Με φόντο την ονειρική «Από τη Γη στη Σελήνη» του Αγγελου Σπάρταλη θα ανοίξει την αυλαία του το αnimαsyroς 06 στην Ερμούπολη της Σύρου, στις 27 Σεπτεμβρίου. Με προϋπηρεσία στη σκηνοθεσία μικρού και μεγάλου μήκους, ο ζωγράφος, εικαστικός, videoartist, animator, πολυσχιδής καλλιτέχνης Αγγελος Σπάρταλης υπογράφει την πρώτη ελληνική animation ταινία μεγάλου μήκους, ένα πρότζεκτ πάνω στο οποίο δουλεύει αρκετά χρόνια.
Η υπόθεση του «Από τη Γη στη Σελήνη» μας επιστρέφει στην Αμερική του 1869, έναν ολόκληρο αιώνα δηλαδή πριν την προσσελήνωση του Apollo 11, oι πολέμαρχοι αναπολούν το παρελθόν και θλίβονται γιατί ο πόλεμος έχει τελειώσει. Τότε ακριβώς έρχεται ο πρόεδρος του Τηλεβολικού Συλλόγου, Ιμπεϋ Μπαρμπικάν, να δώσει τη λύση ανακοινώνοντας ένα σχέδιο για τη ρήψη μίας οβίδας από τη Γη στη Σελήνη, πράξη που θα αποτελέσει και την πρώτη ουσιαστική επικοινωνία τού ανθρώπου με τον δορυφόρο της Γης και θα δοξάσει και τις 36 Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής στα πέρατα του πλανήτη.
Η ταινία, κατασκευασμένη με την τεχνική του κολάζ, βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Ιούλιου Βερν («De la Terre à la Lune», 1865) και σατιρίζει με χιούμορ αλλά και κριτική διάθεση τους πολεμοχαρείς αυτού του κόσμου. Το κολάζ εισχωρεί και στο σενάριο της ταινίας και ο θεατής βρίσκεται πολύ συχνά μπροστά σε αναχρονισμούς (μία αναφορά στους Beatles ή ένα ηλεκτρονικό εξάρτημα υψηλής τεχνολογίας).
Λίγο πριν την δούμε στην μεγάλη οθόνη, επιχειρήσαμε να μπούμε στο μυαλό του Αγγελου Σπάρταλη και να μάθουμε πώς αυτή η ιδέα κατέληξε να υλοποιηθεί με την πρόκληση που αποτελεί στην Ελλάδα το animation.
Πόσα χρόνια δουλεύεις πάνω στην ιδέα και στην υλοποίηση της ίδιας της ταινίας;
Ξεκίνησε να σχεδιάζεται το καλοκαίρι του 2008 και ολοκληρώθηκε τον Μάρτιο του 2013. Τον Σεπτέμβρη του 2011 κάναμε στην TITANIUM Yiayiannos gallery στην Αθήνα μια έκθεση που είχε τον ίδιο τίτλο με την ταινία μας. Ηταν ζωγραφισμένες τηλεοπτικές σκηνές από την δεκαετία του 60 με κυρίαρχο θέμα την προσελήνωση του Apollo 11. Μάλιστα 2 από τους πίνακες αυτούς εμφανίζονται και στην ταινία. Η ιδέα της έκθεσης και της ταινίας ήταν κοινή και συνοψίζεται στο «Ολα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν». Από τη σύλληψη ως την ολοκλήρωση της ταινίας πέρασαν 5 χρόνια μέσα στα οποία γίνανε παράλληλα και άλλα πράγματα, όπως η έκθεση που προαναφέραμε αλλά και μια δεύτερη κόρη.
Το θέμα σου, βασισμένο στο βιβλίο του Ιουλίου Βερν, μοιάζει (δυστυχώς) πιο επίκαιρο από ποτέ. Είχες τη διάθεση για μία καυστική κριτική όσων συμβαίνουν γύρω μας, αλλά και τη διακωμώδησή τους ταυτόχρονα;
Δεν είναι εύκολο να βρεις έξυπνους διαλόγους και δε φανταζόμουν ότι θα τους βρω στον Βερν τον οποίο -όπως και οι περισσότεροι δυστυχώς- θεωρούσα ξεπερασμένο. Οταν όμως έπεσε στα χέρια μου μια υπέροχη έκδοση του βιβλίου (1957, ΑΣΤΗΡ), κόκκινη, δερματόδετη (εντάξει, έχω φετίχ με τα βιβλία) και διάβασα μέσα έναν διάλογο μεταξύ 2 κωλυμμένων στρατιωτικών που αναπολούν τις ένδοξες μέρες του πολέμου σιχτιρίζοντας το ειρηνικό παρόν με τη φράση «Είναι πραγματικό αίσχος να μένουν τα πένθιμα ρούχα αχρησιμοποίητα στις ντουλάπες και το μπαμπάκι να ξαναφυτρώνει στους κάμπους!» κατάλαβα ότι είχα βρει αυτό που έψαχνα. Υπάρχει μια διάθεση διακωμώδησης αλλά είναι άχρονη, αφορά στην ανθρωπότητα παντού και πάντα και όχι αποκλειστικά εδώ και τώρα.
Γιατί επέλεξες την τεχνική του collage animation;
Για λόγους αισθητικής αρτιότητας και οικονομίας. Βέβαια, και ο ίδιος ο Βερν περιγράφει ότι οι ένδοξοι στρατιώτες του Πυροβολικού ήταν πολύ περήφανοι που δεν ήταν αρτιμελείς. Γράφει χαρακτηριστικά ότι σε 10 στρατιώτες μετρούσες το πολύ 5 πόδια. Τα ανθρώπινα μέλη που τους έλειπαν τα αντικαθιστούσαν λοιπόν με προσθετικούς μηχανισμούς της εποχής, ήταν κι εκείνοι ένα κολάζ ας το πούμε έτσι. Ισως να έπαιξε κι αυτό ρόλο στην επιλογή της τεχνικής, δε θυμάμαι τώρα πια να σας πω με βεβαιότητα.
Εχεις δουλέψει στο θέατρο, έχεις κάνει τις προσωπικές σου εκθέσεις, έχεις γυρίσει αρκετές μκρού και μεγάλου μήκους ταινίες; Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση ποια η μεγαλύτερη χαρά της μεγάλου μήκους animation;
Οταν ζωγραφίζεις πολύ καιρό -επειδή η ζωγραφική είναι μια μοναχική τέχνη και ο ζωγράφος ένας αναχωρητής των πραγμάτων και της ζωής- νοσταλγείς τους ανθρώπους και κάνεις μια ταινία μυθοπλασίας με ηθοποιούς για να ξελαμπικάρεις. Κάνοντας την ταινία αυτή όμως, τρως στη μάπα το συνεργείο και τους ηθοποιούς που σε τρελαίνουν («Αυτό δε γίνεται», λέει πάντα ο τεχνικός, «Δε μου κάνεις κοντινά πλάνα γιατί κατά βάθος με μισείς και θες να με καταστρέψεις», λέει πάντα ο ηθοποιός, κ.τ.λ.). Κι έτσι αποφασίζεις ή να ξαναζωγραφίσεις ή να κάνεις ένα animation που δε θέλει ηλεκτρολόγο και σταρ. Κάτω από αυτές τις συνθήκες λοιπόν ξεκινήσαμε το «Από τη Γη στη Σελήνη», αλλά ήμασταν προκλητικά αδαείς, δεν ξέραμε τι αγγούρι μας περιμένει και φυσικά, αφού το φάγαμε τώρα χαιρόμαστε.
Είχες εξ αρχής την ιδέα/επιθυμία της συνεργασίας με τον Διονύση Σαββόπουλο και τον Ψαραντώνη; Πώς προέκυψε και πόσο σημαντικά είναι τα τραγούδια στην ταινία;
Η συνεργασία με τον κύριο Σαββόπουλου και με τον Ψαραντώνη προέκυψε από τις ανάγκες της ταινίας, σαν φυσική διαδικασία και όχι από επινόηση ή έπαρση. Ηταν οι μόνοι κατάλληλοι να τραγουδήσουν και να δώσουν την φωνή τους στους ήρωες που υποδύονται στην ταινία μας. Αν ήμουν Αμερικάνος θα προσέγγιζα τον Bob Dylan και τον Tom Waits αντίστοιχα. Τα τραγούδια είναι υπόθετα στην ταινία και όχι επίθετα, προάγουν τον μύθο και δημιουργούν ατμόσφαιρες. Ελπίζω να βρουν το δρόμο τους σύντομα και στα ραδιόφωνα. Τα διαθέτουμε δωρεάν και αποκλειστικά στο διαδίκτυο, στο επίσημο site του «Από τη Γη στη Σελήνη».
INFO:
- Σενάριο, σκηνοθεσία, animation: Aγγελος Σπάρταλης
- Μουσική: Ζινοβία Αρβανιτίδη
- Σχεδιασμός ήχου: Λουκάς Μεσσηνέζης
- Ηχοληψία: Κώστας Τυμπακιανάκης
- Μοντάζ: Γιώργος Πατεράκης
- Τραγούδι: Διονύσης Σαββόπουλος, Ψαραντώνης
- Φωνές: Μάνος Βακούσης, Αλέξανδρος Λογοθέτης,
- Στράτος Τζώρτζογλου, Δημήτρης Σταρόβας
- Παραγωγοί: Aγγελος Σπάρταλης & Αγγελική Σβορώνου
- Συμπαραγωγός: Πάρις Καραγιώργος
- Παραγωγή: Wish You Luck film productions (c)2013
Tags: animasyros, animasyros 06
