«Πιστεύα πάντα ότι η πρωτοπορία είναι μια επίδειξη αυθάδειας. Μπορούμε να κάνουμε τα πάντα με τον κινηματογράφο: ντοκιμαντέρ, πορνογραφία, τέχνη ή σκουπίδια! Προσωπικά, μ' αρέσει να δουλεύω τις ταινίες μου μ' ένα δικό μου τρόπο. Αυτό δεν μπορεί να το επιτύχει κανείς σε εμπορικά πλαίσια, γιατί εκεί υπάρχουν περιορισμοί, ημερομηνίες λήξεως που πρέπει να τις λάβουμε υπόψη μας και πάντα κάποιους που πρέπει να τους ικανοποιείς.»
Ηταν 1947 όταν ο Κένεθ Ανγκερ ολοκληρώνει το γυρισμένο στο σπίτι των γονιών του, «Fireworks», μια gay φαντασίωση που όρισε την απαρχή του queer cinema, όταν ακόμη ο όρος δεν υπήρχε και η ομοφυλοφιλία ήταν ακόμη απαγορευμένη από το νόμo. O Αλφρεντ Κίνσεϊ είναι από τους πρώτους που θα τη δουν, ο Ζαν Ζενέ από τους πρώτους που θα την αποθεώσουν και το 1957, μετά από την απαγόρευση της ταινίας και την καταδίκη ενός διανομέα για την προβολή της στο Λος Αντζελες, η η υπόθεση θα αναχθεί σε θέμα κοινωνικών δικαιωμάτων και σε μια ιστορική απόφαση το δικαστήριο της Καλιφόρνια θα αποδεχθεί πως η ομοφυλοφιλία σε μια ταινία δεν είναι άσεμνη πράξη.
Ενα τέλειο δείγμα πρώιμης queer επανάστασης που ο νεαρός δημιουργός του μόλις ξεκινούσε, αλλάζοντας τα δεδομένα.
Γεννημένος το 1927 στη Σάντα Μόνικα, ο Κένεθ Ανγκερ είχε ήδη ξεκινήσει να κάνει σινεμά από τα 10 του, χωνεύοντας με το πέρασμα των χρόνων την γκέι μυθολογία, την λατρεία του για τα άπλυτα της βιομηχανίας του θεάματος όπως αυτές θα γίνονταν οι σκανδαλιστικές σελίδες του «Hollywood Babylon» και τις διδαχές του Αλιστερ Κρόουλι (στις οποίες τον μύησε ο avan-garde σκηνοθέτης Κέρτις Χάρινγκτον) για τη στενή σχέση της επιθυμίας με τις δυνάμεις του σκότους.
O Κένεθ Ανγκερ στο «Fireworks»
O Κένεθ Ανγκερ στα γυρίσματα του «Scorpio Rising»
Μετά το «Fireworks», ο Ανγκερ μετακόμισε στη Γαλλία μετά από πρόσκληση του Ζαν Ζενέ, όπου και γύρισε το «Eaux d’Artifice» και το «Rabbit’s Moon», για να επιστρέψει το 1953 στην Αμερική και να ολοκληρώσει τις δύο ακόμη διάσημες ταινίες του το «Inauguration of the Pleasure Dome» και το διάρκειας 29 λεπτών «Scorpio Rising».
Παρόλο το γεγονός ότι στην καριέρα του μέχρι και τη δεκαετία του 2010 γύρισε περίπου 30 ταινίες μικρού μήκους αυτές οι πρώτες του πέντε ταινίες (συν το «Lucifer Rising» του 1972 με την Μαριάν Φέιφθουλ) υπήρξαν το απαύγασμα του έργου του και η μεγάλη του επίδραση στη εγκαθίδρυση του queer cinema αλλά και την επισημοποίηση του avant-garde, όπως θα το ακολουθούσαν μετά ο Αντι Γουόρχολ και οι ακόλουθοί του, αλλά και όλο το μεγάλο γκρουπ των ανεξάρτητων αμερικάνων των 60s και των 70s.
Δείτε εδώ το «Fireworks»:
Δείτε εδώ το «Scorpio Rising»:
To 1959 εκδόθηκε - μετά από παρότρυνση της τότε ηγεσία των Cahiers du Cinéma Φρανσουά Τριφό και Ζαν-Λικ Γκοντάρ, το «Hollywood Babylon», μια συλλογή από άγνωστα στο ευρύ κοινό μέχρι τότε σκάνδαλα των διάσημων του Χόλιγουντ, με αποτέλεσμα το βιβλίο να απαγορευθεί λίγο μετά την κυκλοφορία του μετά από πιέσεις των στούντιο. Μια συνέχεια του βιβλίου κυκλοφόρησε το 1984 και μια τρίτη συλλογή ήταν διαρκώς στα σκαριά που σύμφωνα με τον ίδιο δεν κυκλοφόρησε ποτέ λόγω του Τομ Κρουζ και της Σαϊεντολογίας.
Δείτε εδώ το «The Inauguration of the Pleasure Dome»;
Δείτε εδώ το «Rabbit's Moon»:
Αμφιλεγόμενος όσο και επιδραστικός, ο Κένεθ Ανγκερ υπήρξε μια προσωπικότητα μεγαλύτερη από τις ταινίες του ή τη δημοτικότητά του, ένα γνήσιο τέκνο της avant-garde που χωρίς όρια και συμβάσεις απλώθηκε κάποτε πάνω από την ποπ κουλτούρα προκειμένου να την αναμείξει με άγνωστες μέχρι τότε έννοιες, αλλά και μυθολογίες που σημάδεψαν την Αμερική - από τους Hell's Angels μέχρι τον Τσαρλς Μάνσον - αλλάζοντας την για πάντα.
«Θεωρούσα πάντα το σινεμά ως ένα σημάδι του κακού. Τη μέρα που εφευρέθηκε το σινεμά, ήταν μια μαύρη μέρα για την ανθρωπότητα.»
