Η Ταινία
Σε ένα εγκαταλειμμένο ναυπηγείο, δύο άντρες ενωμένοι από έναν έρωτα και ένα μυστικό χωρίς επιστροφή, καλούνται να ολοκληρώσουν αυτό που ξεκίνησαν - μέχρι που το φεγγάρι ανατέλλει κι η δίψα αψηφά τους όρκους της.
Ο Σκηνοθέτης
Η πρώτη του ταινία μικρού μήκους, «Ρουζ», έκανε διεθνή πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ρότερνταμ και τιμήθηκε με τα βραβεία Καλύτερου Σεναρίου και Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη στο Φεστιβάλ Δράμας. Η δεύτερη μικρού μήκους ταινία του έχει τίτλο «Αυτός που Κάποτε Υπήρχε». Εχει επίσης συνυπογράψει το σενάριο και ήταν σύμβουλος σκηνοθεσίας στο ντοκιμαντέρ «Εμείς: μια ταινία για τον Bloody Hawk».
Εξι ερωτήσεις για το «Αυτός που Κάποτε Υπήρχε»:
Πώς επιλέξατε το θέμα της ταινίας σας, ποια ήταν η αρχική ιδέα, ποια η ανάγκη να αφηγηθείτε αυτή την ιστορία;
Γράψαμε το σενάριο μαζί με τον Αρη Μπαλή, που πρωταγωνιστεί και στην ταινία. Η αρχική ιδέα ξεκίνησε από μια προσωπική ιστορία που μοιράστηκε ένας φίλος μαζί μου, ένα συμβάν που τον είχε αναστατώσει και για το οποίο κουβαλούσε ακόμη ερωτήματα. Αυτή ήταν η αφετηρία. Από εκεί αρχίσαμε να φανταζόμαστε διαφορετικές διαδρομές, να πειραματιζόμαστε με το τι θα συνέβαινε αν η ιστορία αυτή έπαιρνε μια μεταφυσική τροπή. Για μένα είναι, στην καρδιά της, μια ταινία για την ταυτότητα. Για τη διαδικασία της αναζήτησης, για τις εσωτερικές συγκρούσεις, για τη συνάντηση με έναν άλλον άνθρωπο που μπορεί να λειτουργεί σαν καθρέφτης ή σαν απειλή. Και για εκείνη την καθοριστική στιγμή όπου η γραμμή ανάμεσα στον εαυτό και τον άλλον αρχίζει να θολώνει.
Τι σας δυσκόλεψε στην πραγματοποίηση της ταινίας, τι σας έφερε μεγάλη χαρά, ή τι σας εξέπληξε - θετικά ή αρνητικά;
Ηταν μια διαδικασία που κράτησε αρκετό καιρό. Κατά τη διάρκειά της προσπάθησα να εξερευνήσω όχι μόνο το καλλιτεχνικό μου στίγμα, αλλά και τη θέση μου μέσα στο έργο, μέσα στη συνθήκη της συνεργασίας και, με έναν τρόπο, μέσα στον κόσμο. Δεν ήταν πάντα εύκολο, όμως στην πορεία άρχισαν να διαμορφώνονται πράγματα με ουσία. Με συγκίνησε η διαθεσιμότητα και το βάθος με το οποίο οι συνεργάτες μπήκαν στο σύμπαν της ταινίας. Θέλω να ευχαριστήσω την Αντιγόνη Ρώτα και τον Αλέξη Αναστασιάδη για την εμπιστοσύνη και τη στήριξη σε κάθε στάδιο, καθώς και τον Γιώργο Ζαφείρη για το βλέμμα και την υπομονή του.
Η ελληνική κινηματογραφική κοινότητα βρίσκεται σε αναβρασμό την τελευταία περίοδο. Πόσο αφορά αυτό τους/τις σκηνοθέτες της δικής σας γενιάς και ποια βήματα θα θεωρούσατε ως βελτίωση;
Το ότι η πρωτοβουλία Σινεμά στην Ελλάδα – Ορατότης Μηδέν συγκέντρωσε χιλιάδες υπογραφές σε ελάχιστο χρόνο, από ανθρώπους στην Ελλάδα και το εξωτερικό, δείχνει πόσο κρίσιμη είναι η κατάσταση. Δεν είναι μια εσωτερική διαμάχη «ειδικών», αλλά μια αγωνία που αφορά ολόκληρη την κοινότητα. Ελπίζω τα αιτήματα να ακουστούν ουσιαστικά και να είναι η αφετηρία για έναν ανοιχτό και συμπεριληπτικό διάλογο.
Είναι οι πλατφόρμες και το streaming μια ευκαιρία για τη διανομή και προβολή της μικρού μήκους ταινίας; Ποιες άλλες λύσεις θα βλέπατε προκειμένου η μικρού μήκους ταινία να φτάσει σε περισσότερο κόσμο;
Οι πλατφόρμες και το streaming μπορούν να αποτελέσουν ευκαιρία για τη μικρού μήκους ταινία, αρκεί να της προσφέρουν ένα περιβάλλον με επιμέλεια και αισθητική συνοχή, ένα πλαίσιο που δεν την καταπίνει, αλλά την αναδεικνύει. Δεν είναι μόνο θέμα διανομής, αλλά και του πώς πλαισιώνεται ένα έργο, όπου κι αν προβάλλεται από ένα φεστιβάλ μέχρι και την μικρή οθόνη.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για εσάς, αλλά και για το σημερινό κινηματογραφικό τοπίο; Τι προσδοκίες έχετε από τη νέα καλλιτεχνική διεύθυνση;
Περιμένω με ανυπομονησία τη Δράμα. Οι ταινίες φαίνονται πραγματικά πολύ δυνατές και είναι μια καλή ευκαιρία να βρεθείς με ανθρώπους που παλεύουν με τα ίδια πράγματα. Ελπίζω να χαρούμε τις ταινίες και το φεστιβάλ όπως τους αξίζει. Σχετικά με τη νέα καλλιτεχνική διεύθυνση, ο Γιώργος Αγγελόπουλος έχει ήδη χτίσει μια σχέση εμπιστοσύνης με την κινηματογραφική κοινότητα, από τη θητεία του στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου. Εύχομαι να έχει τον χώρο και τον χρόνο να εξελίξει το φεστιβάλ με φαντασία και φροντίδα.
Τι κάνει μία ταινία μικρού μήκους.... μεγάλη;
Δεν είμαι σίγουρος. Αλλά εδώ, φτιάχνουμε τις μικρού μήκους ταινίες με κόπο, πολύ πείσμα και ακόμη περισσότερη αγάπη για το σινεμά. Και αυτό είναι μεγάλο από μόνο του.
Δείτε εδώ το τρέιλερ του «Αυτός που Κάποτε Υπήρχε»:
Συντελεστές
Παίζουν: Αρης Μπαλής, Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Δήμητρα Βλαγκοπούλου, Παναγιώτης Εξαρχέας, Αντώνης Καρνάβας, Πλάτωνας, Γιώργος Περλέρος | Σενάριο: Κωστής Θεοδόσοπουλος, Αρης Μπαλής | Σκηνοθεσία: Κωστής Θεοδόσοπουλος | Παραγωγοί: Αντιγόνη Ρώτα, Στέλιος Κοτιώνης, Αλέξης Αναστασιάδης | Διεύθυνση Παραγωγής: Αλέξης Τσουκαλάς | Βοηθός διευθυντής παραγωγής: Γιάννης Σταυρόπουλος | Βοηθοί παραγωγής: Σταυρούλα Μαυρίδου, Ελένη Φιλαΐτη | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Πέτρος Γκορίτσας | Μοντάζ: Γιώργος Ζαφείρης | Μουσική: Νίκος Βελιώτης | Production Design: Μυρτώ Λάμπρου | Art Direction: Σωτήρης Μελάνος | Ενδυματολόγος: Χριστίνα Λαρδίκου | Βοηθός Ενδυματολόγου: Διονυσία Ιωάννου | Σχεδιασμός μακιγιάζ: Δήμητρα Γιατράκου | Ηχητικός σχεδιασμός - μίξη ήχου: Περσεφόνη Μηλίου | Ηχοληψία: Δημήτρης Κανελλόπουλος | Βοηθός ηχολήπτη: Αλκαίος Νικολάου - Μιχαήλ | Χρωματική Διόρθωση: Δημήτρης Μανουσιάκης | Α’ Βοηθός Σκηνοθέτη: Φαίδρα Τσολίνα | Script: Έλενα Παπασταύρου | Extras Coordinator: Ιωάννα Διγενάκη | 1ος Bοηθός Oπερατέρ: Σταμάτης Κούρος | 2ος Bοηθός Oπερατέρ: Θοδωρής Πασπαλιάρης | Grip: Κωνσταντίνος Χαρατζόγλου, Βασίλης Χαρατζόγλου, Χρήστος Τσάκωνας | Φροντιστής: Αντώνης Μπαϊράμης | Gaffer: Χάρης Πουρνιάς | Best Βoy: Γιώργος Λαμπρόπουλος, Τίμιος Δαμιανός | Location Μanager: Locatopia | Δημιουργία τίτλων: Ogust | Οπτικά Εφέ: Ελισσάβετ Πανέτα, Γιώργος Φουκαράκης, Κλαυδία Τσάμη, Κωνσταντίνος Καπότας, Μελίνα Καπότα, Ελένη Δέμη, Νίκος Κατσούπης | Data I/O operations: Βίκυ Καμπούριδου | DCP: Frenel Post Lab | Υπότιτλοι: Μελισσάνθη Γιαννούση | Μια παραγωγή των Foss Productions, Frenel, ΕΚΚΟΜΕΔ
Φεστιβάλ Δράμας 2025 | Γνωρίστε εδώ όλους τους δημιουργούς και τις ταινίες του Εθνικού Διαγωνιστικού Προγράμματος αλλά και τις ελληνικές ταινίες στα διεθνή προγράμματα του Φεστιβάλ.