Η «Αβολη Αλήθεια», το «11th Hour», απέδειξαν πως ένα αναγνωρίσιμο πρόσωπο κάνει ακόμη και μια ταινία για την οικολογική αυτοκτονία μας, να μοιάζει πολύ ελκυστική, όχι μόνο στους υποψήφιους θεατές, αλλά και στους προγραμματιστές των μεγάλων φεστιβάλ όπως οι Κάννες.
Διότι όσο κυνικό κι αν ακούγεται, είναι καλό για το κάρμα των Καννών να συμπεριλάβουν στο πρόγραμμά τους ένα φιλμ που θα βοηθήσει την οικολογική αφύπνιση του κοινού, είναι ακόμη καλύτερο όμως αν συνοδεύεται από την παρουσία του Αλ Γκορ, του Λεονάρντο Ντι Κάπριο ή τώρα του Τζέρεμι Αϊρονς στο κόκκινο χαλί.
Η Καντίντα Μπρέιντι, πρώην δημοσιογράφος στον βρετανικό τύπο και την τηλεόραση και πλέον παραγωγός και σκηνοθέτης (τηλεοπτικών κυρίως) ντοκιμαντέρ, μοιάζει να αντιλαμβάνεται απόλυτα την σημασία της αντίστιξης γιγαντιαίων βουνών σκουπιδιών με το γοητευτικό πρόσωπο και την υποβλητική φωνή του Αϊρονς (αλλά και τη μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου), στο «Trashed».
Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι οι προθέσεις δεν είναι οι σωστές ή ότι το φιλμ δεν θα είναι όσο ερευνητικό και αποκαλυπτικό χρειάζεται ή ότι ο ίδιος ο Αϊρονς, απόλυτα πεπεισμένος για την επείγουσα ανάγκη αφύπνισης πάνω στο θέμα της διαχείρισης των σκουπιδιών, δεν αντιλαμβάνεται τον δικό του ρόλο στην εξίσωση.
«Κάναμε αυτή την ταινία γιατί όπως κι εμείς, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που αισθάνονται την επείγουσα ανάγκη να μιλήσουν για το πρόβλημα των “σκουπιδιών” και για την ιδέα μιας “βιώσιμης ανάπτυξης”», λέει ο Τζέρεμι Αϊρονς στο επίσημο site της ταινίας. «Υπάρχει μια εξίσου επείγουσα ανάγκη οι πιο ευφάνταστες και αποδοτικές λύσεις στο σοβαρό αυτό πρόβλημα, να γίνουν κατανοητές και γνωστές σε όσο το δυνατόν περισσότερες κοινότητες στον πλανήτη. Ακριβώς εδώ το σινεμά μπορεί να παίξει έναν πολύ σημαντικό ρόλο “εκπαιδεύοντας την κοινωνία”, φέρνοντας δύσκολα θέματα στην αντίληψη περισσότερων ανθρώπων. Πάρτε για παράδειγμα το “Μια Αβολη Αλήθεια”: είτε σας άρεσε είτε όχι, όλοι το έχουν ακούσει. Οι ταινίες έχουν τη δύναμη να φτάσουν στους πάντες, να μας αγγίξουν σε ένα συναισθηματικό επίπεδο, να μας κινητοποιήσουν».
Η ταινία της Μπρέιντι θα είναι μια από τις ειδικές προβολές του φεστιβάλ των Καννών και μαζί με το «Garbage in the Garden of Eden» του Φατίχ Ακίν που μιλά για το ίδιο πρόβλημα σε μικρότερη κλίμακα, θα δοκιμάσουν να αφυπνίσουν την οικολογική συνείδηση του κοινού και των δημοσιογράφων.
Για την δημιουργία του ντοκιμαντέρ, ο ηθοποιός δεν αρκέστηκε απλά σε ένα προφανώς εξαιρετικό voice over, αλλά ταξίδεψε μαζί με τους δημιουργούς της ταινίας σε χώρες όπως η Ισλανδία, το Βιετνάμ ή η Βραζιλία, κοιτάζοντας από κοντά το πρόβλημα αλλά και τις πιθανές λύσεις.
«Είναι πια σαφές σε μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων, πως ήρθε η ώρα να αρχίζουμε να αλλάζουμε την συμπεριφορά μας και δοκιμάσουμε να ζήσουμε μια πιο προσεκτική ζωή», λέει ο Αϊρονς. «Οχι μόνο για ηθικούς λόγους, αλλά κι από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης μας. Χρειαζόμαστε τη Γη περισσότερο απ ότι μας χρειάζεται αυτή, αλλά η μοίρα μας είναι κοινή. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να μεταμορφώσουμε το είδος μας σε μια βιώσιμη παρουσία στον πλανήτη και οι περισσότεροι είναι εύκολοι και φτηνοί. Μπορούμε να καλλιεργούμε κάποια από τα είδη που καταναλώνουμε, να ανακυκλώνουμε αντί απλά να πετάμε πράγματα στα σκουπίδια. Κι όλοι μπορούμε να είμαστε κομμάτι μιας τέτοιας αλλαγής. Δεν χρειάζεται να περιμένουμε από τους πολιτικούς να το κάνουν κι ευτυχώς, υπάρχουν ήδη πολλές κοινότητες σ ολόκληρο τον κόσμο που ζουν έτσι και το παράδειγμά τους είναι αξιοθαύμαστο. Γι αυτή την ταινία, μιλήσαμε με ειδικούς απ όλο τον κόσμο, ανθρώπους που αναζητούν λύσεις σε αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε παρασιτική ύπαρξη μας. Ανακαλύψαμε απίστευτους τρόπους που θα μπορούσαν να κάνουν την αλλαγή πραγματικότητα. Ελπίζουμε ότι το φιλμ θα αποδείξει πως το να αλλάξουμε τον τρόπο που ζούμε, μπορεί να έχει τεράστια σημασία για την επιβίωσή μας κι εν τέλει για την επιβίωση του ίδιου του πλανήτη μας».
Δείτε πιο κάτω το τρέιλερ και φωτογραφίες από την ταινία και διαβάστε περισσότερα για το 65ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών
Tags: Cannes 2012, jeremy irons, candida brady, trashed τζέρεμι άιρονς, καντίντα μπρέιντι, βαγγέλης παπαθανασίου
