Η αλήθεια είναι ότι φέτος τα Οσκαρ μοιάζουν σαν να έχουν ήδη απονεμηθεί. Σαν να μη χρειάζεται καν να ξενυχτήσουμε την Κυριακή: τα ξέρουμε ήδη. Από την αρχή της οσκαρικής κούρσας, όσο μελετούσαμε τα βραβεία των κριτικών ενώσεων και των σωματείων, μέχρι τις τελετές απονομών των Χρυσών Σφαιρών, των SAG, των BAFTA - κάποιες ταινίες πήραν φόρα, κάποιες έμειναν πίσω, τίποτα δεν μοιράστηκε.
Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε ότι το «1917» του Σαμ Μέντες θα είναι ο μεγάλος νικητής, τα βραβεία ερμηνείας είναι αυτά που είναι και να πάμε σπίτια μας.
Θυμηθείτε εδώ: τις οσκαρικές υποψηφιότητες για το 2020
Oμως από την αρχή της Ιστορίας του θείου Οσκαρ, πάντα κάτι γινόταν, έστω και τελευταία στιγμή - πάντα κάποιος φάκελος άνοιγε και μάς άφηνε άφωνους. H Tζούλι Κρίστι ήταν ο Χοακίν Φίνιξ του 2007: με το «Away from Her» είχε σαρρώσει τα πάντα. Ο φάκελος άνοιξε και η νικήτρια Α' Γυναικείου ήταν η Μαριόν Κοτιγιάρ («Ζωή σαν Τριαντάφυλλο»). Ο Σιλβέστερ Σταλόνε το 2015 είχε έτοιμο τον ευχαριστήριο λόγο του Β' Ανδρικού για το «Creed». Μέχρι που άκουσε το όνομα του Μαρκ Ράιλανς («Η Γέφυρα των Κατασκόπων»). Παρομοίως η Λορίν Μπακόλ («The Mirror Has Two Faces») είχε χάσει από την Ζιλιέτ Μπινός («Αγγλος Ασθενής») το 1997, η Βανέσα Ρεντγκρέιβ («Howards End») από την Μαρίσα Τομέι («My Cousin Vinny») το 1993, η Τζούντι Γκάρλαντ («A Star is Born») από την Γκρέις Κέλι («Country Girl») το 1955, ο Τζακ Νίκολσον («About Schmidt») κι ο Ντάνιελ Ντε Λιούις («Συμμορίες της Νέας Υόρκης» από τον Αντριου Μπρόντι (Πιανίστας) το 2000 και η λίστα είναι μεγάλη...
Διαβάστε κι αυτό: Oscars 2020: Τα νούμερα λένε πάντα την αλήθεια
Για να μη θυμηθούμε ότι τις τελευταίες χρονιές δεν κερδίζει η προφανής ταινία το Οσκαρ Καλύτερης Ταινίας: όχι το «Social Ntework» αλλά «Ο Λόγος του Βασιλιά, όχι «La La Land» αλλά το «Moonlight», όχι «Roma» αλλά «Το Πράσινο Βιβλίο».
Υπάρχει λοιπόν κάποια περίπτωση να δούμε κάποιες ανατροπές και φέτος;
Πάμε να δούμε ποια βραβεία μοιάζουν άχαστα και σε ποιες πεντάδες ίσως έχουμε τις μεγαλύτερες εκπλήξεις.
Στο δρόμο για τα Οσκαρ 2020: Ολα τα βραβεία, όλα τα στραβοπατήματα, όλα τα κουτσομπολιά στη διαδρομή των βραβείων, στην ειδική ενότητα του Flix
Τα 5+1 σίγουρα στοιχήματα
Α' Ανδρικού ρόλου: Χοακίν Φίνιξ (Joker)
Γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος. Ελπίζουμε αυτός να είναι ο «Joker» της καρδιάς μας και να μη γίνει ανατροπή στην κατηγορία του Α' Ανδρικού, γιατί ο 46χρονος πρωταγωνιστής και το αξίζει και έχει διανύσει μία μακριά πορεία μέχρι να κατακτήσει το χρυσό. Και δεν αναφερόμαστε στη φετινή οσκαρική κούρσα που μοιάζει να κάνει, απλώς, το γύρο του θριάμβου: Χρυσή Σφαίρα, SAG, BAFTA, Critics' Choice Awards, New York Film Critics, London Critics Circle και δεκάδες άλλα. Αλλά και για τη γενικότερη καριέρα, τις επιλογές των ρόλων και τις συγκλονιστικές ερμηνείες του: «The Master», «Her», «Walk The Line», «Μονομάχος».
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Ρότζερ Ντίκινς («1917»)
Το αδιαφιλονίκητο φαβορί της κατηγορίας. Eχει κερδίσει τα πάντα μέχρι στιγμής - το Βραβείο του Σωματείο Φωτογράφων, το National Board of Review , το BAFTA κι ακόμα 32 βραβεία κριτικών ενώσεων! Είναι η 15η του υποψηφιότητα (για να αναφέρουμε μερικές: «The Man Who Wasn't There», «True Grit», «Νο Country for Old Men» - όλες ταινές των αδελφών Κοέν που είναι και ο μόνιμός τους συνεργάτης) και με την 14η του φορά στα Οσκαρ, το «Blade Runner 2049» του Ντενί Βιλνέβ, κέρδισε (επιτέλους!) και το πρώτο του αγαλματάκι – η Ακαδημία άργησε υποδειγματικά. Φέτος όμως, μάλλον θα κερδίσει και το δεύτερό του Οσκαρ back to back – το μεγαλείο του «1917» είναι πώς το φωτίζει ο Ντίκινς (με φυσικό φως όπου μπορεί – το οποίο είναι άθλος) και πώς δημιουργεί την υγρή κίνηση της κάμερας (χρειάστηκε να εφεύρει ειδικές κατασκευές για να κρεμιέται η κάμερα στο steady, αλλά και να απεγκλωβίζεται από αυτό για τον οπερατέρ να την παίρνει και να τρέχει, να την τοποθετεί σε γερανό και να μην κόβεται η δράση και η εντύπωση του «μονοπλάνου») Να θυμίσουμε ότι το «1917» είναι η 4η ταινία που γύρισε με τον Σαμ Μέντες μετά τα «Jarhead» (2005), «Revolutionary Road» (2008) και «Skyfall» (το 2012).
A' Γυναικείου ρόλου: Ρενέ Ζελβέγκερ («Judy»)
Μπορεί να εγκατέλειψε το Χόλιγουντ για 6 χρόνια αλλά επανήλθε δυναμικά με αυτό το πρότζεκτ ζωής. Η Ζελβέγκερ ερμηνεύει σπαραχτικά τις τελευταίες μέρες της Τζούντι Γκάρλαντ και κερδίζει όλα τα βραβεία (Χρυσή Σφαίρα, SAG, Critics' Choice Awards, BAFTA και δεκάδες ακόμα κριτικών ενώσεων και επιτροπών). Θα είναι το δεύτερο αγαλματάκι της μετά το 2004 και το «Cold Mountain», ενώ έχει ξαναυπάρξει υποψήφια το 2002 με «Το Ημερολόγιο της Μπρίτζετ Τζόουνς» και το 2003 με το «Chicago».
Μουσικής: Χίλντουρ Γκούντναντατιρ («Joker»)
Eπίσης το φαβορί. Eχει κερδίσει ήδη το Βραβείο Μουσικής στη Φεστιβάλ Βενετίας που η ταινία έκανε την πρεμιέρα της (κερδίζοντας και το Χρυσό Λιοντάρι), τη «Χρυσή Σφαίρα», BAFTA, τα Critics' Choice Awards και ακόμα 10 βραβεία κριτικών ενώσεων. Γενικότερα, το 2019 ήταν η χρονιά της. Η 38χρονη Ισλανδή συνθέτης και βιολοντσελίστα δεν έγραψε μόνο αυτό το καταπληκτικό μουσικό σκορ για το «Joker» (για το οποίο έχει ήδη κερδίσει το βραβείο στη Βενετία, τη Χρυσή Σφαίρα, απόψε το BAFTA και πηγαίνει για το Οσκαρ της). Αλλά και τη μουσική για το τηλεοπτικό «Chernobyl», κερδίζοντας το ΕΜΜΥ και GRAMMY. Εγραψε τη μουσική του «Joker», διαβάζοντας το σενάριο και πριν γυριστεί η ταινία. Αυτό συνήθως δεν γίνεται – οι μουσικοί γράφουν πάνω στις έτοιμες σκηνές, ώστε να συμπληρώνουμε με ήχο την έτοιμη εικόνα. Ο μόνος που το έκανε αντίθετα ήταν ο Σέρτζιο Λεόνε: έγραφε την μουσική από πριν κι έδινε τον τόνο, το συναίσθημα ώστε να έχουν πάτημα οι ηθοποιοί. Αυτό θέλησε να ρισκάρει και ο Τοντ Φίλιπς και ανέθεσε στην Χίλντουρ να γράψει τη μουσική πριν τα γυρίσματα του «Joker». Αποτέλεσμα; Η διάσημη σκηνή στο μπάνιο (όπου ο Joker χορεύει ημίτρελος) είναι αυτοσχεδιασμός: ο Φίλιπς έπαιξε στον Χοακίν Φίνιξ τη μουσική και του είπε να «κάνει ό,τι θέλει».
Nτοκιμαντέρ: «For Sama»
Μία σειρά από αυτοσχέδια home movies που τραβά με την βιντεοκάμερά της μία κοπέλα (η σημερινή σκηνοθέτης Γουαάντ αλ-Κατέμπ) στο Χαλέπι της Συρίας (από τις πρώτες διαδηλώσεις πριν τον εμφύλιο, ως την εκκένωσή του στο τέλος του 2016), γίνονται το υλικό στα χέρια του βραβευμένου με Emmy Βρετανού Εντουαρντ Γουατς, για ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ μιάμισης ώρας, που αποτελεί ανατριχιαστικό ντοκουμέντο της σύγχρονης ιστορίας. Θεωρείται το πιο γερό φαβορί για το Οσκαρ Ντοκιμαντέρ, ενώ πρόσφατα κέρδισε το BAFTA, έχει ήδη κερδίσει το βραβείο Ντοκιμαντέρ στα Ευρωπαϊκά Βραβεία, το Golden Eye στις Κάννες, το βραβείο του National Board of Review και 40 ακόμα βραβεία και διακρίσεις κριτικών επιτροπών και φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο.
Ξενόγλωσσης Ταινίας: «Παράσιτα» του Μπονγκ Τζουν-χο
Ε, υπάρχει καμία αμφιβολία για το προφανές; [Οχι, κι έχουμε πολλά να πούμε για τα «Παράσιτα», πιο κάτω]
Στο δρόμο για τα Οσκαρ 2020: Ολα τα βραβεία, όλα τα στραβοπατήματα, όλα τα κουτσομπολιά στη διαδρομή των βραβείων, στην ειδική ενότητα του Flix
5 πιθανές ανατροπές
Πρωτότυπου Σεναρίου: «Παράσιτα»
Το φαβορί της κατηγορίας, υποτίθεται, ότι είναι το «Κάποτε στο... Χόλιγουντ» του Κουέντιν Ταραντίνο. Εκτός του ότι η ταινία είναι ένα πυκνό, αγαπησιάρικο, σινεφιλικό γράμμα στο Χόλιγουντ (και με κάτι πρέπει να την τιμήσουν!) ο Ταραντίνο έχει ήδη κερδίσει τη Χρυσή Σφαίρα Σεναρίου (τρίτη της καριέρας του μετά, τα «Pulp Fiction» και «Django Unchained») και λογικά θα του δώσουν και το Οσκαρ (όπως είχε συμβεί και με τα Pulp Fiction» και «Django Unchained»). Ομως πριν λίγες μέρες, τα BAFTA είχαν άλλη γνώμη: ο φάκελος άνοιξε κι ο Μπονγκ Τζουν-χο άκουσε το όνομά του (με έναν πολύ συνοφρυωμένο Ταραντίνο να χειροκροτά από τη θέση του). Να επαναληφθεί αυτή η ανατροπή και την Κυριακή;
B' Aνδρικού ρόλου: Τζό Πέσι («Ο Ιρλανδός»)
Αυτό δεν είναι πρόβλεψη, είναι περισσότερο wishful thinking. Αλλά αν θα άξιζε να γίνει ένα μεγάλο μπαμ (γιατί αποκλείεται, δυστυχώς, να γίνει στη σκηνοθεσία ή στην καλύτερη ταινία) με τον αδικημένο «Ιρλανδό» θα ήταν στο Β' Ανδρικό. Λογικά, ο Μπραντ Πιτ («Κάποτε στο... Χόλιγουντ») είναι σίγουρο στοίχημα. Πήρε τη Χρυσή Σφαίρα, πήρε το SAG, πήρε το BAFTA, πήρε το Critics' Choice Awards και δεκάδες άλλα κριτικών επιτροπών). Ποντάρουμε στο παράλογο. Μέχρι στιγμής έχει συμβεί το εξής: όσοι αγάπησαν πολύ τον «Ιρλανδό» είχαν διαφορετικούς αγαπημένους Β' Ρόλου (ο Αλ Πατσίνο κι ο Τζο Πέσι ανταγωνίζονται, δυστυχώς, στην ίδια πεντάδα). Οι μισοί ψήφιζαν Πέσι, οι άλλοι Πατσίνο, οι ψήφοι μοιράστηκαν και κέρδιζε πάντα... ο τρίτος. Ο Μπραντ Πιτ. Αν έχει συμβεί ένα άλλο μοτίβο στην ψηφοφορία των Οσκαρ, μπορεί να γίνει ανατροπή.
B' Γυναικείου ρόλου: Σκάρλετ Τζοχάνσον («Τζότζο»)
Αυτή την πρόβλεψη τη βγάζουμε από το καπέλο. Οχι γιατί η Λόρα Ντερν που είναι το φαβορί δεν θα άξιζε και το Οσκαρ - έχει κερδίσει ήδη Χρυσή Σφαίρα, SAG, τα Independent Spirits, τα Critic's Choice, το BAFTA προχθές και 20 ακόμα βραβεία κριτικών ενώσεων! [Ασχετο τρίβια επίσης: έχει τα γενέθλιά της πάνω στην τελετή απονομής, κλείνει τα 53 της] Αλλά γιατί η Σκάρλετ δεν υπήρξε ποτέ ξανά υποψήφια και φέτος κατεβαίνει με διπλή υποψηφιότητα (Α' Γυναικείου για την «Ιστορία Γάμου» και Β' Γυναικείου για το «Jojo Rabbit»). Αν θα ήθελαν κάτι να της δώσουν θα ήταν εδώ. Υπέροχη και τρυφερή και σπαραχτική στο ρόλο της αντιστασιακής μαμάς του «Τζότζο» η 36χρονη πρωταγωνίστρια μπορεί και να το άξιζε.
Σκηνοθεσίας: Μπονγκ Τζουν-χο («Παράσιτα»)
Υπάρχει περίπτωση να το χάσει ο Σαμ Μέντες; Εχοντας κερδίσει Χρυσή Σφαίρα, ΒΑFTA και, κυρίως, το Βραβείο του Σωματείου Σκηνοθετών (Director's Guild). Μάλλον όχι: 77% φορές στην ιστορία των 71 του χρόνων, το Director's Guild μαντεύει και τον οσκαρικό νικητή της κατηγορίας. Mόνο 7 φορές έχει πέσει έξω, με πιο τρανταχές τον Μελ Γκίμπσον («Braveheart», 1995), τον Στίβεν Σόντεμπεργκ («Traffic», 2000), τον Ρομάν Πολάνσκι (Πιανίστας, 2002), τον Ανγκ Λι («Life of Pi», 2012).
Ο Μπονγκ Τζουν-χο όμως έχει αποκτήσει μία μεγάλη φόρα (στα Critic's Choice ανάγκασε τον Σαμ Μέντες να «μοιραστούν» το πρώτο βραβείο, για παράδειγμα), ένα «επιδημικό» following, μία λατρεία. Το ένστικτό μας μάς λέει ότι αν γίνει μία μεγάλη ανατροπή θα είναι ή εδώ, ή στην...
Ταινίας: «Παράσιτα» του Μπονγκ Τζουν-χο
Θα κάνει η Ακαδημία κάτι τόσο μεγάλο, σοκαριστικό, ιστορικό; 6 ταινίες κατάφεραν να προταθούν την ίδια χρονιά στις κατηγορίες της Ξενόγλωσσης (Διεθνούς από φέτος) και Καλύτερης Ταινίας**. Η έκτη είναι τα φετινά «Παράσιτα», Οι προηγούμενες πέντε είναι το «Roma», το «Z», το «Η Ζωή Είναι Ωραία», το «Τίγρης και Δράκος» και η «Αγάπη» του Μίκαελ Χάνεκε. Θα μπορούσε να το είχε κάνει πέρσι το «Roma», αλλά δεν έγινε. Να είναι φέτος η σειρά των «Παράσιτων»; Πάντως η πορεία της ταινίας είναι συγκλονιστική: έκανε την πρεμιέρα της στις Κάννες και κέρδισε το Χρυσό Φοίνικα. Κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα Ξενόγλωσσης Ταινίας, το SAG (ανατρέποντας το δεδομένο του 1917), κατεβαίνει στα Οσκαρ με 6 υποψηφιότητες (Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Σεναρίου, Διεθνούς Ταινίας, Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης και Μοντάζ) , κέρδισε το National Board of Review (Ξενόγλωσσης ταινία), το Βραβείο των Κριτικών της Νέας Υόρκης και πάνω από 170 ακόμα βραβεία. Θα καταφέρει την μεγάλη έκπληξη;
Θα το μάθουμε την Κυριακή!
Στο δρόμο για τα Οσκαρ 2020: Ολα τα βραβεία, όλα τα στραβοπατήματα, όλα τα κουτσομπολιά στη διαδρομή των βραβείων, στην ειδική ενότητα του Flix
