«Θέλαμε απλά να βρούμε ένα τρόπο να βγάλουμε λεφτά και να είμαστε στο νερό όσο περισσότερο μπορούσαμε και έτσι αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε αν μπορούμε να ζήσουμε με το να κινηματογραφούμε ο ένας τον άλλον κάνοντας σερφ. Δεν πίστεψα ποτέ ότι κάποιος θα ήθελε να δει το υλικό, πόσο μάλλον ότι θα μιλούσαμε γι' αυτό 50 χρόνια μετά. Είμαι ευγνώμων σε όλους όσους αγαπούν την ταινία.»
Αναζητώντας το τέλειο κύμα, ο Μπρους Μπράουν ταξίδεψε, μαζί με τους Μάικ Χίνσον και Ρόμπερτ Ογκαστ, δύο από τους καλύτερους σέρφερ της δεκαετίας του '60, από την Καλιφόρνια στην Γκάνα, στο Κέιπ Τάουν και στο Ντέρμπαν της Νότιας Αφρικής, και από εκεί στην Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, την Ταϊτή, τη Χαβάη και πίσω στην Καλιφόρνια. Σκοπός τους δεν ήταν μόνο να ζήσουν ένα «ατέλειωτο καλοκαίρι», αλλά να το καταγράψουν στην κάμερα σαν μια μαρτυρία μιας ολόκληρης εποχής.
Το «The Endless Summer» θα γινόταν μύθος, όχι μόνο για τον τρόπο που αντιμετώπισε την τεκμηρίωση - σαν μια πραγματικά παθιασμένη καταγραφή εμπειριών και κυμάτων, αλλά κυρίως γιατί έκανε τους νέους της εποχής να αναζητήσουν την περιπέτεια σε κάθε μικρό ή μεγάλο τους ταξίδι.
To «The Endless Summer» ήταν η έκτη ταινία του Μπρους Μπράουν γύρω από το σερφ. Σέρφερ και ο ίδιος, στο Σαν Φρανσίσκο, είχε ξεκινήσει να τρέχει στα κύματα από ηλικία 11 ετών και αντί για το σχολείο προτίμησε την παραλία. Ξεκίνησε να κινηματογραφεί τους σέρφερ προκειμένου να δείξει στη μητέρα του πως μοιάζει το πιο αγαπημένο του πράγμα στον κόσμο. Μετά το ναυτικό, ξεκίνησε να γυρίζει ταινίες σε 8mm και ταυτόχρονα με τη δουλειά του ως ναυαγοσώστης άρχισε να γίνεται γνωστός στους επαγγελματικούς κύκλους από μικρού μήκους φιλμ για το σερφ.
Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '60, οι ταινίες για το σερφ είχαν γίνει μόδα - συνεργεία γύριζαν όλο το καλοκαίρι, μόνταραν το χειμώνα και ξανά από την αρχή σε μια κουλτούρα που άλλαζε πίστα - από το περιθώριο στο mainstream και ακόμη βαθύτερα μέσα στη μέση αμερικανική μυθολογία. Ο Μπρους Μπράουν, ήταν αποφασισμένος, όμως να αλλάξει τους κανόνες και έτσι αποφάσισε να κυνηγήσει το καλοκαίρι σε όλον τον πλανήτη μαζί με δύο έμπειρους σέρφερ, γυρίζοντας αυτό που θα γινόταν ο πιο διαχρονικός ύμνος των σέρφερ ανά τον κόσμο και τις δεκαετίες.
Διαβάστε ακόμη: Flixibility: Αφιερωμένο στους «κυματοδρόμους» αυτού του κόσμου
«Θέλαμε να κάνουμε ένα σπουδαίο φιλμ και για να είμαι ειλικρινής, θέλαμε να βρούμε μερικά σπουδαία σημεία για σερφ στο δρόμο, μέρη που είχαμε ακούσει αλλά δεν είχαμε επισκεφθεί ποτέ, μέρη που ήταν καινούρια για εμάς και τον κόσμο. Οι νέοι της εποχής λάτρεψαν τα πάντα γύρω από την ταινία: τις παραλίες, τα κύματα, τον ήλιο, τα κορίτσια. Είχαμε την ευκαιρία να μοιραστούμε μαζί τους την εμπειρία. Και την αγάπησαν περισσότερο απ' όσο θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε», δηλώνει ο Μπρους Μπράουν που δεν πίστευε πραγματικά πως η ταινία του θα γινόταν το πιο εμβληματικό κομμάτι φιλμ για την κουλτούρα των σέρφερ όταν γύριζε σχολεία και πανεπιστήμια προβάλλοντας το φιλμ βωβό, με τον ίδιο να κάνει ζωντανά την αφήγηση που τελικά ενσωματώθηκε στην ταινία.
Μετά την επιτυχία του «The Endless Summer», ο Μπρους Μπράουν γύρισε το «On Any Sunday» το 1970, για το άλλο πάθος του, τις μηχανές, σε παραγωγή του Στιβ ΜακΚουίν; και κατέληξε να είναι υποψήφιος για Οσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ. Από τότε επανήλθε στην ενεργό δράση το 1992 για να γυρίσει το «The Endless Summer II» με τη βοήθεια του γιου του, αλλά απογοητευμένος πια από το γεγονός πως δεν μπορούσε να συνεχίσει το σινεμά με τον τρόπο που ήθελε, αποσύρθηκε ξανά στη φάρμα του στη Σάντα Μπάρμπαρα. Γεννημένος το 1937, ο Μπρους Μπράουν είναι σήμερα 80 ετών.
Δείτε ακόμη: Καλοκαιρινές σκηνές για πάντα #25 / «The Endless Summer» του Μπρους Μπράουν
Δείτε εδώ τον Μπρους Μπράουν σε μια συνέντευξή του να μιλάει για το πώς ξεκίνησε το σινεμά, την εμπειρία εκείνου του καλοκαιριού που δεν θα ξεχάσει ποτέ και τη σημασία του «The Endless Summer» για την αμερικανική κουλτούρα (όχι μόνο του σερφ):
