Η Μίλι Μπόμπι Μπράουν έχει μιλήσει αρκετές φορές στο παρελθόν για την άδικη αντιμετώπιση που έχει λάβει από τη βιομηχανία εξαιτίας του πόσο έχει αλλάξει η εμφάνισή της ανά τα χρόνια, τονίζοντας συχνά το γεγονός ότι το κοινό έχει την παράλογη απαίτηση η εικόνα της να μένει ίδια με αυτή της Eleven που υποδύθηκε στο «Stranger Things». Μέσα από πρόσφατη δημοσίευσή της στο Instagram, η 20χρονη πλέον ηθοποιός θέλησε να καταγγείλει - ακόμη μία φορά - δημοσιεύματα και σχόλια που δέχεται το τελευταίο διάστημα με αφορμή τις εμφανίσεις της ενόψει της προωθητικής καμπάνιας της νέας της ταινίας, The Electric State. Μάλιστα, μεταξύ άλλων, δεν δίστασε να αναφέρει και ονομαστικά τους δημοσιογράφους που έγραψαν τα άρθρα αυτά.
Διαβάστε ακόμη: Η Κάρλα Σοφία Γκασκόν λάτρεψε τον Τζίμι Κίμελ... συγγνώμη, τον Κόναν Ο' Μπράιαν, στα Οσκαρ
Η Μπράουν, που βρίσκεται στη βιομηχανία από την ηλικία των 10 ετών, ανέφερε ότι οι άνθρωποι φαίνεται να αδυνατούν να αποδεχτούν το γεγονός ότι μεγαλώνει. «Μεγάλωσα μπροστά στα μάτια του κόσμου, και για κάποιο λόγο οι άνθρωποι δεν μπορούν να μεγαλώσουν μαζί μου», δήλωσε χαρακτηριστικά. «Αντίθετα, φέρονται σαν να έπρεπε να παραμείνω παγωμένη στον χρόνο, σαν να έπρεπε να μοιάζω ακόμα όπως στην πρώτη σεζόν του Stranger Things. Και επειδή δεν μοιάζω, είμαι πλέον στόχος», πρόσθεσε. Επιπλέον, διάβασε τίτλους από τέσσερα πρόσφατα άρθρα που επικεντρώνονται στην εμφάνισή της, κατονομάζοντας και τους συντάκτες τους, χαρακτηρίζοντάς τα παράλληλα ως «bullying» και όχι δημοσιογραφία. «Το γεγονός ότι ενήλικες δημοσιογράφοι αφιερώνουν χρόνο για να αναλύουν το πρόσωπό μου, το σώμα μου, τις επιλογές μου, είναι ανησυχητικό. Και το γεγονός ότι μερικά από αυτά τα άρθρα γράφονται από γυναίκες, το κάνει ακόμη χειρότερο».
Διαβάστε παρακάτω αναλυτικά τα όσα ανέφερε στη δημοσίευσή της η Μίλι Μπόμπι Μπράουν:
«Γεια σε όλους, είμαι η Μίλι. Θέλω να αφιερώσω μια στιγμή για να μιλήσω για κάτι που νομίζω πως είναι μεγαλύτερο από εμένα. Κάτι που επηρεάζει κάθε νεαρή γυναίκα που μεγαλώνει με τα βλέμματα στραμμένα πάνω της. Πιστεύω πως είναι πολύ απαραίτητο να το συζητήσουμε. Ξεκίνησα στη βιομηχανία όταν ήμουν 10 ετών. Μεγάλωσα μπροστά στα μάτια του κόσμου, και για κάποιο λόγο οι άνθρωποι δεν μπορούν να μεγαλώσουν μαζί μου. Αντίθετα, φέρονται σαν να έπρεπε να παραμείνω παγωμένη στον χρόνο, σαν να έπρεπε να μοιάζω ακόμα όπως στην πρώτη σεζόν του Stranger Things. Και επειδή δεν μοιάζω, είμαι πλέον στόχος.
Θέλω να μιλήσω για κάποια από τα άρθρα που έχουν δημοσιευτεί πρόσφατα κατά τη διάρκεια της περιοδείας μου, και για μερικούς από τους συντάκτες που δεν νοιάζονται για τον τρόπο που μιλούν για τις νεαρές γυναίκες στη βιομηχανία. Παρακάτω σας διαβάζω μερικούς τίτλους: "Γιατί οι Gen Zers όπως η Μίλι Μπόμπι Μπράουν γερνάνε τόσο άσχημα;" γραμμένο από τη Λίντια Χόκιν. "Τι έχει κάνει η Μίλι Μπόμπι Μπράουν στο πρόσωπό της;", γραμμένο από τον Τζον Ιλάι."Η Μίλι Μπόμπι Μπράουν μοιάζει με τη μητέρα της μικρότερης αδερφή της σε εμφάνισή τους στο Λος Αντζελες", γραμμένο από την Κάσι Κάρπεντερ.
Η αναπαραγωγή μιας προσβολής ενός ενήλικα άνδρα που κοροϊδεύει την εμφάνιση μιας νεαρής γυναίκας δεν είναι δημοσιογραφία, είναι εκφοβισμός. Το γεγονός ότι ενήλικες δημοσιογράφοι αφιερώνουν τον χρόνο τους για να αναλύουν το πρόσωπό μου, το σώμα μου, τις επιλογές μου, είναι ανησυχητικό. Και το γεγονός ότι μερικά από αυτά τα άρθρα γράφονται από γυναίκες, το κάνει ακόμη χειρότερο.
Μιλάμε συνεχώς για το πώς πρέπει να υποστηρίζουμε και να ενδυναμώνουμε τις νέες γυναίκες, αλλά στην πράξη, φαίνεται πολύ πιο εύκολο να τις καταρρακώνουμε για μερικά κλικ. Οι απογοητευμένοι άνθρωποι δεν μπορούν να δεχτούν το γεγονός ότι ένα κορίτσι γίνεται γυναίκα με τους δικούς της όρους και όχι με τους δικούς τους. Αρνούμαι να απολογηθώ για το γεγονός ότι μεγαλώνω. Αρνούμαι να κάνω τον εαυτό μου να δείχνει πιο νέος για να χωρέσω στις μη ρεαλιστικές προσδοκίες ανθρώπων που δεν μπορούν να αντέξουν να βλέπουν ένα κορίτσι να γίνεται γυναίκα. Δεν θα ντραπώ για το πώς δείχνω, για το πώς ντύνομαι ή για το πώς παρουσιάζω τον εαυτό μου.
Εχουμε γίνει μια κοινωνία όπου είναι πολύ πιο εύκολο να ασκήσεις κριτική παρά να δώσεις ένα κομπλιμέντο. Γιατί η αυθόρμητη αντίδραση είναι να πεις κάτι άσχημο αντί να πεις κάτι όμορφο; Αν έχετε πρόβλημα με αυτό, αναρωτιέμαι: Τι είναι αυτό που πραγματικά σας κάνει να νιώθετε άβολα; Ας κάνουμε κάτι καλύτερο, όχι μόνο για μένα, αλλά για κάθε κορίτσι που αξίζει να μεγαλώσει χωρίς τον φόβο ότι θα κατακερματιστεί απλώς και μόνο επειδή υπάρχει.
Σας ευχαριστώ.»