Είναι σημαντικό πως για να μεταφέρει κάποιος τα όσα ειπώθηκαν πριν από λίγο στο Αμφιθέατρο της Γενικής Γραμματείας Πολιτισμού πρέπει να ξεχωρίσει τελείως τους δύο ομιλητές της συνέντευξης Τύπου που δόθηκε, τον Γενικό Διευθυντή του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και τον Υφυπουργό Πολιτισμού, Κώστα Τζαβάρα.
Ο Γρηγόρης Καραντινάκης βρέθηκε εκεί για να ανακοινώσει σημαντικά πράγματα για την λειτουργία του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, να δημοσιοποιήσει τη λίστα των ταινιών που έχουν υποστηριχθεί από το ΕΚΚ (είτε μέσω του νέου κανονισμού χρηματοδοτικών προγραμμάτων είτε για την προώθηση και την προβολή τους είτε ως ολοκληρωμένες παραγωγές), να ενημερώσει τους δημοσιογράφους για την σχεδόν ολική αποπληρωμή των χρεών του ΕΚΚ προς τους παραγωγούς των ταινιών παρελθόντων ετών, την είσπραξη του χρωστούμενου από το κράτος στο ΕΚΚ Φ.Π.Α., αλλά και την είσπραξη της επιστροφής φόρου που αναλογεί από τα έσοδα των ταινιών στις κινηματογραφικές αίθουσες, να μιλήσει για την αύξηση των εσόδων της Hellas Film και την περαιτέρω μείωση των λειτουργικών εξόδων του ΕΚΚ και για την υποστήριξη των ελληνικών ταινιών από ευρωπαϊκά προγράμματα (MEDIA, Eurimages κ.ά.).
Ο Κώστας Τζαβάρας βρέθηκε εκεί, σαφέστατα, όπως δήλωσε και ο ίδιος στην έναρξη της ομιλίας του «για να διαλύσω, όσο μπορώ βέβαια, την παρεξήγηση που δημιουργήθηκε για την πιθανή κατάργηση του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου», αναφερόμενος φυσικά στη διάσημη συνέντευξη του Γιάννη Σολδάτου στην Ελευθεροτυπία πριν λίγο καιρό όπου ο σκηνοθέτης και εκδότης με το ρόλο του άτυπου συμβούλου του Κώστα Τζαβάρα δήλωσε πως στις προτάσεις που έχει καταθέσει στον Υφυπουργό περιλαμβάνεται και το οριστικό κλείσιμο του ΕΚΚ.
Διαβάστε εδώ περισσότερα για τη συνέντευξη του Γιάννη Σολδάτου που πυροδότησε αντιδράσεις.
Η υπόλοιπη εισήγηση του Κώστα Τζαβάρα περιλάμβανε μερικές αόριστες ανακοινώσεις των μελλοντικών στόχων του για τον ελληνικό κινηματογράφο, σε σχέση με την αναθεώρηση του νόμου 3905/2010 (Γερουλάνου), καθώς, όπως δήλωσε ο Υφυπουργός, από το 2010 όπου ψηφίστηκε μέχρι και σήμερα έχουν παρατηρηθεί κενά σε αυτόν, τα οποία ωστόσο δεν περιλαμβάνουν το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και τη λειτουργία του.
Στον καινούριο νόμο (που κάθε Υπουργός που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να αλλάζει για να μην πει κανείς πως κράτησε τον προηγούμενο και είναι παλιομοδίτης) λοιπόν θα προβλέπονται:
- Εμπλουτισμός και αναβάθμιση της προβολής των ελληνικών ταινιών στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με ειδικό τμήμα ελληνικού κινηματογράφου (δεν έχει ακόμη αποφασισθεί αν το τμήμα αυτό θα είναι διαγωνιστικό ή όχι).
- Ενίσχυση της παραγωγής ελληνικών έργων «γιατί μέσα από την προβολή και την προώθηση αυτών των έργων προβάλλουμε και την Ελλάδα και τη σημασία που έχει σήμερα το προϊόν που λέγεται ελληνικός κινηματογράφος».
- Μαζί με τα κίνητρα που θα υπάρχουν για την παραγωγή, πρέπει να δημιουργηθεί και ένα σύστημα κινήτρων ώστε να γίνει ελκυστικός τόπος γυρισμάτων η Ελλάδα για ταινίες από το εξωτερικό.
- Ενίσχυση διαφόρων φεστιβάλ ανά την Ελλάδα (ο Κώστας Τζαβάρας ανέφερε χαρακτηριστικά το Φεστιβάλ της Δράμας και το Φεστιβάλ Ολυμπίας)
- Ενίσχυση της Ταινιοθήκης ώστε να αποτελέσει το αρχείο της συνολικής ελληνικής κινηματογραφικής παραγωγής.
Οσες φορές κι αν ρωτήθηκε από τους δημοσιογράφους ο Κώστας Τζαβάρας για κάποιο συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα ως προς τον νέο νόμο ή σε ποιο ακριβώς πλαίσιο και με ποιους γίνεται ο διάλογος για τη διαμόρφωσή του ή για συγκεκριμένες κινήσεις σχετικά με την προσέκλυση ξένων παραγωγών στην Ελλάδα ή για τον πραγματικό λόγο που είναι αναγκαίο ένα ελληνικό τμήμα στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, οι απαντήσεις του παρέμεναν εξίσου αόριστες και όπως χαρακτηριστικά δήλωσε η Μαρία Κατσουνάκη της «Καθημερινής» θύμιζαν πραγματικά τη μέρα της μαρμότας.
Δηλαδή μια σειρά από εξαγγελίες που έχουμε ακούσει δεκάδες φορές στο παρελθόν από σειρά Υπουργών διαφορετικών κυβερνήσεων οι οποίες πάντα μεταφέρονται στον επόμενο ως κληροδότημα πριν περάσουν κι από αυτόν για να συνεχίσουν την πορεία τους μέσα στο χρόνο.
Επίσης, σε μια εποχή που το momentum του ελληνικού κινηματογράφου στο εξωτερικό συνεχίζει με άριστες επιδόσεις χωρίς πραγματική κρατική υποστήριξη και ενώ ο Κώστας Τζαβάρας αναφέρθηκε συχνά πυκνά στη λέξη – φετίχ των τελευταίων χρόνων που δεν είναι άλλη από την «εξωστρέφεια», οι προσπάθειες του Υπουργείου περιορίζονται στο να δημιουργηθεί ξανά διαγωνιστικό τμήμα ελληνικών ταινιών στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και στο ενδιαφέρον για τα τοπικά Φεστιβάλ ανά την Ελλάδα, προσθέτοντας απλά και το θέμα της προσέκλυσης ξένων παραγωγών στην Ελλάδα που θα έπρεπε να είχε γίνει «προχθές» και όχι με τους αργούς ρυθμούς αναζήτησης και διαβούλευσης που ο ίδιος δήλωσε ότι προχωράει η ενδεχόμενη ρύθμισή του.
Οσο όμως και ολοφάνερη και αν ήταν η προσπάθεια του Κώστα Τζαβάρα να μας πείσει πως πραγματικά κάτι γίνεται προς τη σωστή κατεύθυνση στο να συναντήσει επιτέλους η κυβέρνηση αυτή τη μεγάλη στιγμή του ελληνικού κινηματογράφου, το αποτέλεσμα ήταν μάλλον απογοητευτικό και «πρόχειρο» όπως και η όλη τραγελαφική ιστορία με την υπόθεση του Γιάννη Σολδάτου και της συνέντευξής του.
Επιστρέφοντας στον Γρηγόρη Καραντινάκη, τα πραγματικά ενδιαφέροντα σημεία της εισήγησής του ήταν η διαβεβαίωσή του πως το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου λειτουργεί κανονικά (σε απάντηση του γενικότερου κλίματος που έχει δημιουργηθεί πως το Κέντρο είναι ανενεργό) με τους πόρους που έχει στην ιδιαίτερη οικονομική συγκυρία που ζούμε και φυσικά η λίστα των ταινιών που χρηματοδοτήθηκαν και υποστηρίχθηκαν από το Κέντρο.
Ανάμεσα στις ταινίες αυτές βρίσκουμε από το παλιό πρόγραμμα Ορίζοντες το «Τετάρτη 04.45» του Αλέξη Αλεξίου, το «27 Μοίρες Ανατολικά» του Νίκου Γραμματικού, το «Οχθες» του Πάνου Καρκανεβάτου, το «Λούτον» του Μιχάλη Κωνσταντάτου και το «Ονειρα οι Ζωές Μας» του Νίκου Καβουκίδη, ενώ από το νέο κανονισμό χρηματοδότησης βρίσκουμε το «Σάρωμα» του Σύλλα Τζουμέρκα, το «Ξενία» του Πάνου Χ. Κούτρα και το «Γκρίζο Φως» του Γιάννη Οικονομίδη.
Επίσης ανακοινώθηκαν και οι εγκρίσεις του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου για τη συγγραφή σεναρίου στις οποίες συναντάμε το «Ιβο και Σοφία» της Ελίνας Ψύκου, τα «Γουρούνια στον Ανεμο» του Στέργιου Πάσχου, τη «Χρυσή Μέρα» του Βαρδή Μαρινάκη, την «Ολυμπία» του Παναγιώτη Φαφούτη, το «Στη Χώρα που Κανείς δεν Ηξερε να Κλαίει» του Γιώργου Πανουσόπουλου, το «Φρανκεστάιν» του Κώστα Ζάππα, το «Κοίλα» του Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου κ.ά.
Μεταξύ μας αυτοί οι έστω και λίγοι αυτοί τίτλοι και τα ονόματα των δημιουργών τους λένε περισσότερα από όσα ειπώθηκαν επί μιάμιση ώρα στη συνέντευξη Τύπου που παρακολουθήσαμε.
Αλλωστε λίγες μόνο ημέρες μετά τη συνέντευξη του Γιάννη Σολδάτου, το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου έστειλε δελτίο τύπου που δήλωνε ρητά πως το Κέντρο δεν κλείνει, με διαβεβαίωση του Κώστα Τζαβάρα. Αλλά έπρεπε προφανώς να το πει και δια ζώσης ο Υπουργός για να γίνει πιο επίσημο.
