Σε όλη μου τη ζωή προσπαθούσα να γίνω ένας κανονικός άνθρωπος.»
Ευτυχώς ο Ούντο Κίρ δεν τα κατάφερε ποτέ, παραμένοντας το bigger than life, weird, (τολμηρά ανοιχτά) queer, ανόθευτα underground και α-κανονικό καταφύγιο σε περισσότερες από 200 ταινίες και σε μια πραγματική ζωή που ακόμη δεν είχε ορίσει με λέξεις τη γοητεία του διαφορετικού. Μια μελαγχολικά εορταστική παρουσία που έφερνε στις ταινίες όπου συμμετείχε, έναν εκρηκτικό συνδυασμό αριστοκρατικής βορειοευρωπαϊκής αυστηρότητας και μαζί την ελαφρότητα ενός underground τρόπου ζωής και καριέρας - με την ανατριχιαστική (κυριολεκτικά και μεταφορικά) λάμψη ενός one man show που συνεχίζεται από εμφάνιση σε εμφάνιση - είτε αυτό είναι το «Δαμάζοντας τα Κύματα» είτε μια σελίδα από το «Sex» της Madonna.
Την είδηση του θανάτου του στην ηλικία των 81 ετών ανακοίνωσε ο σύντροφός του, ο εικαστικός Ντέλμπερτ ΜακΜπράιντ.
Στην πρώτη του ταινία το «The Road to St. Tropez» (1966)
«Οταν είμαι σε κατάθλιψη και ο καιρός είναι κακός, ανοίγω τη σελίδα μου στο IMDB και χαζεύω πίνοντας καφέ και πάντα νιώθω καλύτερα. Υπάρχουν εκεί ταινίες για τις οποίες δεν έχω την παραμικρή ιδέα.»
Ο Κιρ αφήνει πίσω του μια πλούσια φιλμογραφία που πολλοί θα ζήλευαν με τις συνεργασίες του με τον Αντι Γουόρχολ να θεωρούνται από τις πιο εμβληματικές. Στη δεκαετία του ’70, ο Κιρ πρωταγωνίστησε στις ταινίες «Σάρκα για τον Φρανκενστάιν» και «Αίμα για τον Δράκουλα», και oi δύο σε σκηνοθεσία Πολ Μόρισεϊ και παραγωγή του Γουόρχολ. Πρόκειται για δύο ταινίες εμπνευσμένες από τα κλασικά τέρατα της Universal, όπου ο Κιρ πρόσφερε μια στοιχειωτική αλλά και κωμικά εμπλουτισμένη με αδεξιότητα εκδοχή των χαρακτήρων, οι οποίες του άνοιξαν τον δρόμο προς το Χόλιγουντ. Γεννημένος στην Κολωνία της Γερμανίας, μετακόμισε στο Λονδίνο στα 18 του μετά την γνωριμία του με τον Φασμπίντερ.
Σκηνή από το «Σάρκα για τον Φρανκενστάιν»
Σκηνή από το «Αίμα για τον Δράκουλα»
Τις επόμενες δύο δεκαετίες, ο Κιρ εργάστηκε σε κινηματογραφικά πρότζεκτ σε όλη την Ευρώπη (πέρασε και από την Ελλάδα στους «Ερωτομανείς» και το «Αδιέξοδο» του Ομηρου Ευστρατιάδη), ενώ ταυτόχρονα συνεργάστηκε με τον θρυλικό Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ σε ταινίες όπως «Η Σύζυγος του Σταθμάρχη», «Η Τρίτη Γενιά» και «Λίλι Μαρλέν». H συνάντησή τους υπήρξε καθοριστική για την επιβεβαίωση που αναζητούσε ο Γερμανός ηθοποιός πως μπορούσε να συνεχίσει την καριέρα του παραμένοντας ο ιδιοσυγκρασιακός άνθρωπος που ήταν.
Σκηνή από το «Η Τρίτη Γενιά» του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ
Λίγο αργότερα, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, ο Κιρ γνώρισε τον σκηνοθέτη Γκας Βαν Σαντ, τον οποίο ο Κιρ πιστώνει πως τον βοήθησε να εξασφαλίσει άδεια εργασίας στις ΗΠΑ και κάρτα SAG. H εμφανισή του στο «Δικό μου Αϊντάχο» του 1991 τον έκανε έμβλημα της Generation X, δικαιωματικά μια από τις φιγούρες που χρειαζόταν επειγόντως το ανεξάρτητο σινεμά σε Αμερική και Ευρώπη.
Με το καστ της ταινίας «To Δικό μου Αϊντάχο» το 1991
Εκείνη την περίοδο, ξεκινάει και η μακρόχρονη συνεργασία του χαρισματικού ηθοποιού με τον Λαρς φον Τρίερ. Το εναρκτήριο λάκτισμα έγινε στα τέλη της δεκαετίας του ‘80 με την «Επιδημία», ενώ το ’91 ο Κιρ εμφανίστηκε στο «Europa», πριν συμμετάσχει σε αρκετά επεισόδια της μακρόχρονης σειράς τρόμου-θρίλερ του φον Τρίερ «The Kingdom» κατά τη διάρκεια των ’90s και των 00s. Αλλες κινηματογραφικές συνεργασίες τους περιλαμβάνουν τα: «Δαμάζοντας τα Κύματα», «Χορεύοντας στο Σκοτάδι», «Dogville», «Melancholia» και «Nymphomaniac: Μέρος Β’». Ο Κιρ έχει βαφτίσει και την κόρη του Λαρς φον Τρίερ, σε ένα trivia που δίνει νόημα στις «εκλεκτικές συγγένειες» των δύο μορφών του σύγχρονου σινεμά.
Πάνω δεξιά στο «Europa» του Λαρς φον Τρίερ
Κατά τη δεκαετία του 1990, ο Κιρ ανέλαβε επίσης αρκετούς υποστηρικτικούς ρόλους σε μεγάλες χολιγουντιανές παραγωγές, όπως τα «Ντετέκτιβ Ζώων» (Ace Ventura: Pet Detective), «Αρμαγεδδών» και «Σκοτεινή Δύναμη» (Blade). Εμφανίστηκε ακόμη στο βιβλίο της Μαντόνα με τίτλο «Sex» το 1992, καθώς και στα βίντεο κλιπ των «Erotica» και «Deeper and Deeper» από το άλμπουμ «Erotica». Από τις τελευταίες του εμφανίσεις, ξεχωρίζουν αυτές στις ταινίες του Κλέμπερ Μεντόνσα Φίλιο «Bacurau» και «The Secret Agent». To «Swan Song» του Τοντ Στίβενς τον βρήκε να υποδύεται - σε μια εξτραβαγκάντζα που ταιρίαζε απόλυτα με την προσωπικότητα του - έναν «Λιμπεράτσε της κομμωτικής».
Από το «Sex» της Madonna
Από το «Swan Song» του 2021
«Μου άρεσε η προσοχή, γι’ αυτό έγινα ηθοποιός», είχε δηλώσει ο Κιρ σε συνέντευξη του στο Variety το 2024. Εχοντας εργαστεί επί δεκαετίες μεταξύ Ευρώπης και ΗΠΑ, ο Κιρ τα τελευταία χρόνια της ζωής του είχε εγκατασταθεί στο Λος Αντζελες και το Παλμ Σπρινγκς.
Rest in peace, ή όπου αλλού θέλεις και μπορεί να σε χωρέσει, Ούντο.
