με σκοπό την εξόντωσή του.»
Το 2017 ήταν υποστηρικτής της προεκλογικής καμπάνιας του Εμανουέλ Μακρόν.
Διαβάστε ακόμη: Αφιέρωμα | Μάης '68 | Η Κινέζα του Ζαν-Λικ Γκοντάρ
