Φεστιβάλ / Βραβεία

Berlinale 2014 - Μέρα 4η: Του «Nymph()maniac» το κάγκελο!

στα 10

Η παρουσία του Λαρς φον Τρίερ στο Βερολίνο υπήρξε αισθητή, ακόμη κι αν δεν βγήκε από το στόμα του ούτε μια λέξη. Αντ' αυτού, ο Σάια ΛαΜπεφ ανέλαβε το ρόλο του προβοκάτορα, καθώς στις αίθουσες οι ταινίες του επίσημου προγράμματος συνεχίζουν να προκαλούν... συζητήσεις.

Berlinale 2014 - Μέρα 4η: Του «Nymph()maniac» το κάγκελο!

To χρονικό του «Nymph()maniac» στο 64ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου ξεκίνησε νωρίς το μεσημέρι με την πολυαναμενόμενη προβολή του «αλογόκριτου» πρώτου μέρους της ταινίας - με τους περισσότερους δημοσιογράφους στην αίθουσα να βρίσκονται εκεί για να συγκρίνουν τη μικρή εκδοχή που ήδη παίζεται στις περισσότερες χώρες του κόσμου και να συζητούν ατελείωτες ώρες για τις διαφορές, τις ομοιότητες και το marketing δαιμόνιο του τρομερού Δανού.

Διαβάστε εδώ τις διαφορές ανάμεσα στα δύο «Nymph()maniac».

Στη συνέχεια, μια έκπληξη κρυβόταν στο photo call που προηγήθηκε της συνέντευξης Τύπου της ταινίας, αφού ο Λαρς φον Τρίερ ήταν παρών και φωτογραφήθηκε με κέφι φορώντας ένα μπλουζάκι που πάνω του έγραφε «Φεστιβάλ Καννών - Persona Non Grata - Official Selection», αναφερόμενος για ακόμη μια φορά στο επεισόδιο που τον έκανε να ορκιστεί πως δεν ξαναμιλήσει ποτέ ξανά σε κανέναν δημοσιογράφο.

Εξού και δεν ακολούθησε τους Κρίστιαν Σλέιτερ, Ούμα Θέρμαν, Στέλαν Σκάσγκαρντ, Στείσι Μάρτιν και Σάια ΛαΜπεφ που κλήθηκαν να μιλήσουν για την ταινία στην συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε. Η οποία ήταν - φυσικά - επεισοδιακή αφού το ρόλο του προβοκάτορα ανέλαβε ο ΛαΜπεφ που φανερά ταλαιπωρημένος (από κάτι που τον βασανίζει έτσι κι αλλίως τον τελευταίο καιρό) αποχώρησε αιφνιδιαστικά από την αίθουσα... για να εμφανιστεί λίγες ώρες αργότερα στο κόκκινο χαλί της πρεμιέρας της ταινίας με μια χαρτοσακούλα στο κεφάλι που έγραφε «I am not Famous Anymore».

2

2

2

2

2

Διαβάστε και δείτε εδώ την αποχώρηση του Σάια ΛαΜπεφ από την αίθουσα της συνέντευξης Τύπου του «Nymph()maniac».

2

Στο Διαγωνιστικό Τμήμα χθες, ημέρα τέταρτη του Φεστιβάλ ξεχώρισε ακόμη μια γερμανική συμμετοχή, το «Kreuzweg» του Ντίτριχ Μπρούγκερμαν, ένα σκληρό δράμα για το θρησκευτικό φανατισμό, ιδωμένο μέσα από 14 κεφάλαια/μονοπλάνα που ακολουθούν το Γολγοθά μιας 14χρονης κοπέλας καθώς αυτή βρίσκεται μετέωρη ανάμεσα σε μια πίστη που της απαγορεύει οτιδήποτε «μοντέρνο» και μια καθημερινότητα που την μπερδεύει με τους «πειρασμούς» της. Διαβάστε εδώ ολόκληρη τη γνώμη του Flix για το «Kreuzweg» του Ντίτριχ Μπρούγκερμαν.

2

To «ελληνικό ενδιαφέρον» στην 64η Berlinale συνεχίστηκε με την παγκόσμια πρεμιέρα του «The Two Faces of January» του Χοσέιν Αμινί που βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Πατρίσια Χάισμιθ και γυρίστηκε στην Αθήνα, την Κρήτη και την Κωνσταντινούπολη με πρωταγωνιστές τον Βίγκο Μόρτενσεν, την Κίρστεν Ντανστ και τον Οσκαρ Αϊζακ. Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για το «The Two Faces of January».

2

Από την Αργεντινή, το «Historia del Medio» του πρωτοεμφανιζόμενου Μπέντζαμιν Ναστάτ φέρνει στο Διαγωνιστικό Τμήμα της Berlinale ένα μπουνιουελικό σχόλιο πάνω στην οικονομική κατάρρευση της χώρας, σε μια ταινία βασισμένη περισσότερο σε μια ιδέα που δεν αναπτύσσεται ποτέ, παρά την ατμόσφαιρα και την υποβλητική ηχητική μπάντα που σε κάνει μέτοχο του παράξενου σύμπαντός της. Διαβάστε εδώ ολόκληρη τη γνώμη του Flix για το «Historia del Medio».

2

Το «Calvary» του Τζον Μάικλ ΜακΝτόνα («The Guard»), αποτελεί μία από τις πιο - ήδη - διάσημες ταινίες του φετινού Πανοράματος, αφού διασκεδάζει τον εαυτό του και το θεατή με μια, στην καρδιά, κλασική βρετανική whodunit ιστορία, στη γραμμή ακόμα και της Αγκαθα Κρίστι, όπου μια μικρή ομάδα ανθρώπων σ’ ένα περιορισμένο περιβάλλον διεκδικεί μια ταυτότητα θύματος, θύτη ή απλού παρατηρητή. Διαβάστε εδώ ολόκληρη τη γνώμη του Flix για το «Calvary» του Τζον Μάικλ ΜακΝτόνα.

2

Ο,τι και να περιμένεις από το «The Long Way Down» του Πασκάλ Σομέιγ, βασισμένο στο ομώνυμο απολαυστικά σκοτεινό μυθιστόρημα του Νικ Χόρνμπι με υπέροχο καστ (από τον Πρις Μπρόσναν μέχρι την Ιμοτζεν Πουτς και την Τόνι Κολέτ), δεν θα το βρεις σε μια ταινία που προσπαθεί να μεταμορφωθεί σε μία mainstream, ευχάριστη, χαριτωμένη κομεντί με ήρωες σχηματικούς και εύκολα αναγνωρίσιμους για ευκολοχώνευτη ευρεία κατανάλωση, με εκκεντρικές πινελιές και ανατροπές που ακολουθούν κλισέ, προβλέψιμες μανιέρες. Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για το «A Long Way Down» του Πασκάλ Σομέιγ.

Διαβάστε ακόμη:

Μαθαίνετε τα πάντα για την Berlinale 2014, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο ειδικό τμήμα του Flix που ανανεώνεται διαρκώς