Πρωινό ξύπνημα με μία ταινία που θέλει να εξερευνήσει τα πιο αδιάκριτα ταμπού - μία 50χρονη επιχειρηματίας, παντρεμένη με παιδιά, δυναμική και αυστηρή στους κανόνες της δουλειάς της ξεκινά ένα επικίνδυνο παιχνίδι με έναν ασκούμενο υπάλληλο.
Στο «Babygirl» της Αλίνα Ρέιν, οι #metoo ρόλοι αντιστρέφονται, η γυναίκα παραβιάζει όλους τους κανόνες για να ταΐσει τα ένστικτά της, καταστρέφει τα πάντα και αυτοκαταστρέφεται, αναγκάζεται να κοιτάξει βαθιά μέσα της για να δει τι της έλειπε, τι δεν έμαθε ποτέ, τι δεν επέτρεψε στον εαυτό της να δοκιμάσει.
Ηταν λοιπόν λογικό, η επίσημη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε της δημοσιογραφικής προβολής να έχει θέμα.... όλα όσα θέλουμε να μάθουμε για το σεξ και φοβόμασταν να ρωτήσουμε. Την Νικόλ Κίντμαν.
Διαβάστε αναλυτικά.
Το 81ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας διεξάγεται φέτος από τις 28 Αυγούστου μέχρι και τις 7 Σεπτεμβρίου. Το Flix βρίσκεται στη Βενετία για να σας μεταφέρει όλα όσα συμβαίνουν μέσα και έξω από τις αίθουσες. Διαβάστε όλο το ρεπορτάζ για το φεστιβάλ εδώ
H Νικόλ Κίντμαν φτάνει στο Λίντο και στη συνέντευξη Τύπου
Δέχθηκα το ρόλο, γιατί την ταινία έγραψε και το σκηνοθέτησε γυναίκα Η ταινία είναι για την επιθυμία, τον πόθο. Για τον εσωτερικό διάλογο με τον εαυτό μας, τα μυστικά, τον γάμο, τον έλεγχο, τον σεβασμό, την εξουσία, την οικειότητα, την συναίνεση - είναι όλο πολύ σύνθετο, όσο σύνθετες είναι και οι ανθρώπινες σχέσεις. Πάνω από όλα όμως, αυτή είναι η ιστορία μίας γυναίκας. Και αν δέχθηκα να το κάνω είναι γιατί το έγραψε και το σκηνοθέτησε γυναίκα. Αισθάνθηκα ωραία που πίσω από τον φακό που θα με κοιτούσε αδιάκριτα, ήταν το βλέμμα μίας γυναίκας. Αισθάνθηκα ασφάλεια που ένα τέτοιο υλικό θα το χειριζόταν μια γυναίκα. Ηταν καιρός να πούμε κι εμείς τις ιστορίες μας, με το δικό μας τρόπο. Ευτυχώς, αυτό προχωράει καλά. Πόσες γυναίκες σκηνοθέτες υπάρχουν στο διαγωνιστικό; Αλλάζουμε, σταδιακά, αλλά αλλάζουμε.
Οχι ποτέ δεν σκέφτομαι το γυμνό μου σώμα. Πάντα σκέφτομαι πώς θα παραδοθώ στην κάθε ηρωίδα μου, χωρίς να λογοκρίνω το όραμα του/της δημιουργού. Πάντα το έκανα αυτό με τους σκηνοθέτες μου. Κάποιες φορές πέτυχε, κάποιες άλλες όχι. Αλλά πάντα τους εμπιστεύομαι απόλυτα. Δεν θέλω να δουλεύω διαφορετικά. Θέλω να προσφέρω τον εαυτό μου, ανοικτό, διαθέσιμο...»
Οχι ποτέ δεν σκέφτομαι το γυμνό μου σώμα Δεν κοιτάω τέτοιες λεπτομέρειες. Πλησιάζω τα πάντα με καλλιτεχνικό τρόπο. Πάντα σκέφτομαι πώς θα παραδοθώ στην κάθε ηρωίδα μου, χωρίς να λογοκρίνω το όραμα του σκηνοθέτη μου. Γιατί ο σκοπός μου είναι να παραδοθώ χωρίς όρους. Και για αυτό πρέπει να τους εμπιστεύομαι. Πώς βλέπουν την ηρωίδα μου, τι θέλουν να πουν. Πάντα το έκανα αυτό με τους σκηνοθέτες μου. Κάποιες φορές πέτυχε, κάποιες άλλες όχι. Αλλά πάντα τους εμπιστεύομαι απόλυτα. Δεν θέλω να δουλεύω διαφορετικά. Θέλω να χαρίζω τον εαυτό μου, ανοικτό, διαθέσιμο στους σκηνοθέτες μου. Οπότε όχι δε θα σκεφτώ πώς φαίνεται το σώμα μου στο πλάνο, τώρα που μεγάλωσα. Ναι η ταινία είναι τολμηρή, αλλά δεν ένιωσα ότι με εκμεταλλεύεται κανείς.Ο καθένας μπορεί να έχει την άποψή του, αλλά εγώ ένιωσα στιγμή ότι η σκηνοθέτης μου με παραβιάζει. Είχε μία ιδέα τολμηρή, αλλά η ίδια ήταν εξαιρετικά προστατευτική, αυθεντική, αληθινή.
Αλίνα Ρέιν, Νικόλ Κίντμαν
Η Αλίνα Ρέιν πιστεύει ότι δικαιούται μια γυναίκα, στη μέση ηλικία, να διακινδυνεύσει τα πάντα για καλό σεξ Ηταν μεγάλο δώρο να δουλέψω με αυτούς τους ηθοποιούς και να μιλήσουμε στην μεγάλη οθόνη, ναι, για το σεξ. Για το πόσο μία γυναίκα έχει μεγαλώσει να νιώθει ότι δικαιούται να πειραματιστεί με αυτό. Και χαίρομαι πολύ που το παρουσιάζουμε εδώ στη Βενετία. Η ταινία είναι για την σεξουαλικότητα, το δικαίωμα και της γυναίκας και του άντρα στην ικανοποίηση. Θέλαμε να προκαλέσουμε το διάλογο - μπορώ να αγαπήσω τον εαυτό μου βαθιά, πολύπλοκα, να αποδεχθώ όλες τις πτυχές μου; Ημουν πολύ τυχερή που δούλεψα με αυτό το καστ - την Νικόλ, τον Αντόνιο, τον Χάρις. Γιατί αντιπροσωπεύουν διαφορετικές γενιές, με διαφορετικές αντιλήψεις, διαφορετικά σετ εργαλείων. Και αυτό έδινε αξία και πλούτο στην ταινία. Γιατί και η έννοια της σεξουαλικότητας έχει διαφορετικές ερμηνείες με κάποιον πολύ νεότερο.
Το Big Little Lies είναι πολύ διαφορετικό. Βέβαια και αυτή η ταινία με βάζει σε μία πολύ εκτεθειμένη θέση. Μία τέτοια ταινία σε αφήνει στην κριτική του κόσμου. Ομως για εμάς που τη φτιάξαμε, δεν κοιτάξαμε ποτέ με κριτικό βλέμμα τους ήρωές μας. Αντιθέτως το κάναμε με πολύ σεβασμό. Δεν υπάρχει κριτική για αυτή τη γυναίκα. Θέλουμε κάθε θεατή να αποδεχθεί ή όχι την ηρωίδα μου, να την εξηγήσει, να την καταλάβει από μόνος του. Εγώ θέλω απλώς να καταλαβαίνω τους ανθρώπους. Επιλέγω ρόλους που με βάζουν στη διαδικασία να σκάβω μέσα μου και να αναδύομαι έχοντας ως εργαλείο μου την κατανόηση.
Eπιλέγω ρόλους που βγαίνουν από την ασφάλεια που έχουν τα κοινωνικά κουτάκια. Δεν θέλω την politically correct λογοκρισία. Ο άνθρωπος είναι αιχμάλωτος των ενστίκτων του. Δεν υπάρχει δημοκρατία στα ένστικτά μας...»
Ο Αντόνιο Μπαντέρας επιλέγει ρόλους που δεν λογοκρίνονται από το political correctness Θυμάμαι να έρχομαι σε φεστιβάλ με ταινίες που στις μέρες μας δε θα γινόντουσαν ποτέ. Θα τις πετσόκοβαν οι κριτικοί, θα τις θεωρούσαν επικίνδυνες. Θα ήταν politically incorrect. Δεν μπορούμε να ζούμε σε έναν κόσμο που τους κανόνες τους ορίζει το politically correctness. Οταν διάβασα αυτό το σενάριο αισθάνθηκα ότι η Αλίνα τολμά να βγει από τις γραμμές. Ο άνθρωπος είναι αιχμάλωτος των ενστίκτων του. Δεν υπάρχει δημοκρατία στα ένστικτά μας. Δεν ζητήσαμε να γεννηθούμε, να είμαστε εδώ. Για αυτό με ενδιαφέρει να μην μένω σ' ένα ασφαλές κουτί. Θέλω να εξερευνώ τα όρια. Οταν παίρνεις έναν τέτοιο ρόλο σε μία τέτοια ταινία είναι σαν να κοινωνείς με τη σκηνοθέτη σου και τους συμπρωταγωνιστές σου. Γιατί αυτές οι σκηνές έχουν πολυπλοκότητα, επικινδυνότητα και πρέπει να φροντίζεις και να νιώθεις φροντισμένος.
Πώς σκέφτηκε η Αλίνα Ρέιν να προσλάβει τον Αντόνιο σε ρόλο κάποιου που δεν ικανοποιεί σεξουαλικά τη γυναίκα του; Για μένα είναι ένας εξαιρετικός ηθοποιός και ένα πραγματικό είδωλο για μένα. Ομως μου ήταν απαραίτητος γιατί πηγαίνει κόντρα στο στερεότυπο που έχουμε για τους λατίνους εραστές. Ηθελα έναν πολύ γοητευτικό, αρρενωπό άντρα στον ρόλο του συζύγου της, καθώς ήθελα να φαίνεται ξεκάθαρα ότι το πρόβλημα ήταν δικό της. Η δική της κρίση, υπαρξιακή και ηλικιακή και σωματική. Δεν είχε να κάνει με κανέναν άλλον. Δεν έχει οργασμό γιατί δεν αφήνει τον έλεγχο, δεν επιτρέπει στον άντρα της να την μάθει πραγματικά.
Πόσο τρομακτικές ήταν για τον Χάρις Ντίκινσον οι ερωτικές σκηνές με την Κίντμαν Τον τόνο σε ένα γύρισμα τον θέτει η σκηνοθέτης. Η Αλίνα ήταν πάντα έτοιμη να προκαλέσει τα όρια μας. Αυτό άνοιξε έναν ολόκληρο κόσμο μπροστά μου, μου επέτρεψε να πειραματιστώ, να δω τι μπορώ να κάνω. Και το ότι μπόρεσα να βουτήξω σε αυτή την περιπέτεια έχοντας δίπλα μου εμβληματικούς πρωταγωνιστές ήταν μεγάλο δώρο. Επίσης είχαμε την Λίζι, μία καταπληκτική intimacy coordinator, που ήταν πολύ σημαντική στο γύρισμα για όλους μας. Στο φινάλε, όλα είναι μια χορογραφία και χρειάζεσαι κάποιον να δείχνει τα βήματα, τον ρυθμό, το πώς δε θα πατήσεις το πόδι του άλλου.
Νομίζω ότι όλοι έχουμε ένα κτήνος που ζει μέσα μας, μαζί μας. Ολοι - γυναίκες, άντρες, καμηλοπαρδάλεις. Εγώ μεγάλωσα να μην πιστεύω στο καλό και το κακό. Είμαστε όλοι και τα δυο..»
Γιατί δεν τιμωρείς την «παραβατική» ηρωίδα σου, Αλίνα; Στις ταινίες των 80ς αυτές οι σχέσεις τελείωναν με τιμωρία της γυναίκας. Νομίζω ότι όλοι έχουμε ένα κτήνος που ζει μέσα μας, μαζί μας. Ολοι - γυναίκες, άντρες, καμηλοπαρδάλεις. Εγώ μεγάλωσα να μην πιστεύω στο καλό και το κακό. Είμαστε όλοι και τα δυο. Για αυτό δε θέλω οι χαρακτήρες μου να τιμωρούνται. Θέλω να τους επιτρέπεται να υπάρχουν. Ειδικά, οι γυναίκες που πάντα έπρεπε να δικάζονται για την ηθική τους.
Ολοι αξίζουμε έναν καλό οργασμό (παρεμβάλλεται ο Χάρις). Ομως έκανες ένα δώρο που έχει να κάνει με το σώμα σου - μίλησες για το γυναικείο σώμα και τον γυναικείο οργασμό. Αντρες, κρατήστε σημειώσεις.
Το 81ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας διεξάγεται φέτος από τις 28 Αυγούστου μέχρι και τις 7 Σεπτεμβρίου. Το Flix βρίσκεται στη Βενετία για να σας μεταφέρει όλα όσα συμβαίνουν μέσα και έξω από τις αίθουσες. Διαβάστε όλο το ρεπορτάζ για το φεστιβάλ εδώ
